Ülkemizde ki vatanperverlikten uzak, hainliğini sözde entellektüel bakış açısı altında filizlendiren "aydın" geçinen "şeref" 'in "ş" 'sini taşımayan insanların "Özür Dilemesi" kimin adına ? Bu ülke ne yazık ki battıkça batıyor, kendimize özgü olan ne varsa, birer ikişer dışlanır, hor görülür oldu.. Gerçeklerden uzak yetişen, medyanın eğitici olduğu son dönemde, gelecek beni korkutuyor. Ancak avuntumudur bilmem ama, en zor zamanda ayağa kalkmasını biliriz.. Bence bu ülkede darağaçları kurulmadan, eskiye dönülmez.. Gerçeği gören, yansıtan yüreğe sağlık..

Anneannemin hamile ablasına vahşice tecavüze kalkan,karnını deşip yanındaki çocuğunu da katleden ermeni(cehennemden gelip)benden özür dilerse ben ondan özür dilerim...
NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE..
Yazan yüreğe sağlık...

Kendilerine aydın sıfatını yakıştıran o cahil cühela takımının tek amacı bu kutsal topraklarda yabancılara tapu çıkartmaktır. Aziz milletimiz işbirlikçi hainlerden çok çekmiştir ve onları çok iyi tanımaktadır. İt ürür, kervan yürür. İnşallah Türkiye Cumhuriyeti 21. asrın lider devleti olacaktır.

Site yetkililerine veya bu konuda yaptırımı olanlara duyurulur
-Sevgili üstad Zeki KARABAĞ lütf edip ikinci kez yorumunu yapmıştır bu yazıya NEDEN Mİ ? ilk yorumu sayfada ki yerini aldığı halde kim ve ne şekilde bilinmez amma silinmişti.Zeki üstad gibi 5-6 arkadaşım aynı konuyu daha da önce ve şimdi yine dile getirmiş bulunmaktalar...tabii ki dilerim sistemden kaynaklanan /elde olmayan bir teknik hata sonucu silinmiştir ve de Üstad tekrar zahmet etmiş vatan sevdasına yüreğinden geçenleri yansıtmıştır...
-Sayfamla kim /niçin uğraşıyor.Herkez işine baksın.Çünkü ben işime bakıyorum..

Mahzun Prenses... tarafından 12/21/2008 5:43:24 PM zamanında düzenlenmiştir.

Bu ülkede herşeyin abartıldığı gibi aydın olmakta abartıldı hemde öyle bir abartıldıki budalalığa varan boyuta ulaştı sadece orada kalsa iyi malesef son 10 yıldır aydınlık budalalığı moda haline geldi herşeyin üzerinde görülen kişisel çıkarlar adına vatanının milletini şehitlikle canını verenin bile üzerine basılarak ön plana çıkma boyutuna ulaştı .
İlk en büyük ödülümüzüde vatana millete şehitlere ihanetle aldık.
Sanırım bu diğerlerine basamak oldu merak ediyorum bundan sonra neye ihanetle ön plana çıkılacak ve merak ediyorum daha bu ülkenin kaçtane aydın budalası var.

Bu hassas ve önemli konunun işlenmesine sebep olan kaleme sevgi ve sagıyla

24 Nisan Ermenilerin ve Diyasporalarının Dünya ya yaydıkları sözde soykırım ANMA günü ise/18 Aralık TOPYEKÜN TÜRK ULUSUNA İHANET BAYRAĞI AÇAN sözüm o'na VATAN TOPRAKLARIMIZDA YETİŞEN bir avuç HAİNLERE
NEDEN KINAMA GÜNÜ OLMAZSIN....
-Her gün kınayalım...
-Ama 18 ARALIK'larda topyekün kınayalım

ERMENİSTAN’IN İLK BAŞBAKANI: TEHCİR DOĞRUYDU VE GEREKLİYDİ

Ermenistan’ın ilk Başbakanı Ovanes Kaçaznuni’nin 1923 yılında Bükreş’te yapılan Ermeni meselesi ile ilgili Taşnak Partisi toplantısında sunduğu rapor da gerçekleri bütün çıplaklığıyla gözler önüne seriyor. Kaçaznuni’nin Osmanlı döneminde yaşananları anlattığı kendi imzasını taşıyan rapor, geçtiğimiz yıllarda Rusça’dan Türkçe’ye tercüme edilerek kitap haline getirilmişti. Kitapta yer alan bilgiler Türkler’in Ermeni soykırımı yaptığı iddialarını kesin bir dille yalanlıyor. Kaçaznuni’nin yakın tarihe ışık tutan belge niteliğinde sözlerinin yer aldığı kitap, Ermenilerin Osmanlı İmparatorluğu’na karşı nasıl bir ihanet içinde olduklarını da gözler önüne seriyor. Yıllarca sözde soykırıma uğradıklarını iddia eden ve dünya kamuoyunu baskı altına almaya çalışan Ermenilerin bütün tezlerini çürüten ilk başbakanları, 128 sayfalık raporunda şu çarpıcı ifadelere yer veriyor:

TÜRKLERE KARŞI AYAKLANDIK, BARIŞI SABOTE ETTİK

“Barışı sabote etmek için savaştık bile. Artık hepimiz Türkler’in düşmanı olan İtilaf devletlerinin kampındaydık. Türkiye’den ‘denizden denize Ermenistan’ talep etmekteydik. İtilaf devletlerinin ordularını Türkiye’ye göndermeleri ve hâkimiyetimizi temin etmeleri için Avrupa ve Amerika’ya resmî çağrılar yaptık. Nihayet şu da var ki, var olduğumuz sürece aralıksız olarak Türkler’le savaştık. Öldük ve öldürdük. Artık, Türklere ne gibi bir güven telkin edebiliriz ki?”

TEHCİR DOĞRUYDU VE GEREKLİYDİ

“Askerî operasyonlara katıldık. Kandırıldık ve Rusya’ya bağlandık. Tehcir doğruydu ve gerekliydi. Gerçekleri göremedik, olayların sebebi biziz. Türklerin millî mücadelesi haklıydı. Barışı reddetmemiz ve silahlanmamız büyük bir hataydı. Türklere karşı ayaklandık ve savaştık. Sevr Antlaşması gözümüzü kör etmişti. İsyanımızın temelinde İtilaf devletlerinin bize vadettiği büyük Ermenistan hayali vardı. Ama biz hiçbir zaman devlet olamadık. ‘Türkiye Ermenistanı’ diye bir devletin hayalden öte olmadığı gerçeğini göremedik. İsyanımızın temelinde İtilaf devletlerinin bize vadettiği Ermenistan hayali vardı, gerçeği göremedik.”

