Aklım öyle karışık ki son günlerde,sen karşıma çıktın çıkalı düzgün düşünemez oldum.Uykularım firarda, duygularım alabora,kalbim mi onu hiç sorma çıkmak üzere kafesinden...Kimi an durur gibi oluyor ölüyorum ,kimi an hızına yetişemiyorum yine ölüyorum...

Öyle çok istiyorum ki yakınıma gelmeni, seni düşlediğim zamanlarda , gözlerime çizdiğim resminle benzeştiğini yine o gözlerle görmeyi !


Yeşile dönüşen mavinin renginde umutlarım, ne olur siyaha boyama ! Alma elimden yarınlara dair sakladığım düşlerimi...

Ve ey sevgili kırıp inciteceğin olmamalıyım, ne ben, ne de başkası...Kimsenin yüreğine ekme ihanetin tohumlarını !

Ne isterim ki, ne dileyebilirim ki senden...Yalnızca en gerçeğinden , en masumundan sevginle ,çorak toprakların yağmura hasreti gibi , yüreğimi öz sevginle yeşertip sevdamı filizlendirmenden başka ?

Biliyorum küstürüp soldurduk çiçeklerimizi, sevgim yetmedi onları büyütüp fidan yapmaya..Sen de katmadın şefkatini..Birlikte kardığımız toprağına !Sadece ben olmalıydım fedakar, ben olmalıydım katlanan, sabreden. Ya sen !

Bir hain rüzgara kapılıp, o estikçe savruldun gözlerimin yaşları arasında ...Sessiz çığlıklarımı duyamadın bile, hüzün yoktu senin o andaki dünyanda.....

Bak şimdi, bak bana, içimde büyütüyorum sessiz dağlarımı,, gelir de yıkarsın ,eritirsin diye buzlarını....
Çığ olmaktayım sensizliğin özlemindeyim, kopup yitmekteyim.....

Ey yar duymaz mısın ??......