GÜNEŞİ GÖRMÜYORUM

• 31 Aralık 2008 Çarşamba 18:25:11

Mutluluk meyhanesinde demlenmek için içilmek istenen iki kadeh sonrasındaki mutsuzluğun resmidir bu dizeler.Cam kenarına oturdum ortim her zamanki yerimize insan manzaralarını izlemeyi seviyorum biliyorsun.Dışardaki soğuk ilikleri dondururcasına hain caddede alışverişe çıkmış birkaç insan kaldırımda elleri cebinde paltosu yırtık küçük tezgahında çakmak-yarabandı-satan bir adam.Arada bir ellerini çıkarıp oğuyor ısınmak adına kimbilir belkide işler kesat daha doğrultamadı nafakayı eve gidecek gidemiyor nasıl gitsin bugün yılbaşı ev neler beklemezki.İrkildim bir an için cancağızım gözlerim doldu hiç bu kadar kötü olmamıştım elimi kalpbime koydum daldım öylesine işte.Sonrada seninle paylaşmak istedim çok doluyum dokunsalar yağmur olur yağarım
Elini yüreğinin üzerine koy ve sessizliğe at kendini düşün sevgili dostum.Yanı başımda yıllardır işgal altında milyonlarca can vermiş her an da vermeye gebe ırak duruyor hemen aşağıda iki gün önce ağır bombardıman altında kalmış çoluk çocuk 300 candan olmuş gazze ya güzel anadolum karlar altında kerpiçten evlerinde devletten gelecek üç torba kömür iki poşet gıda yardımı bekleyen benim fakirim fukaram ben nasıl gülüp eğlenebilirim ben nasıl bugünü unutalım boş verelim diyebilirim.Can yoldaşım umarsız ve duyarsız olmuş kapıp koyuvermişim kendimi hatırladım utandım insan olmanın dogası gereği insanlığımdan Hiçbir şey yapamamaktan utandım.Bu gece dostlarım olacak ama ben efkar dağıtmayacağım gülüp eğlenmeyecek ezik bir anadolu bozlağı eşliğinde halime ağıtlar yakıp ağlayacağım.Dert ortağım sana ağla üzül diyemem biliyorsunki ben böyleyim şimdi sen zaten böyle oluşundan değilmi hayatı anlayamadın yaşamı kavrayamadın diyorsun hissedebiliyorum ne çok isterdim sana haklısın diye bilmeyi lakin her yanım karanlık güneşi görmüyorum nasıl
sanal gökkuşağı içerisinde mutluluk oyunları oynayabilirim ki ben insanım bazen unutsamda herşeyi oluruna bıraksamda çaresiz hissetsemde insanım