Vakit

"TÜRKİYE’de BİR İLK//BU GÜNÜ SÖZDE AYDINLARA İSYAN ve KINAMA GÜNÜ İLAN EDİYORUZ
-Bu da biz Vatan Sevdalılarının kararı… "


hayır... asla katılmıyorum. çünkü bizler bu tür kendini bilmezleri her gün kınıyor ve karşılarında bir Tanrı dağı heybetiyle duruşumuzu sergiliyoruz. kınamanın günü olmaz hele ki konu VATAN olunca. yazınızdan dolayı teşekkür ediyorum. VATAN SANA CANLAR FEDA..!

Güncel-Siyasi-Vatan-Bayrak-M.Kemal-Cumhuriyet-Toplumsal gerçekler ve de Ulusa dair her tür yazım da katkısı bulunan gün içinde/gün sonrasında sayfama konuk olarak duygularımı paylaşan ve de desteklerini esirgemeyen gerçek paylaşımcılara ayrı ayrı teşekkür ediyorum.Hassas dönemler yaşamaktayız bu nedenle hassasiyetiniz fevkulaade önem taşıyor saygılarımla.

çok güzeldi harikaydı güzelim
sonu olurmu bunun bilmem ama
o zamana kadar seni destekliyorum...

ÇOK UYGUN BİR NOT DÜŞMÜŞSÜNÜZ TARİHE KUTLUYORUM SAYGIMLA GÜNÜN YAZISINI VE YAZARINI; BÖYLESİ HAİNLER SİRKEDE BİT YAŞAR GİBİ YAŞIYORLAR HÂLÂ ARAMIZDA; ÖNCE YAŞADIKLARINA ŞÜKREDECEKLERİ YERDE AĞIZLARINDAN ÇIKANA BAK SEN, DUR DUR HELE SEN;

20 Aralık 2008 Cumartesi 10:07:48
UYAN !

...
ÖZÜR DİLE DİYOR GEL ERMENİ'DEN
OYNAMIŞ AKIL TUTMAZ HİÇBİR YERİNDEN
ÖYLE BİR OYMALI SENİ DERİNDEN
KOLTUKTA UYURKEN KUDURANA BAK !


SEN KİMSİN, BU DEVLET KİMİN DEVLETİ
SENİ KİM BESLEDİ TIMAR EYLEDİ
AT MISIN EŞEK Mİ NE CEHALETİ
PROF. OLMUŞ TEPİNİP DURANA BAK !


KOKMUŞ BALIK BAŞTAN KOKTUĞU KADAR
KORKMAZ OLMUŞ DÜŞMAN KORKTUĞU KADAR
OLMAZ OLSUN BAŞTA BÖYLE İKTİDAR
EL ÖNÜNDE EL PENÇE DURANA BAK
...


EMPERYALİST GÜÇLER, SATIN ALABİLECEKLERİ KALEMLERİ SATIN ALARAK VERDİKLERİ KEMİKLE SATIN ALDIKLARI KÖPEKLERİ HIRLLATTIRIP HAVLATTIRIRLAR,
ÇÜNKÜ NİYET ETNİK AZINLIKLARI BİRBİRİNE DÜŞÜRÜP
DEVLETİ VE MİLLETİ PARÇALAMAK YUTMAKTIR.
BU KÖPEKLERİ POLİTİK PROPAGANDA MALZEMESİ OLARAK KULLANIRLAR.FAKAT İT ÜRÜR KERVAN YÜRÜR...

O ÜLKENİN TOPRAKLARINA VE MADENLERİNE TÜM DOĞAL ZENGİNLİKLERİNE EL KOYMAKTIR AMAÇLARI ;
HEP EN ARKADAKİ SAKLI PLÂNDIR BU,
NE ZAMANKİ ZAYIFLATTILAR, O ZAMAN SALDIRIYA GEÇERLER.
ASLANLAR BİLE SÜRÜNÜN İÇİNDEN EN ZAYIFINI
ÇELİMSİZİNİ ÖNCE SEÇERLER ,SALDIRMADAN ÖNCE....
EN ACI ÖRNEĞİNİ IRAK'TA GÖRDÜK.
BU TABLO KARŞISINDA KESİNLİKLE ARTIK ŞU GERÇEK KAVRANMALIDIR;
KÜRT DİYECEKLER,
ERMENİ DİYECEKLER,
LAZ DİYECEKLER,
ÇERKES DİYECEKLER,
ALEVİ/ SÜNNİ DİYECEKLER;
BAKALIM DAHA
TÜRLÜ TÜRLÜ NE HALTLAR YİYECEKLER,
ONLARIN YİYECEĞİ HER TÜRLÜ HALT BENİM KIÇIMIN AĞZINDA SAKLI DURUYOR.
SAYGILAR ŞAİRİM...

BÜTÜN BU OLANI BİTENİ
DÜŞÜNCE ÖZGÜRLÜĞÜ SINIRLARI İÇİNDE ELE ALAN BİR ZİHİNİYET ABESLE İŞTİGAL ETMEKTEDİR.
BU KİŞİLER İSTER PROF. OLUR İSTER BİLMEM NE, KİM OLURSA OLSUN
ULUSAL BAĞIMSIZLIK SÖZ KONUSU OLUNCA ;''TAHTLAR YIKILIR, TAÇ'LAR ERİR !'',
ŞAHSİYETLERİNİN HÜKMİ SIFATLARI ORTADAN KALKAR.
NE DEDİKLERİ NE İÇİN DEDİKLERİ, AMAÇLARININ VATAN HAİNLİĞİ OLUP OLMADIĞI ÖN PLÂNA GEÇER.
YÜCE VE KADİRŞİNAS MİLLETİMİZİN HASSASİYETLERİNİ BİLMEYENLER DAMARIMIZA ÇOK KÖTÜ BASTILAR,
ONLARA DA BİR BASAN OLACAK ELBET...

BOŞUNA HEVESLENMESİNLER,
KARDEŞLİK BİRLİK VE BERABERLİK İÇİNDE YAŞIYACAĞIZ
VE BU ÜLKEYİ BÖLDÜRTMEYECEĞİZ.
BÖLÜCÜLERİN HEVESLERİ HEP KURSAĞINDA KALACAKTIR.
YAŞASIN MUSTAFA KEMAL'LER, YAŞASIN MEHMETÇİK'LER, YAŞASIN EMPERYALİZME KARŞI MÜCADELE VERMİŞ ,
KURTULUŞ SAVAŞI DESTANINI YAZIP
YEDİ DÜVELİN SIRTINI YERE SERMİŞ
KAHRAMAN TÜRK MİLLETİNİN TÜM ÇOCUKLARI !


'' NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE ! ''
MAREŞAL GAZİ MUSTAFA KEMAL ATATÜRK



En derin selam sevgi ve saygımla; aziz şehitlerimizin manevi huzurunda saygıyla eğiliyorum; BİR KEZ DAHA ATA'M GİBİ YÜREĞİME GÖMÜYORUM HEPSİNİ DE...

Şaban Aktaş tarafından 12/21/2008 9:13:42 AM zamanında düzenlenmiştir.

Hey Allahım ya...

Tarih 1915..

