Ben eşimle aşk evliliği yaptım...Severek evlendim...Ölümüne sevdim...Ailemi kıracak kadar..Ailem tarafından okeylenmiyen bir evlilikti...Evlenmeden önce 3 yıllık bir arkadaşlığımız vardı...Ama tam anlamıyla onu tanıyamamışım...Çok seviyorum dediğiniz insanı bir anda değişmiş olarak görüyorsunuz...Severken yanlışlarını farketmiyor sonra da şaşırıyorsunuz...Benim eşim maço birisidir...Zaten kadir inanıra benzemesinden dolayı aşık olmuştum...Ben de karşımdaki erkekler de biraz maçoluk aradım açıkcası..Ama bu kadar fazla olduğunu bilmiyordum...Kaba kuvvet kullanacak kadar olması beni yıpratmıştı...Aileme gidemiyordum..Çünkü çok kırgındılar...Eşimde bunu bildiği için astığım astık hesabı beni çok hırpaladı...İntihar etmek için çok düşündüm...Evlenir evlenmez(cicim aylarında) çocuğum olduğu için bıçağın sırtından döndüm..Çocuklarımı kıyamadım...Annemle babam ayrı oldukları için kendim babasızlığın ne olduğunu bildiğimden çocuklarıma o duyguyu yaşatmıyayım diye şiddeti bile göz yumdum...Babam bir başkasıyla evliydi ..Çocuklarımla babam beni zaten kabul etmezdi...
Annem köyde kendi emeğiyle geçinen birisiydi...Ona da gidemezdim...Annem köprü olsa üstünden geçmezdim..Kendi babamdan ayrıldığı için benim ayrılmamı asla istemiyordu..Katlandım açıkcası sıktım dişimi...Geceleri ağladım gündüzleri çalıştım ...Çocuklarımı hiç kimseye muhtaç etmedim...Hemde amele gibi çalıştım...Tarlada...Hiç yorulmadım...Ama eve geldiğim zaman
karanlığa gelmiş gibi oluyordum...Yani benim dünyam kararıyordu...Yorgunluk çöküyordu üstüme..Üstelik ben bu insanı çok seviyordum...Demekki zamanla tükeniyor sevgiler...
Çocuklarımı büyüttüm...Dayandım..Yılmadım...Hala evliliğimi sürdürüyorum...
Tabiki artık kaba kuvvet kullanamıyor...Aslanlar gibi oğlum var...En son oğlum 15 yaşında iken kaba kuvvet kullanmıştı..Hiç suçum yokken...Oğlum o gün" baba bir daha anneme
vurursan beni kaybedersin"dedi...Terkederim evi dedi...O günden beri artık kaba kuvvet kullanamıyor..Çocuklarda büyük olunca...Bir de alkol kullandığı için ne yaptığını bilmiyor...Sonra pişman oluyor ama kırılan kalbi tamir etmek mümkün değil..Hep kendi doğrularına inanan-gaddar bir o kadarda dürüst ve baba birisi...Çocukları için canını verir...Çocuklarımın babası benim için..Hala seviyorum ama artık aşk diye bir şey yok...Bitti...Asla saygıda kusur etmedim...Lafının üzerine laf koymadım...O bir çalıştıysa ben iki çalıştım...Kendi buldu kendi çeksin diyenlere (annem-babam olsa bile)derdimi anlatmadım...Duvarlarla konuştum...O günlerimi hatırlamak dahi istemiyorum...En güzel günlerim olması gerekirdi...Ne yazıkki olmadı..
Şu an iyiyim...Çalışıyorum...Çocuklarım okuyor-çalışıyorlar...Maddi durumumuz da iyi..Şükürler olsun...Ama ben çocuklarıma mantık evliliği yapmalarını istiyorum...Aşk da olsun ama mantık hep ilk pilanda olsun...Kendimi örnek gösteriyorum onlara...Aşkın gözü kör...Göremiyorsunuz diyorum...Aşk la yapılan evlilikler günümüzde daha başarısız...
Mantıklı evlilikler daha başarılı...Sadece aşkla bir yere varılmıyor...Ben aşk evliliği yaptığım için pişmanım ama çocuklarım bütün pişmanlıklarımı gideriyor...Onların sayesinde hayattayım...Allah uzun ömürler versin...27 yıllık evliyim...Ben çok mücadele verdim..Çocuklarımın bu şekilde bir hayat sürmemesi için elimden geleni yapacağım..
Arkadaşlar ne olur beni yargılamayın...Kınamayın..Buraya yazdım,acındırmak için değil...elbette herkesin kendine göre derdi var..Kendimi haklı çıkarmak gibi bir
düşüncem de yok..Kendi penceremden yaşadıklarımı ve gördüklerimi anlattım sadece...Aşk evliliği yapan ve mutlu olan kişiler vardır tabiki..Ama istisnalar kaideyi bozmuyor..Bu yazdıklarımı eşimin önünde de konuşabilecek kadar açık yürekliyim...Nasıl kaba kuvvet kullandığını her zaman hatırlatıyorum ona..Uğruna çok şeyler feda ettiğim birisinden haketmediğim hareketleri görmek beni bu düşünceyi itti.....Çocuklarımın babaya hasret büyümelerini istemedim..Onları bırakamazdım..Başka kadına anne demeleri
de benim için çok acıydı..Ben baba kelimesini kitaplardan okudum..Benim çektiğim acıları çekmelerine asla müsade edemezdim..Çocuklarım olmasaydı ve ekonomik özgürlüğüm olsaydı katlanırmıydım...Ailemin onayladığı evlilik olsaydı katlanırmıydım..Tabiki hayır...
Bir de kadınların ekonomik özgürlüğü mutlaka olmalı...Bu gibi durumlarda kendi ayaklarının üstüne basabilmeli...Benim o şansım o zaman yoktu..Çocuklarım küçüktü..Çalışamıyordum..Şimdi çalışıyorum..Çocuklarımın sevgisi yetiyor bana..
Allah çocuklarımın acısını göstermesin...

Bence aşk evliliği değil mantık evliliği yapmalı diye düşünüyorum...sizce?

HERKESE MUTLULUKLAR DİLİYORUM...