YUNUSU VURDULAR

• 2 Mayıs 2007 Çarşamba 20:11:46

Gözümün önünden bir film şeridi gibi geçiyor ömrün.Bebek oluşun,hanemize ilk girişin,ilk ağlayışın,ilk yürüyüşün,ilk diş çıkarışın. Ellerini avuçlarıma almadan uyumadım hiç.Yanağına dudaklarımı değdirmeden girmedim yatağıma.Seni üşüten ayaza diş biledim,yanaklarına değip te yanaklarını kızartan güneşe gücendim.Her birini görmek bir ömre bedeldi oğul.Her birine ermek benim için her şeyden daha güzeldi oğul.Sonra ilk kalem tutuşun.İlk okuyuşun.Seni o bayrağın gölgesine sen olasın diye gönderdim oğul.Mavi gözleri gör diyerek,mavi gözlere er diyerek gönderdim.Yılları beraber devirdiğim oğul,kışlara bahara çevirdiğim oğul.Haneme düşen ilk evlat idin,son evlat olarak kaldın.Yoldaşımdın,arkadaşımdın,sevdamdın.Güvercinimdin.Evimin ışığı,bu canın tek aşığı,bacamdan tüten duman,bahçemde çiçek,kuşların konduğu bir pervaz idin penceremde.

Yüreğinde ozanlar görüyordum.Kah yunus şekilleniyor yunus dile geliyordu.Kah Mevlana oluyor,gel diyordu.Hacıbektaş oluyordu yüreğin.Pir sultan oluyordu.Barışı yazacaktın oğul.Sevdayı yazacaktın.Ülkemi yazacaktın.Bayrağı yazacaktın.Her biri seni bekliyordu.Yüreğindeki ozanı vurdular oğul,Pir sultanı vurdular.Yunusu vurdular.Şiirlerimi vurdular.

Şubat ayıydı.Şehrin otogarında davullar çalıyordu.Kar yağıyordu inceden inceden.Saçlarına düşüyordu.Ben anayım oğul,yüreğimin bir yanı düğün ediyor,bir yanı pişiyordu.Oğlum gidiyordu.Sınır boylarına,Cudi dağlarına,serhat şehirlerine.Ağır ağır yanaştı gümüş renkli bir otobüs perona.Bir alnından öptüm,bir yanağından.Anam Allaha emanet ol,diye bir fısıltı düştü dudağından..O gece hiç uyumadım oğul,bayrağın kızıllığı düştü haneme.Yağmurun toprağa düştüğü anda duyduğum toprak kokusu sardı hanemi.Ellerine kına vurdum,murattır diyerek.Muradım sendin oğul,muradım sensin oğul.Gınalı kuzum benim,ciğerim,cennetim,beni anaların şereflisi eyledin ya,eksilmez sana minnetim.

Mektuplar saldım ardından.Postacı gelirse boynunu yıkıp ta bakmayasın diyerek.Mektuplar yazdım ardından,iki satırını hak edeyim de beni mektupsuz koymayasın diyerek.Ağzının kokusunu aradım zarflarda.Anam dediğin satırlara gömüldüm.Dipsiz derin okyanuslarda buldum kendimi.İyiyim ana diyordun.Bir resim yollamışın,gülümsüyordun.Gözlerine baktım uzun uzun,yoruldum.Ne kadar yakışmış askerlik sana.Bu gün haberin aldım ya,seni askeri elbiseler içinde gördüm ya ,biri gözün aydın desin bana.

Yüksel ile Mehmet var yanımda ana diyorsun.Yüksel Adana’lı,Mehmet Karaman’lı.Can olduk,candan olduk,beraber üşüdük,beraber ağladık,beraber yandık diyorsun.Bana iki tane daha evladı muştuluyorsun.Aynı ekmeği böldük ana,aynı bardaktan içtik,dağ yollarından beraber geçtik diye yazıyordun.Yüreğimden grur diye,gözlerimden özlem diye sızıyordun.

Emine’yi istedim sana .Verdiler yiğidim.Verdiler.Dört bilezik,dört dönüm tarla,varım yoğum bir ev,bir de senin gibi yiğit verdim.Emine’yi aldım guzum.Allahın emriyle aldım.Sevdana inanarak ,sevdasına inanarak aldım.Askerliğin bitende davullar çalacaktı senin için,zurnalar dile gelecekti.Emine hasretini döktü işlemelerine,çemberinde oyanın adı hasret,dantelinin adı özlem oldu.

Sonra oğul,bir gece düşlerime düştün.Sisler arasından geliyordun.Başına ateş yağıyordu.Mermilerin yankısı düşüyordu düşlerime.Yüreğime bir bıçak saplanmışçasına,başımdan kaynar su dökülmüşçesine,sanki yüreğim avuçlanmışçasına uyandım oğul.Kan ter içindeydim.Baş ucumda resminle göz göze geldim.Penceremin perdesini araladım hafifçe.Ay düşmüştü bahçeme.Hayırdır dedim kendi kendime.

Şahadetini duyduğum anı sorma.Gök maviliğini kaybedecekti.Ağaç yeşilliğini.Gök maviye seslendim,ağacın yeşiline.Daha bir mavi olsun istedim gök,ağaç daha bir yeşil olsun.Ki sana silah sıkan eller karanlığında kalsın kendi dünyalarının.Düğün yaptık oğul.Seni bayrağın kızıllığında,ay yıldızın şahitliğinde yolladık irem bağlarına.Ardından bir ordu yürüdü oğul,ardından bir ülke ağladı.Ardından bir ülke alkışladı seni.Ardından bir ben değil binlerce anne yandı.Yokluğundan ziyade,şanın şerefin kapıma dayandı.En büyük dayanma gücümüzdü şehit anası olmak,en büyük kıvancımız,ben buna inandım.Analar buna inandı

Öldü diyemiyorum.Öldün diyemem oğul,bulutların ardından bakıyorsun evet.Toprak kokuyorsun,memleket kokuyorsun evet.Beni duyuyorsun.Emine’yi hala seviyorsun.Emine’ye şiirler yazıyor,Emine’nin düşlerinde gelinime okuyorsun

Ben şehit anasıyım.Şehidimin anasıyım.Yüreğimdeki yara;Konya ovasıdır.Tuz gölüdür.Kerbela çölüdür. Öldü demeyin şehidime,o pencereme konan kuş,o bahçemin kızıl gülüdür.Ben şehit anasıyım.Cudi dağında,Gabar dağındayım.Ben şehit anasıyım.Saçıma ak düşse de daha yirmi yaşında,oğlumun yaşındayım.