Tarih 2008...

Hayal gibi geliyor, birileri şaka yapıyor diyeceğim ama diyemiyorum ki..

Neler oluyor böyle...

1914 ve 1915 yıllarını sırf okumuş olsalar böyle bir saçmalıkla uğraşmazlardı, demek ki akılsal bir problem var..

Meclisi Mebusan'ın eski ermeni milletvekillerinden Garo Pastırmacıyan'ın hayatını bilmek bile yeter diye düşünüyorum..

Ama demek ki ...

Kısaca akıl almaz bir aptallık ya....

İnanamıyorum bunları yaşadığımıza..


....
Öyle bir ülkede yaşıyoruz ki burada hayatın kendisi bile hayata şaşırıp kalıyor...

Bungee-Jumping'dir yaşam burada...


..........................

ÖZÜR DİLEMEK Mİ ?

Hayır, hayır kesinlikle özür dileyenlerin akıllarında problem var...


Saygımla...
YAŞASIN TÜRKİYE CUMHURİYETİ...

El ele yürek yüreğe,taşların altına elimi koymaya her zaman hazırım vatanıma hainlik düşünenlere karşı birleşmeliyiz dostlar.Birlikten güç doğar.Bizler bir kaç çapulcuya çakallara söz hakkımı vereceğiz. Allahın izniyle bizde iman yürek gücü varken..Baksınlar bakalım bizlere şöyle bir saysınlar bir de kendi sayılarına baksınlar sivrisinek vızıltısı sesleri nasıl kesiliyor.Türkün tokatı şırakkkk diye nasıl patlıyor suratlarında görecekler az kaldı. Varolsun duyarlı haykıran yüreğin.

Saygılarımla

Bahar

Emek gücü, yürek gücü ve bilek gücü bir olunca

Yıkılmaz TÜRK'ÜN gücü..

Tebrikler.........

Kanka tam yamına ben şahsım adına 1500 kişiye ulaşarak mesaj gönderdim.
18 aralık 2008 gününün hainker günü ilan edilmesi ile ilgili olarak.
bunu başaracağız...
önümüzdeki yılda bu yogunlukta çalışmalarımız devam edecektir.
Saygılarımla.

Ayakta alkışlıyor ve sonuna kadar destekliyorum vatan sever kardeşim. NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE

ne güzel haykırıyorsunuz susanların yerine...

tercüman oluyorsunuz duygularımıza...

vatanseverliğin sesi olanlara güç kudret diliyorum...

bu güç ve kudret damarlarımızda ki asil kanda mevcuttur

ve bu ASALET, ASALA'ya yem olmayacak kadar güçlüdür...

yem etmeye çalışanların çabalarıda boşadır...

yaptıkları vatanseverlerin asil kanlarını kaynatıp uyandırmaya yarayacaktır...

farkındalık dolu bir paylaşımdı...

teşekkürler...takdirler...sevgiler...

Şimdi bu Özür kampanyasını başlatanların nüfus cüzdanında da TÜRKİYE CUMHURİYETİ yazıyor değil mi !

Hem de vatandaş olarak !...

La havle...

ben geç kalınmış isyanları görüyorum şu anda.
nedeni mi?
Cumhurbaşkanı sıfatıyla güya milli maç nedeniyle ermenistan diye adlandırılan kan topraklarına adım atarken Türk milletini temsilen bulunmuştur.
kime sormuştur?
kimden izin almıştır?
şimdi şunu diyecekler vardır.
Cumhurbaşkanı gezi yaparken bize mi soracak.
soracak evet.
seni soykırımla suçlayan,
Ağrı dağını bayrağına simge olarak koyan
Toprağında açıkca gözü olduğunu ilan eden
Vatandaşlarına hayvanca bile demiyeceğim kıyan
bir ülkeye giderken bana, bize soracaksın.
evet sormadı ne oldu?
ne oldu biliyor musunuz?
işte bu oldu(özür dileme altında iç kargaşa)
başımıza getirdiğimiz insanlara dikkat etmezsek
ve
her yaptıkları şeyde suskunluğumuzu korursak
devam eder arkadaşlar
ne ilktir
ne son
tabi biz sustukça.
bu da unutulur unutulmayan birşey görmedim bugüne kadar ben ülkemde.
çabuk gaza gelip
çabuk unutma gibi bir özelliğimiz var
halbuki
dünya da hiç bir millet bizim kadar vatanını sevemez.
geçmiş olsun
bir dahakine kadar.
saygılar.

bakış açısı tarafından 12/20/2008 7:36:03 PM zamanında düzenlenmiştir.

DEĞERLİ BACIM,
TÜRKÜN TÜRKTEN BAŞKA DÜNYADA DOSTU YOKTUR.TÜRKLER TARİHE BAKTIĞIMIZDA, HER ZAMAN GİTTİKLERİ YERLERE BARIŞ ,İNSANLIK,MEDENİYET VE CANLILIK GÖTÜRMÜŞLERDİR.TÜRKİYE CUMHURİYETİ KURULDUKTAN SONRADA, BÜYÜK ATATÜRK YURTTA SULH CİHANDA SULH DİYEREK TÜRKLERİN HEP BARIŞTAN YANA İNSANLİKTAN YANA OLDUĞUNU GÖSTERMİŞTİR..TÜRKLER VATANI MİLLETİ TEHLİKEDE OLDUĞU ZAMANLAR CANLARINI ORTAYA KOYARLAR.AMA GÖRÜLÜYORKİ, BU CENNET VATANDA KARDEŞLİKTEN YANA DEMOKRASİDEN BARIŞTAN YANA TAVIR ALMASI GEREKENLER, ELİ KANLI KATİLLERİN BORAZANLIĞINI YAPMAKTA KARANLIK İLİŞKİLERLE YİNE ORTALIĞI KARIŞTIRMAKTALAR.TÜRKİYE CUMHURİYETİNİ GÖNÜL BAĞIYLA BAĞLI OLANLAR ŞAYET KENDİLERİNİ TÜRK KABUL ETMİYORLARSA,TÜRKİYE CUMHURİYETİ VATANDAŞIDIRLAR.VE BU CENNET ÜLKEDE YİNE EN GÜZEL YERLERDE YAŞAMAKTA,EKONOMİK AÇIDAN DA ZENGİNDİRLER.AMA BUNA RAĞMEN DURUP DURURKEN BÖYLE BİR TAVIR YİNE BİR YERLERDEN KARANLIK DÜĞMENİN BASILDIĞINI GÖSTERMEKTEDİR.TÜRK MİLLETİ BU OYUNLARA GELMEYECEKTİR.DUYARLI YÜREĞİNİ KUTLARIM.
NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE ...18.ARALIK.2008 KARANLIK GÜÇLERE KINAMA GÜNÜDÜR...

HakanKurtaran tarafından 12/20/2008 3:20:52 PM zamanında düzenlenmiştir.

