YARIM KALMIŞ YILLARIM

• 5 Ocak 2009 Pazartesi 01:18:47

Bu şehrin her sokağına sinmiş yalnızlığım. Ne ben ona ayak uydurabildim ne de o beni kabullendi. Yine yabancıyım, yine köşe başındayım, avuçlarımda kırık dökük pişmanlıklar. Geride bıraktığım yorgun yıllar. Hesap sorarcasına, inatla karşıma çıkan geçmişteki kalıntılar. Çıkmazlara yürüyorum, bütün umutsuzluğuma inat. Yine geçmişi sorguluyorum, içinde yine hüzün dudaklarımda yine o şarkı(.ya sevmeyi bilmedim ya sevince geç kaldım ) Hafiften bir yağmur damlası düşüyor yanağıma gökyüzü de ağlıyor benimle. Denizde dalgalar hoyratça vuruyor sahile. Delice esen rüzgâr dolanıyor saçlarımda sensizim. Yalnızım ve üşüyorum. Gelmeyeceğini bile bile yine seni bekliyorum.
Anlatacak ne çok şeyim var bir bilsen. Benliğimde kopan fırtınalar. Kendimi sürgüne verdim. Mutluluk denen şey çoktan iflas etmiş. İtirazım yok geçen yıllara, ama yine seni anıyorum.
Yarım kalmış yıllarım gibisin, yaşanmamış çocukluğum, sokaklarda kalmış oyunlarım, komşuda kalmış çaput bebeğim gibisin.
Öyle çaresizim ki içimde geç kalmışlığın acısı, benliğimi sorguluyor zorluyor hayatımı tükettiğim yılarımın yorgun omuzlarımda sitemli bir yuk gibi taşıyorum neden diyorum neden geçmişte kalan hasretime nerden yetişebilirim geri dönüşü olmayan bir kesitteyim kabilen kalbim çarpma deli deli uslan artık son ver arayışlarına son baharı
da tuke ttin kışa geldin hayatının karı boranı başladı elveda hayat elveda. hazanlı
günler mi seni korkutan? çocuklar gibi ağlıyorum ve her akan gözyaşımda biraz daha tükeniyorum. Deniz yıldızlarımın ipe sapa gelmez arzularım. ve içimde ki eriyikleri silmeye çalışıyorum. Geri döndüğümde umarım beni kimse anımsamaz. Senin koyu siyah gözlerin hariç hiçbir rüya bu kadar kısa değildi. Değil di bitip tükenen bir ömür, silik bir rüya kadar bile uzun değildi.

Gözlerinde yanan mumlardı belki de, ısıtırdı içimi. Yalnız mıydık sahiden, yoksa bizimkisi bir tutku mu eski bir aşka duyulan? Hasret miydi
Sen eski bir hikâye değilsin, uzaklığın boşuna, içimdesin. Bir bir düşüp kırıldı içimde umutlarım güz yağmurları, saçıldı gitti. Yürüdüğüm yollarda adın kaldı, bir de o kirli ağustos gecelerinde ellerimden salıverdiğim düşler. Şimdi bu garibin yüreğine yağmur düşer. Gözleri kamaşır aşk sözcük erinden ayrılığın, uzaklıkları görmez. Sen tek hayallerini yakarsın söz verdiğin gibi, ben ise bütün hüzünleri eksiksiz satır satır geçerim defterime. Yürünen yolların zamanla aşındığını görmez kimse, bize yolun sonu kalır. Sen yapayalnız kaldığım anlarda tutunduğum en sessiz sığınak; yalnızlığım olur yaz gelir senin için yine, fesleğen kokusunun baygınlığı karışır ayrılığın vahametine. Eski bir sevda perdelenir içimizde; kara defterler açılır Çirkin anılar çıkar karşımıza geri döner gibi sığınır sevdasına. benliğim unuturuz çocukluğumuzun gündüz rüyalarını. Sezdirmeden kirletir hainlerce. Ağlamak hiçbir şeyi çözmez böyle geçerde de. Ah benim sevdayla tutuşan gözyaşlarım sizden sonra ne çok kuraklaştı içim! Kurudu göz pınarlarım
Yastığına bırak bu gece tatlı uykunu, geceyi ört üstüne sonra birde beni ekle susuşlarına sar hayaline can.
Kalemimden düşen her sözcük tutunduğum her imge, yüreğimin izdüşümüdür. Sana ondan bir parça gönderdim.
HEZALE….