Ağladık ardından geceler boyu, çağlaya çağlaya ağladık hem de. Masallar anlattık en uzunundan bir varmış bir yokmuş diye. Hikâyeler uydurduk tayyareden kavuşmalar üstüne. Şiirler okuduk hasrete bandırılmış, hüzün kokan şiirler hem de. Türküler yaktık en içlisinden, güneşe doğru yürüdük sonra.
Hasreti silmek için, bulmak için kaybettiğimizi. Dağları aştık bir tüy misali, denizleri geçtik bir sandal misali. Kaf Dağı’nda umduk seni, umudumuz Kaf Dağı’nda kaldı oysa. Karanlığa ışık olduk, acılarımıza tuz bastık. Yitip gittik az gittik uz gittik yollarında. Devler ülkesinde cüce olduk acılarımız kanarken. Ve devlerin yaralarının daha büyük olduğunu gördük. Krallar gördük selamladık geçmiş zamanda, derebeyi şatolarına konuk olduk Orta Çağ’da. Maceramız oldun sen bir bakıma, alınyazımız. Topraktan toprağa düştük yalın ayak halimizle, baldırı çıplak dolaştık çöllerde. Buzullarda kaydık güle oynaya. Çağdan çağa atladık o hızla ardında. İlkel kabilelere yontu olduk, uzay çağı’na yortu.
Hasretin üstüne hasret kattık, yüreğimizin üstüne yük koyduk. Seni tanıyan tanımayan insanları selamladık, seni anlattık tüm insanlara. Selamdan sonra, esenden önce. Yücelttik seni bir bakıma. Yoktun ama vardın sözlerimizde. Yoktun ama başmisafiriydin sohbetlerimizin. Yoktun ama hep izindeydik yokluğunun. Vardın ama yoktun, yoktun ama vardın işte.
Anlayacağın yokluğunda da seni yaşadık sensiz.