25 Nisan 1918'de, Subatan'da Ermeniler tarafından öldürülen Türk çocuklar, kadınlar ve karınları deşilerek bebekleri çıkarılan anneler.
Kaynak:Massacre Exerted By The Armenian On The Turks During World War I Pictures.


ERMENİLERİN YAPTIĞI KATİLAMLARIN FOTOĞRAFLARI BAKINIZ:GOOGLE

http://www.dervisan.com/yazi2/ermenifoto.html




ANADOLU'DA ERMENİ ZULMÜ

Dr. Abdüllatif DUYGULU

Her yıl nisan ayı gelince, Ermeniler geniş propagandalarla soykırım iddialarında bulunurlar. Pek çok ülkede destekleyici bir kararlar alınmaktadır. Bu konuda maalesef yetkililer ve kamuoyu bilinçsizdir. Ermeniler ve yaptıkları hakkında kısaca tarihe bir göz atmak ve birkaç çarpıcı örnekle meselenin hakîkatını okuyucularımıza arzetmek istiyoruz. Daha geniş bilgi için mutlaka kitaplara müracaat edilmelidir.

A. Ermeniler Hakkında Genel Bilgi

Osmanlılar döneminde Ermeniler Adana'dan Kafkaslara kadar uzanan bir bölgede dağınık olarak ve azınlık olarak yaşıyorlardı. Kendilerinin Nuh AS'ın oğlu Ya'fes'in oğlu Hayk'ın soyundan geldiklerine ve bölgenin yerli halkı olduklarına inanıyorlardı. Tarihî belgeler ise onların M.Ö. 6. Yüzyıl'da Balkanlardan bölgeye geldiklerini, Trak-Frig kökenli olduklarını gösteriyor.

Ermeniler M. Ö. 521 yılından itibaren İranlıların, M. Ö. 331 yılından sonra Makedonya'nın, M. Ö. 66 yılından sonra Romalıların egemenliği altında yaşamışlardır. Zaman zaman el değiştiren bölge 642 yılında Emevilerin yönetimine geçmiştir. 970'te tekrar Bizanslıların eline geçen bölge 1071 tarihinden itibaren Selçuklular tarafından ele geçirilmiştir. Selçuklulardan sonra İlhanlıların, Akkoyunluların, daha sonra da Osmanlıların yönetimine girmişlerdir. (1473 - 1555) Osmanlı devleti yıkılıncaya kadar da azınlık statüsünde yaşamışlardır.

Osmanlı devleti yönetimi altındaki Asya topraklarının hiçbir bölümünde Ermeni yoğunluğu olmadığı için, hiçbir yer Ermenistan adıyla isimlendirilmemiştir. Birinci Dünya Savaşından önce Anadolu bölgesinde, 1.193.394 Ermeni yaşıyordu. Bu toplam nüfusun % 7'si civarındaydı. Ermenilerin en kalabalık olduğu Bitlis ilinde bile, toplam nüfusa oranları %25'i geçmiyordu.

Bugün Türkiye'de 1960 sayımına göre Ermenice konuşan halkın toplamı 53.173'tür. bunun 41.311'i İstanbul'da, 11.862'si diğer illerde bulunmaktadır. (1)

Ermenilerin Ermenice denilen bir dili vardı ve bu dil çok gelişmemişti. Soylular ve şehirliler, idaresi altında bulundukları milletin dilini konuşurlardı. Hattâ Osmanlı yönetiminde iken 18. Asır ortalarına kadar Türkçeden başka dil konuşmazlardı. Kilisede bile İncil'in Türkçesi okunurdu. Kültürlerinde, folklör ve edebiyatlarında Türklerin geniş tesiri vardı.

Ermeniler de ilk zamanlarda İranlılar gibi ateşperest idiler; aya, güneşe, yanardağlara taparlardı. 301 yılında Kirkor Lusaroviç denilen bir rahibin çalışmalarıyla hristiyan oldular. Hristiyan olunca, Kirkoriye (Gregorien) ismiyle kendilerine mahsus bir kilise kurdular. İnaçları ve ibadetleri katolik ve ortodokslardan farklıydı. Kiliseye yalnız erkekler devam ediyordu. Dînî liderlerine katagigos deniliyordu. En büyük dînî liderleri Erivan yakınındaki Eçmiyazin'de bulunuyordu. Fatih İstanbul'u fethettikten sonra 1461 yılında, Bursa'daki Ermeni dînî lideri Hovakim'i İstanbul'a getirtti. Yayınladığı bir fermanla Ermeni Patrikhanesini kurarak, onu ilk patrik ilân etti.

İranlılar Ermenileri tekrar ateşperest yapmak için, Bizanslılar da kendi mezheplerine çevirmek, ortodoks yapmak için çeşitli baskılar yaparlardı. Müslümanların idaresi altında, yâni Emevî, Abbasî, Selçuklu ve Osmanlı döneminde, Ermeniler serbestçe dînî faaliyetlerini yapabildiler. Askerlikten muaf oldukları için sanat, ticaret ve tarımla uğraştılar. Her bakımdan mutlu ve müreffeh bir hayat yaşıyorlardı.

İkinci Viyana bozgunundan sonra Osmanlı devleti gerileme sürecine girince, devleti yıkmak için batılı büyük devletler planlar hazırladılar, iç işlerine karışmaya başladılar. Azınlıkları devlete karşı ayaklandırmak için çeşitli çalışmalar yaptılar. Başta Rusya olmak üzere, İngiltere, Fransa ve ABD, konsoloslukları vasıtasıyla, açtıkları kolejler vasıtasıyla, Ermeniler arasında milliyetçilik ve ayrılık fikirlerinin gelişmesini sağladılar. Tanzimat ve ıslahat fermanlarıyla azınlıklara tanınan haklar, Ermenileri iyice şımarttı.

1877-1878 Osmanlı Rus savaşı kaybedilip Ayastefanos antlaşması imzalanırken, Ruslarla görüştüler. Daha sonra 1878'de Berlin konferansında Doğu Anadolu'da Ermeni azınlığın olduğu bölgelerde ıslahat yapılacaktır diye bir madde konulmasını sağladılar.

Devletin zayıf zamanlarında çeşitli isyanlar çıkartarak yabancı devletlerin müdahelesini beklediler. Böylece Balkan ülkeleri gibi bağımsızlıklarını kazanacaklarını, müstakil bir Ermenistan kuracaklarını umuyorlardı.


