14
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1716
Okunma
Ne güzel şeydir günaydın diyecek birinin olması hayatımızda..
Günümüz aydın olsun dilekleriyle başlamak ve iyi uykular dileyerek sonlandırmak günü...
Sevdası içime kök salan gül fidanı ve ne güzeldir o fidanı damla-damla imbiklerden sızan aşk nağmeleriyle yaşatmak bir ömür boyu.
o ki yüreğime ekilmeden evvel bir köşede kurumaya terk edilmiş, unutulmuş aşk fidanı.
Sabahın olmasını belki bu kadar hasretle beklemezdim ve istemezdim gecenin karanlığını görmeyi buz gibi yüreğim yalnızlıktan üşürken.
Bir gün bir kıpırtı duydum yüreğimde ve o an fark ettim ki sevda fidanI ekilmeliydi artık çorak gönlüme ömrümde yaşanacak olan üç günse bile kalan geriye.
Belki de bir vesileydi çiçek çiçek ikinci baharımızı yaşamaya..
Kaçtım hep bu gerçekten belki de koktum, korkum ekilecek fidandan değil biçilecek ziyandandı kim bilir?
Belki de yakıştıramadım bahçevanın güzelliğini, bilgisini, üstünlüğünü, sevgime; sevgimden yüce sevgisini...
Ellerimde sevda fidanı tereddütler içinde kaç gece geçirdim Allah bilir.
Hem büyük bir tutkuyla istiyordum gelmesini ömrüme hem de korkuyordum yakıştıramıyordum bu sevdayı bana...
Bu bocalama içerisinde çırpınıp dururken bir de baktım ki; bahçevanda farkında her şeyin.. aniden bir karar verdim(ya hep , ya hiç)olacaksa geç kalmadan olsun ve bitecekse başlamadan bitsin...
Bu kadar sabır akla zarardı en nihayetinde... O an ruhani mi, şeytani mi bilinmez bir dürtüyle bahçevanın sınırlarını sonuna kadar zorladım gönlündeki, dilinden dökülsün ne olacaksa olsun dedim. O söyledi ben dinledim durdum. Dinledim de inanamadım bu yüce sevgiye bu dolu dolu gül kokan yüreğin aşk dolu çağrısına.
Ve nihayet ikna oldu yüreğim ve tüm benliğimde hissettim ki seviyor ve seviliyordum delicesine.
Sorgu sırası ona geldi haliyle; "ya sen" dedi.. belki onlarca belki de yüzlerce kez usanmadan...
Kim bilir belki de utanıyordum korkuyordum, ikinci baharı yasamaktan. Belki yalancı bahardır, bir hevestir gelir geçer dedim. Dedim de kendimde inanmadım buna çünkü yüreğim yüreğine kenetlenmişti ta ilk günden.
Kıyamadım gül yüreğini daha fazla üzmeye, incitmeye usulca; "ben de" diyebildim sadece...
"Ben de ne?" dedi.
"Ben de seni seviyorum" diyebildim usulca.
Su an o gül yürekli bahçevanımın ektiği sevda fidanı tomurcuk açtı, burcu burcu tütüyor yüreğimde ve her gün suluyoruz o ve ben birlikte, sonsuz sevgimizle, hesapsız kitapsız bir emekle. Güneşi havası benden.. suyu emeği bahçevanımdan....
Dilerim ömrümüzce soldurmadan bakarız bu fidana ilk ektiğimiz günlerin heyecanı ve coşkusu ile.
Kırmadan, soldurmadan, kurutmadan, incitmeden.. saygı ve özveriyle. Dilerim değerini biliriz kimseleri yaklaştırmayız zarar görmesin, nazara gelmesin diye o gizli bahçemizde tomurcuklanan nadide güzelliğe...
Buradan sesleniyorum gönül bahçemin bahçevanı aşk fidanımın tek sahibi,sevgi dolu güzellik dolu gül yüreklime:"seni çok ama çok seviyorum ve bir ômûr sevmeye söz veriyorum gönlünce....senden de tek istediğim.. asla terk etme ellerinle ektiğin sevda fidanımızı ömrümce."
Sen olmazsan yasayamaz ne bu fidan ne de bu can...
Seni çok çok çok seviyorum gül yürekli bahçevanım...canim canımdan öte bilip yandığım,delice bağlandığım yokluğunda ağladığım biricik, canim.
Seni sevmekten vazgeçerse bir gün bu çiçek solsun ,bu yürek dursun bir soluk fazla yaşamasın...
Ömrümü ömrünce adadım, gönlümü günlüne bağladım.Ben seninle can buldum sensiz kalırsam yok olur bu canim...
SENI SEVIYORUM GÖNLUMÜN SAHIBI
BAHCEVANIM....
AYSEGUL ATAKLI...
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz