Hani o sahil şehrinde sesine geldim ya ; pervaneler gibi. sen daha hiç yazılamış şiirdin.
Acılar içinde yaralı bir ceylan ağlamaların vardı hani, hani bense ters dönmüş bir çarkın dişlileri arasında ezilmiş yüreğimin feryadını susturup dlilimde, sana koşardım.Geceler boyu sürerdi sancımız umut olurdum ışık olurdum , gözlerini silerdim üşümüz ellerimle o hiç dokunamadığım yanaklarından. İşte sen ozamanlar hiç yazılamış şiirdin birtanem!....
Uçup giden bir kuşun kafesi gibi öksüzdü yüreğin sen ağlardın bense senin ağlamalarına ağlardım kızar küfrederdim seni incitenlere kendime kızardım kadere kızardım yakınımın uzağında olmana kızardım,kendimi senin kıylarına çarpa çarpa dağılırdım
ölürdüm bin kerede sen öldüğümü bile anlamazdın........ Küserdim sana kendime de, en anlamazdın çünki ozamanlar henüz yazılmamış bir şiirdin....
Nekadar sevgi , ne kadar umut , ne kadar aşk varsa yükleyim dilime gölzlerimden akıtırdım yüreğinin gözlerine.Sen kendi cehenneminde yanarken ben senin cehennemine atardım kendimi yandıkca yanardık yanardıkca kimseler anlamazdı kül olup savrulduğumuzu kötü talihe yavru bir ceylan gibi yakalanıp vurulduğumuzu.Çünki biz henüz ilk mısrası bile yazılamış şiirdik!...
Hani dedin ya seni seviyorum sabrettin kazandın o an lâl oldu yüreğim umudun dudaklarına yükledim seni,eritip tüm dağların karını doldurdum göz pınarlarıma, terkedip a sahil şehrini
deli bir sel gibi aktım bu sahil kasabasına , yazılmamış tüm şiirler ellerimde kaldı baaaak!.
sen yoktun!...
sen gitmiştin benden habersiz ;naçar bırakıp kendinde beni
sahiller boş
tüm martılar sarhoştu
tek kişilik hücremde yüreğim bom boştu
ve ben sönmüş bir yüreğin alazına tutuldum
unutttum kendimi kendimden vazgeçtim !...
ben varya ben bu gece yazılamış bir şiirin içine düştüm
sen se hala o hiç yazamadığım şiirdin!.....