B. Ermenilerin Örgütlenmesi

Osmanlı Devletinde yaşayan Ermenilerin ilk ulusal hareketleri 1860 yılında kurulan derneklerle başlamıştır. Bu dernekler zamanla dış yardım ve kışkırtmalarla, Ermenileri devlete karşı ayaklandıran komiteler haline gelmiştir. Ermeni kiliseleri ve Ermeni okulları ihtilalci fikirlerin aşılandığı en önemli merkezlerdir.

a. Dernekler

1860'ta Adana'da Hayırsever Cemiyeti, arkasından Fedâkârlar Derneği kuruldu. 1870 - 1880 tarihleri arasında Van'da Araratlı, Muş'ta Okulu Sevenler, Doğulu ve Klikya dernekleri kuruldu. 1880 tarihinde bu dört dernek birleşerek Ermenilerin Birleşik Derneği adını almışlardır. 1876'da Ermenistan'a Doğru Derneği, 1879'da Milliyetçi Kadınlar Derneği, 1880'de Erzurum'da Silahlılar Derneği, Kafkasya'da Genç Ermenistan Derneği, 1872'de Van'da İttihat ve Halâs Derneği, 1882'de yine Van'da Karahaç Derneği kuruldu. Bu derneğin amacı gerekli yerlerde isyanlar çıkartmak ve gençleri silahlandırmaktı.

1881'de Erzurum'da kurulan Müdâfi Vatandaşlar Derneği, daha sonra büyüdü, çeteler kurdu, dörtyüzden fazla usta çeteci yetiştirip komutanlar atadı. Bunları düzenli silahlı eğitime tabi tutup, silâh ve cephane depoları kurdu.

b. Komiteler

1. Hınçak (Çan) Komitesi: 1887'de İsviçre'de Kafkasyalı Ermeniler tarafından kurulmuştur. Amacı Türkiye Ermenistanı'nı kurmak, daha sonra Rus ve İran Ermenistanlarıyla birleşerek bağımsız bir Ermenistan yaratmaktı. Sosyalizmi benimsemişlerdi.

2. Taşnaksutyun Komitesi (Ermeni İhtilâl Cemiyetleri Birliği): 1890'da Kafkasya'da kuruldu. Amacı Ermeni örgütlerini birleştirmek, Türkiye'ye geçen çetelere yardım etmek, isyanlar çıkartmak suretiyle Türkiye Ermenistanı için siyasî ve iktisâdî özgürlük elde etmekti. Nasyonal-sosyalizme benimsemişlerdi.

Komitenin örgütüne verdiği emir şu idi:

"--Türkü, Kürdü her yerde, her türlü koşullar altında vur! Mürtecileri, ahdinden dönenleri, Ermeni hafiyelerini, hainleri öldür, intikam al!" (2)


C. 1908 Öncesi Ayaklanmalar

Ermeni komiteleri Ermeni zenginlerinden ağır tehditlerle büyük paralar sızdırdılar. Doğu Anadolu'da komitenin emirlerini dinlemeyen yüzlerce Ermeni öldürdüler. Türk ve Kürt köylerini de basıp yağmalamaya başladılar. Türkleri ve Kürtleri yurtlarını bırakıp gitmeye mecbur etmek için akıl almaz işkencelerle öldürüyorlardı.

Anadoluda yer yer çıkan küçük Ermeni isyanları hızla bastırıldı. Büyük isyanlarda Avrupa ülkeleri konsolosları vasıtasıyla müdahele ettiler. Yurtdışındaki komiteciler Avrupa ve Amerika gazetelerinde Türklerin hristiyanları doğradığını iddia ederek amansız bir propagandaya giriştiler.

Sultan Abdülhamid bölgedeki müslüman halkın can güvenliğini sağlamak için, Hamidiye Alayları denilen süvari birlikleri teşkil ettirdi. Bunların subayları bölgedeki aşiretlerin ileri gelenlerinden seçiliyordu. (3)

Bu ayaklanmalardan önemlileri:

1. Sivas ayaklanması (11 Ekim 1881)

2. Erzurum olayı (20 Haziran 1890)

3. İstanbul'da Kumkapı ayaklanması (15 Temmuz 1890)

4. Yozgat olayı (Ekim 1893)

5. Tokat olayı (Ağustos 1894)

6. Birinci Sason isyanı (Haziran 1893 - Ağus. 1894)

7. İstanbul'da Bâb-ı Âli baskını (18 Eylül 1895)

8. 1895 - 1896 ayaklanmaları: Bu iki yıl içinde Ermeniler Anadolu'nun çeşitli yerlerinde ayaklanmalar yaptılar. Bunların başlıcaları; Geyve, Yozgat, Kayseri, Develi, Diyarbakır, Siverek, Harput, Malatya, Arapgir, Adıyaman, Maraş, Urfa, Antep, Sivas, Niksar, Divriği, Merzifon, Amasya, Trabzon, Gümüşhane, Bitlis, Muş, Erzincan, Bayburt, Erzurum, Hınıs ayaklanmalarıdır.

9. Adana olayları (Ekim 1895 - Mart 1896)

10. Zeytun isyanı (Temmuz 1895 - Ocak 1896)

11. Van isyanı (Ekim 1895 - Ekim 1896)

12. Osmanlı Bankası baskını (14 Ağustos 1896)

13. İkinci Sason İsyanı (1898 - 1904)

14. Sultan Abdülhamid'e suikast girişimi, bomba olayı (21 Temmuz 1905)


BİTLİS AYAKLANMASI (Ekim 1895)

Bitlis Ermenilerini Diyarbakır, Erzurum, Van komiteleri ihtilâl ve isyana sürüklemişlerdir.

Bitlis'teki Amerikan kolejinin de ihtilali tahrik ve teşvikte önemli yeri vardır. Bu koleji Bitlis'ten Amerika'ya gitmiş bir Ermeni açmıştır. Bitlis Koleji bu Amerikalının Bitlis'te doğmuş ve çocukluğunu arada geçirmiş olan oğlu Corc'un idaresindedir. Bitlis'e onbeş-yirmi saat uzaktaki köylerden gelen Ermeni çocukları burada yatılı olarak okumaktadırlar. Misyoner Corc, Ermeni çocuklarının kafalarını hükümet aleyhine ihtilâl ve isyan düşünceleriyle doldurup köylerine göndermektedir. Buradan mezun olanlar yakınlarına ve komşularına da ihtilâl ve isyan fikrini aşılamışlar, Ermenileri bağımsızlık hayaline sürüklemiş, Osmanlı Devleti ve Türk milletine düşman etmişlerdir.

Misyoner Corc ile piskopos vekili Ermenilerin ileri gelenlerine, onlar da Ermeni halkına Hınçak komitesinin programını telkin ederek ayaklanma düşüncesini zihinlerine yerleştirdikten sonra, fedâî kaydına başlamışlardır. Bundan sonra her taraftan fedâîler Bitlis'e dolmuşlar, hayalî vaatlerle cesaretlenmişler, devlet memuru Ermeniler istifa edip vazifelerinden ayrılmışlardır.

Ermeni esnafına gelince, alış veriş için dükkanlarına gelen müslümanlara; "Şu belindeki bıçağı ne taşıyorsun? Birkaç güne kadar hükmü kalmayacaktır." gibi hükümete sadakat, itaat ve tabiiyete aykırı küstahlıklara başlamışlardır.

