- 813 Okunma
- 4 Yorum
- 0 Beğeni
Baba Beni Oku!
Ne kadar da uykum geliyor. Çalışmak zorunda olduğum gecelerde bu gözler bunu bana hep yapıyor.
Üstelik babam hala televizyon izleyip susuyor; fedakar annem de öylece suspus bakınıyor. Bana yine birşeylere ’çok’ çalışmak düşüyor. ’Çok’ çalışamadığım her ’an’ım için psikolojik diyetler ödüyorum. Örneğin babam surat yapıyor, örneğin babam bizimle konuşmuyor, örneğin babam bizimle ’ancak’ bu şekilde iletişebiliyor. Babamın bir diksiyon kursuna gitmesi gerekiyor; ve içinde hapsettiği kelimeleri halkla paylaşması bekleniyor. Ben bunu bugün en çok da annem için istiyorum. Çünkü ben üzülmeyeyim diye yemek yemem için bile ısrar etmiyor, zaten ben de her seferinde dışarıda yiyip geliyorum; çünkü tanımadığım hiç bir kebapçı bana babam kadar soğuk davranmıyor. Bu gece eve geldiğim için şükretmesini beklemiyorum ama artık birşeyden çok eminim; Tanrı bu olağanüstü şefkat yetisini ancak kadınlara veriyor.
Tanrım,
babamı ıslah eyle.
Filistin’deki babalar çocuklarıyla her gece helalleşirken benim babam eve ne kadar geç geldiğimle bile ilgilenmiyor. Üstelik onun kızı hala güvenle ekmeğini ısırabiliyor.
YORUMLAR
:(
bazen insanları sorgulmak yerine onları oldukları gibi kabul etmek gerekiyor sevgili yağmur...
babana sorsak eminim kendisinin çok özverili bir baba olduğunu, sneinle iletişiminin çok sağlam temellere dayandığını ve tüm babalık görevlerini itinayla yerine getirdiğini söyleyecektir...
yani herkes kendi perspektifinden yaklaşmakta olaya
ama bir de şöyle düşün
senin eve geç gelmeni merak etmemesi bence snei merak etmediği için değil eminim sana duyduğu sonsuz güvenle alakalıdır..
ki sen okuyan aklı başında kendi ayakları üstünde duran akıllı bir bayansın
eminim gözü bir an arkada kalmıyordur
üzülme
baban merak etmiyorsa ben ederim
:)
her akşam en geç 9 da burada göreceğim seni bak karışmam kötü olur:)
yazının finalini çok beğendim...benim babamda benimle hiç ilgilenmezdi bu yüzden sizi çok iyi anlıyorum...fakat size bi önerim olacak haddim olmayarak...babanız hayattayken onunla konuşun ve içinizdekileri anlatın.anlamaz diye düşündüğümüzden anlatmayız çoğu kez ama en azından konuşmadım diye pişmanlık duymazsınız...ben babamı geçen yıl bugün toprağa verdim...ve onunla ilgili çok fazla keşke var hayatımda...umarım siz benim gibi olmazsınız...saygılarımla...