GAZETE

• 28 Aralık 2008 Pazar 14:57:29

G A Z E T E
İnsan nedir?Bunun yanıtı hem çok güç,hem de çok kolay.Bilinen ya da değişik açıklamalara gitmeyeceğim.Ama hep yanılsamalar içinde kaybolduğumuzu belirteceğim.
Atölyelerden ayrılıp,üretilenlerin satış bölümüne geçtiğimden beri,olanak buldukça,dinlenirken.Bulduğum tüm boşluklarda,günlük gazetemi okuyorum.O genç adam,daha ilk gün beni şaşırtmış,farklı biri olduğunu duyumsatmıştı.Saat 15,30’da göreve başlıyordu.Arka binada olduğumdan,daha önce onu hiç görmemiştim,tanımıyordum.Evet,daha ilk gün beni şaşırtmıştı.Hemen,çok güzel cam bir tepsi almıştı.Üzeri renk renk çiçeklerle,desenlerle işlenmiş,ince bir zevke hitap eden,bir cam tepsiydi.Ben bir ona baktım,bir tepsiye.”Güle güle kullanın”dedim.Sonra onu denemek için,elimdeki gazeteyi uzattım,”Okur musunuz?”diyerek.Herkesin okuyabileceği bir gazete değildi.”Bu günkü gazete mi?”sorusunu yöneltti.”Evet”Yanıtını verince.Gözleri ışıklandı ve teşekkür ederek aldı.Ben,çok sevinmiştim.İnsanların çoğunun artık hiç gazete-kitap-dergi okumadıkları günümüzde.Gazetemi,özellikle öyle birisiyle paylaştığım için.
O,bir temizlikçiydi.İş giysilerini giyiyor.Temizlik malzemelerini ve gereçlerini alıyor.Tuvaletleri temizliyor,her yeri süpürüyordu.Atölyelerdeyken de,bulduğum boşluklarda okurdum gazetemi.Üniversite mezunu,yani sözde yüksek eğitimli öğretmenlerle,sosyal hizmet uzmanlarıyla da paylaşmaya çalışırdım gazeteyi.Şöyle bir bakarlar,”Başka gazete bulamadın mı?”sorusunu yöneltirdi çoğu.”İstemiyorum onları.Beni ilgilendirmiyor,kim kimle?ne yapmış?”Yanıtını verirdim.Beni tuhaf bulduklarından,üzerime gelmezlerdi.İşte,emir verdikleri ve istediklerinde azarladıkları,küçümsedikleri o İNSAN’la günlük gazetemi paylaşıyorum.Artık,her gün,kapıdan girince.Sıcak,tatlı,ışıltı gülümseyişlerle,merhaba diyor bana.Başıyla selam veriyor.Ben de gülümsüyorum,yanıtlıyorum merhabasını.Okur okumaz,gazeteyi,sunuyorum.Teşekkür ediyor.Aramızda,güzel bir bağ oluştu.Oturup söyleşmeye,zamanımız ve olanağımız yok.Ama biz,sözcüksüz anlaşıyoruz onunla.Otuzlu yaşlarında olmalı.Ne kadar temiz,güzel bir yüzü var?Konuşması da çok düzgün.İnce,kibar biri.Zaman zaman,yine alış veriş yapıyor benden.Adını bile bilmiyordum,yeni öğrendim.Kimbilir? nasıl bir yaşam öyküsü var?Sıradan olmadığı kesin.Kendisiyle barışık.Eminim,o da,benim gibi birinin elinde gazete,hem de öyle bir gazete görünce şaşırmıştır.
Günlük hayatı yaşarken,ne kadar güzel şeyler yakalanabiliyor aslında.Bakarken görebiliyorsak?Saatlerde koşarken,yüreğimizle anlarda durabiliyorsak?Açıksa gönül gözümüz?Farkındalığımızı kullanabiliyorsak?Geçip gitmiyorsak?hiçbir şeyin,hiç kimsenin yanından.Evet,özellikle hiç kimsenin yanından.Kum tanelerini,harika incilere dönüştürebiliyorsak?Küçük,küçük mutluluklar,birikir benliğimizde.Bir gazete bile,güzel bir insan tanımamıza.Işığımızın,biraz daha artmasına neden olabilir.
Nilgün ACAR
08.03.2008