Gümüşhane olayının çıktığı 13 Ekim 1895 Cuma günü, müslümanlar camilerde hutbe dinlerlerken, protestan kolejindeki kilise çanının ilk kez çalınmasında, Ermenilerin ileri gelenleri görünürlerden çekilip şuraya buraya gizlenmişler; ikinci defa çan çalınmasında, bütün Ermeniler dükkanlarını kapamışlar, eşyalarını öteye beriye dökerek yangın çıkarmaya kalkışmışlar; bir taraftan da evlerine gidip silahlarını alarak camilerin kapılarına doğru ilerlemeye başlamışlardır.

Bu sırada, Ermenilerin her taraftan birden hücuma geçmelerinin işareti olan kilisenin çanlarını üçüncü kez çalmasından önce pencerelerden durumu gören islam kadınları çocuklarını camilere göndermişler, Ermenilerin hücuma geçmek üzere oldukları haberini vermişlerdir. Bu haber üzerine müslümanlar hutbenin bitmesini beklemeden dışarı fırlamışlardır. Camilerden dışarı çıkan İslâmlar, Ermenileri kapı önünde silahlı ve hücuma hazır görünce, çatışma başlamıştır.

Ermenilerin silah kullanmaktaki korkaklığı, müslümanların ise; iyi silah kullanmaları sonucu, Ermenilerin tasarladıklarını yapmalarına imkân bırakılmamıştır. Müslümanlar böyle bir durumla karşılaşacaklarını akıllarına getirmediklerinden yanlarında bıçak ve deynekten başka silah olmadığı halde çarpışmışlardır. Memurlar, komutan ve askerlerin aldıkları ciddi tedbirlerle ayaklanma ancak iki saat sürmüştür. Bu kargaşalıkta İslâmlardan 38 ölü 135 yaralı, Ermenilerden de 136 ölü 40 yaralı olmuştur.

Bitlis'teki olay çevreye de sıçramış, Bitlis'in kaza ve köylerinde de ayaklanmalar olmuştur. Bu ayaklanmalarda İslâmlardan 86 ölü 38 yaralı, Ermenilerden 171 ölü 49 yaralı olduğu alınan tahkikat raporlarından anlaşılmıştır.

Ermeni ayaklanmasının bastırılması elbette hükümetin vazifesidir. İslâmların bu işe karışmasının sebebi, Ermenilerin olaydan önce tenhalarda rastgeldikleri İslâmları öldürmeleri, müslüman kızlarını kaçırıp ırzlarına tecavüz etmeleri; en sonunda müslümanlar Cuma namazı kılmak için camilerde toplandıkları bir sırada tecavüze kalkışmaları; ve nihayet zühd ve takvâsıyla İslâmların büyük saygı duydukları Şeyh Haydar Efendi'nin Ermeniler tarafından korkunç bir şekilde, vahşice şehid edilmesi, bardağı taşıran son damla olmuş; İslâmları nefis müdafaasına zorlamıştır. (4)


D. İkinci Meşrutiyetten sonra ayaklanmalar

Meşrutiyetin ilanıyla (1908) herkeste bir hürriyet sarhoşluğu görüldü. Gazeteler eski idarenin kötülüklerini, hürriyetin nimetlerini sayıp dökerken her köşe başında bir hatip türemişti. Tek kelime ile ağızdan çıkanı kulak işitmiyordu. Bu hengâmeden faydalanan Ermeni siyâsî suçluları, mahkûmları, kaçakçıları İstanbul'a doldular. Şapkaları, kelebekkravatları, Rus lehçesiyle konuştukları Ermeniceleriyle dikkati çekiyorlardı.

Meşrutiyetin ilanıyla, komitelerin artık ihtilalci siyasetlerini birtarafa bırakarak meşrutiyete yardımcı olmaları, memleketin iktisâdî ve medenî gelişmesi için çalışmaları gerekiyordu. Komiteler görünüşte buna karar verdiler.

İttihatçılar Ermenilerin yalanlarına aldandılar, devletin yüksek mevkilerine bir çok Ermeni aydını getirdiler. Bayram ve merasimlerde en önde, ittihat ve terakki Cemiyetinin önemli kişilerinin yanında bulundular. Şişli mezarlığında sözüm ona meşrutiyet uğruna ölen Ermeni fedaileri adına düzenlenen törendi İttiha e terakki Cemiyeti ileri gelenleri de bulunuyordu. Türk ve İslâm düşmanı kanlı katil Patrik Matyos İzmirliyan sürgünde bulunduğu Kudüs'ten İstanbul'a gelirken, İttihatçılar tarafından karşılandı. İttihat ve Terakki Cemiyeti Ermeni cemiyetlerini himayesine aldı. Bu cemiyetler adına müsamere ve konserler verildi.

En önemli yerler, Rusya'dan koğulmuş, Avrupa'nın çeşitli yerlerinden İstanbul'a gelmiş vatansız, milliyetsiz alçaklar tarafından işgal edilmişti. Bu sözde diplomatlar, içlerindekini açığa vurarak Osmanlı devletini devlet olarak tanımayacaklarını ilan ediyorlardı. Taşnak Hınçak ve diğer komiteler yeniden örgütlenmeye, şubeler açmaya başladılar. İstanbul'daki Ermeni basınında Türk-İslâm düşmanlığını körükleyen yazılar birbirini takib etmeğe başladı. (5)


ADANA AYAKLANMASI (14 Nisan 1909):

Adana piskoposu Muşeg, büyük devletlerin dikkatini çekmek ve türkiye'den bir Ermenistan devleti koparabilmek için aylarca hazırlanmış, binlerce Ermeniyi silahlandırmıştı. Piskopos isyan emrini, Osmanlı Devletinin en nazik anında, 31 Mart ihtilalinin ertesi günü, 14 Nisan 1909'da verdi. Adana, Tarsus, Erzin, Misis, Dörtyol, bahçecik ve diğer kazalardaki Ermeniler ayaklanarak zayıf buldukları Türk evlerine dalıp, ırza, mala ve cana saldırmağa başladılar. Üç günde Adana ve çevresi altüst oldu. Ermeniler beşikteki Türk çocuklarını bile öldürüyor, hazırlıksız olan asker ve polis karşı koyamıyordu. İsyana bizzat Türk halkı karşı koydu, nefsini savundu; Ermenilere yıllarca unutamayacakları bir ders verdi. Piskopos Muşeg Mısır'a kaçtı.

Ayaklanmanın sonunda harb divanı kuruldu. Uzun tahkikat ve muhakemeler sonucunda 9 Türk, 6 Ermeni idama mahkûm edildi.

Ermeniler durumu Avrupa basınına Türklerin zulüm ve barbarlığı şeklinde aksettirdiler. Tamamen vahşî, yüksek kültür ve medeniyetten külliyyen mahrum, musiki, şiir, yemek gibi en ibtidâî ihtiyaçlarını Türk kültüründen aynen iktibas eden bir kavim olan Ermeniler, Avrupa ve Amerika basınında mazlum olarak ilan edildi.

Sultan Abdülhamid'i devirdikleri için Avrupa basınında alkışlanan İttihatçılar, telaşa düştüler. Avrupa'ya şirin görünmek için meşrû müdafaa halinde olan Türkleri rastgele asıp kestiler. Bu sırada Adana valisi olan meşhur Cemal Paşa, (o zaman Kurmay Albay Cemal Bey) yeniden harb divanı kurdurdu. Adana şehrinde 30 müslümanı, Erzin kasabasında 17 müslümanı idam ettirdi. İdam edilenler arasında Adana'nın en eski ve zengin ailelerine mensup gençler olduğu gibi, bölgede pek büyük bir nüfuza sahip olan Bahçe müftüsü de vardı. Ermenilerden ise yalnız bir kişiyi idam ettirdi. (6)


E. Birinci Dünya Savaşında Ermeni Olayları

Daha Osmanlı hükümeti Ruslarla savaşa girmeden önce, Kafkasya'da hazırlıklar başlamıştı. Her taraftan Ermeni gönüllüleri Rus ordusuna, Türkiye'ye karşı savaşacak çetelere, intikam alaylarına girmek üzere Kafkasya'ya, Tiflis'e doluşuyordu. Osmanlı meclisinde Erzurum milletvekili olan Karakin Pastırmacıyan, komite tarafından örgüt için Kafkasya'ya gönderildi. Ermeniler bölgeyi iyi tanıyorlardı. Rusların da bunlara ihtiyacı vardı.

Uzlaşma devletleri Ermenilere büyük umutlar bağlamışlardı. Öteden beri siyasi çıkarlarına alet ettikleri bu topluluğu Osmanlı devletine karşı kullandılar. Rus, Fransız ve İngiliz konsolosları bulundukları yerlerde, Çarlık Genel Valisi de Tiflis'te komite başkanlarına gerekli emri verdiler. Ermeni komitelerine ellerinden gelen yardımı yaparak Ermenileri cepheye sürdükleri gibi, bol miktarda para ve cephane vererek içeride de isyanlar çıkarttılar.

Osmanlı Devleti pek az bir zaman önce Balkan Savaşı gibi bir yenilgiden çıkmıştı. Dünya savaşının patlamasıyla, yaşamı ve geleceği söz konusu olmaya başlamıştı. Bu nedenle seferberlik ilan etti. Ermenilerden askere alınanlar, silahlarıyla birlikte düşman saflarına kaçarken, ülkede yaşayanlar da Türk devletini yıkmak için yer yer silahlı ayaklanmalara kalkıştılar. (7)

Bu ayaklanmaların başlıcaları:

1. Zeytun olayları

2. Kayseri Olayları

3. Bitlis ve Muş olayları

4. Erzurum ve Erzincan olayları

5. Elazığ (Harput) olayları

6. Yozgat olayları

7. Sivas olayları

8. Adana olayları

9. Trabzon ve Samsun olayları

10. İzmit ve Adapazarı olayları

11. Urfa olayları

12. Van isyanı


MUŞ'TA ERMENİ ZULMÜ

Muş ahalisinden Mehmet Resul'un yeminli ifadesi:

Ben asker olarak harpte bulunuyordum. Aldığım yaradan ötürü Bitlis'e doğru çekilen birliği takip edemediğim gibi, yaralı ve sakat üç erle birlikte geri kaldık. Az sonra Rus kazaklarının öncüleri olan Ermeniler yanımıza geldiler. Arkadaşlarımızdan Harputlu Hüseyin adındaki erin gözlerini çıkararak, "Kalk bak, Türk askeri geliyor mu?" dediler. Sonra zavallıyı kurşunlayarak şehid ettiler.

Diğer erin sağ yanından derisinin bir kısmını yüzerek çanta şekline koydular. Bu Zavallıya da, "Elini sok, bu çantada padişahınızın parası var mı?" diye işkenceye başladılar, sonra şehid ettiler.

Üçüncü arkadaşımızı yere yatırıp tenâsül aletini kestiler; sonra ağzına koyarak, "Bu boruyu çal, size Osmanlı askerinden yardıma gelsin!" yollu hakaretlerden sonra, onu da şehid ettiler. Artık sıra bana gelmişti. Bu alçaklıkları yapanlar bana yabancı gelmiyorlardı. Yüzlerine baktım, içlerinden üçünü tanıdım. Bunlardan birisi Muş Ermenilerinden ve Çıkar mahallesinden Keşiş oğlu Aram. İkincisi yine Muş'un Yaş mahallesinden Bağdasar Körük oğlu Alkesam, üçüncüsü yine ayni mahalleden Avukat Herant Efendi oğlu Herant idi.

Bunlar beni bir dereye götürdüler. Yaktıkları ateşte tüfeklerini, şişlerini güzelce kızdırdıktan sonra yirmi dört yerimden dağladılar. Yalvarmalarıma, bağırıp çağırmalarıma, sızlanmalarıma asla kulak vermiyorlardı. O sırada birkaç Rus askeri yetişti. Bunlardan birisi beni ölümden kurtardı. Bu asker gizlice kulağıma Rusya'daki müslümanlardan olduğunu söyledi.

Artık Rus, Kazak ve Ermeni çeteleriyle birlikte Bitlis'e doğru yola çıktık. Yolda kaçak kafilelerine, ordunun arkasından göçen zavallılara rastladık. Ermeniler, bu müafaasız kadın ve çocuklarla, zavallı ihtiyarlara şiddetle saldırıyor, yürekler parçalayıcı, insanlık dışı vahşilikle zavallıları katlediyorlardı. İçlerinden Muş'un Ziyaret köyü ahallisinden olduğunu tanıdığım bir Ermeni ile altı arkadaşı, altı müslüman kızını getirdiler. Bunları rükû'a varacak şekilde çırılçıplak durdurdular, sonra iffetlerini kirletmeye başladılar. Bir taraftan bu çirkin ve insanlık dışı işi yapıyorlar, bir taraftan da, "Bundan sonra müslümanlara böyle namaz kıldıracağız!" diyorlardı.

Biz ordan ayrıldık, Tel köyüne vardık. Orada üç gün kaldık. Bu üç günde evvelce beni kurtarmış Tatar Abdulmelik ekmek verdi. Üçüncü gün, artık yardım edemiyeceğini, zira bir müslüman himaye ettiği anlaşılırsa şiddetli ceza göreceğini söyledi. Bu sebeple başımın çaresine bakmam lâzım geldiğini anlattı.

Gecenin karanlığından faydalanarak oradan kaçtım. Şafak sökerken Kızanan köyünün karşısındaki tepeye yetiştim. Köyden feryad ve figanlar işitiliyordu. Ermeni çeteleri bir taraftan köyü ateşe vermişler, diğer taraftan katliâma girişmişlerdi. Oradan da kaçtım. Birçok tehlikeler atlattıktan sonra muhacirlerle birlikte geri çekildik. (8)


VAN'DA ERMENİ ZULMÜ

Van jandarma alay komutanının Raporu:

Çarıksır köyünde bir çocuğun kuzu gibi kızartılarak bir süngü üzerinde direğe iliştirildiğini birçokları yeminle söylemişler cesedin kalıntılarını göstermişlerdir. Ahorik ve Avzerik köyleri arasında elleri bağlı ve karınlarına sokulmuş tenasül aletleri kesilerek ağızlarına sokulmuş dört Türkün cesedi bulunmuştur.

Kavlık Köyünde 7 yaşındaki Fatma ve 5 yaşındaki Gülnar adlarında iki kız çocuğunun iki taraftan kirletilmiş oldukları, ve bu bu kötü hareketin sonucu her ikisinin de sakat kaldıkları görülmüştür. Bugün bu zavallılar Ermeni mezaliminin canlı bir timsali olarak yaşamaktadır. Yine bu köyde 70 yaşından fazla Ali adında bir ihtiyarın, çene kemiklerini süngülerle kırarak, kesip ağzına koymuşlardır. Bunu Van'ı geri alan Türk ordusunun ileri gelen subayları gözleriyle görmüşlerdir.

Ahtoci Köyünde Kemo adındaki şahsın Zeliha isimli eşi tandır başında ekmek pişirirken, Ermeniler Zeliha'nın altı aylık çocuğunu ateşe atarak pişirmişler, zorla annesine yedirmek istemişler; zavallı annenin reddetmesi üzerine, kadının bir bacağını ateşe sokarak yakmışlardır. Bu gün bu zavallı kadın yaşıyor. Gördüğü bu korkunç zulmü anlatırken yürekler tırmalayıcı feryat ediyor. Bu zavallı kadının hikâye ve feryadına katılmamak için taş veya demirden yürek gerekiyor.

Yine bu köyde Ermeniler birçok Türk çocuğunu tezek yığınları arasına koyduktan sonra tezekleri ateşlemişler; bu zavallı masum yavruları diri diri yakmışlardır ki, durum yerinde yapılan inceleme sonucu kalıntılardan anlaşılmıştır. (9)


ESMA NİNE ANLATIYOR

Molla Kasım köyünden 95 yaşındaki Esma Hanım yaşadığı faciayı hafızasında kalan kırıntılarla şöyle anlatıyor:

Ermeniler, Molla Kasım köyünü yerle bir ettikten sonra Zeve'ye gittim. Zeve çayını geçemedim, beni atla gelip aldılar. Zeve'de toplu halde bulunan kadınların tamamını Ermeniler bir dama koyduktan sonra, yere oturulmasın diye su ile doldurdular. Yarı belimize kadar su içinde kaldık. Sonra erkekleri ayırıp götürdüler. Onları başka bir damda diri diri yakmışlar. Ermeniler, 15 yaşından küçük çocukları da bir tarafa ayırdıktan sonra süngüleyerek katlettiler. Kadınları da gruplar halinde Van'a götürdüler.

Bir çocuğumu, gözümün önünde koyun boğazlar gibi boğazladılar. Bir Ermeni, komşumuz Firdevs hanımın oğlunu ayağının altına alıp, iki bacağından ayırarak iki parça edip şehid etti. Ermeniler o kadar çok müslüman boğazladılar ki, akan kanlar koskoca tandırları doldurdu. En son Rus ordusunda vazifeli bir Tatar bu korkunç faciaya son verdi.

Ermeniler, esir ettikleri müslüman kadınları iki sıra halinde aralarına alıp türkü söyleyerek, tef çalarak götürüyorlar; ikide bir; "Korkmayın sizi Van valisi Cevdet Paşa'ya götürüyoruz Cevdet paşa size pilâv ikram edecek!" diyorlardı. Sonra koro halinde: "Cevdet Paşa et temâşa / Gelinlerin oldu matuşka! (fahişe demek)" diyorlardı.

Molla Kasım köyünden Şeyh Selim Efendinin gözlerini oyduktan sonra şehid ettiler. Gene Molla Kasım köyünden Müslim amcayı öldürdükten sonra, cesedini namaz kılıyor gibi bir duruma soktular, İslâmın dini ve imânına küfür ettiler, alaya aldılar.

Ermeniler, bir taraftan erkekleri öldürüyorlar, sonra da: "Korkmayın, size bir şey yok! Onları Rusya'ya para kazanmaya gönderiyoruz." yalanını gözümüzün içine bakarak söylüyorlardı. (10)


ZEVE'DE ERMENİ KATLİAMI

Kıymet Başıbüyük, Zeveli annesi Hediye hanımdan naklen bu faciayı şöyle anlatıyor:

Seferberlik ilân edilir edilmez Van halkı muhacir olmaya başladı. Zeve ve çevresindeki köyler muhacir olmadılar. Buna sebep olan zeve ve çevresindeki köyler ve muhtarı Süleyman çavuştur. Çünkü muhtar köylüyü toplayıp, "Buradan muhacir olup gitmeye hiç lüzum yok! Ben Ermenilerle kardeş oldum, (!) size bir şey yapmazlar." diye teminat verdi.

Bu söze inanarak köyü terk etmedik. Sonra Vandaki Ermenilerin ortalığı kana buladıklarını, her tarafı yakıp yıktıklarını duyduk. Ermeniler binlerce müslümanı kesmeye başladılar. Van'ı terk etmeyen hasta, yaşlı, çocuk ve kadınları asıp kesmeye, bir kısmını da çaylara, kuyulara atmaya koyuldular. Sıra bizim köylere gelmişti. O sırada komşu köylerin ahalisi bizim köyde toplandı. Her köyün en az 400-500 nüfusu vardı.

Ermeniler, bir sabah köyümüzü ateşe tuttular. Zeve'de toplanmış müslümanlar, cephaneleri bitinceye kadar köyü müdafaa ettiler. Türklerin cephaneleri bitince Ermeniler köye girdiler. Korkunç facia bundan sonra başladı. Önce Ermenilerle kardeş olduğunu söyleyerek halkın göç etmesine engel olan Süleyman Çavuş'u yakalayıp, korkunç şekilde şehid ettiler. Ermeniler, hamile kadınların karnını yırtıp çıkardıkları çocukları süngülerinin ucuna takarak annelerine gösterdiler.

Kızların ve kadınların kollarındaki bilezikleri almak için çok kolay bir usul buldular. Kasaturalarıyla kızların ve kadınların kollarını kesiyor, sonra bilezik ve yüzükleri çıkarıyorlardı.

Ben, annem ve 20-30 kadar köylü kadını ve çocuk Sultan Hacı Hamza'nın türbesine sığındık. Ermeniler bizi öldürmek için türbeye gazyağı ve benzin serptiler ve ateşlediler. Türbe yanmadı. Kazma kürekle türbeyi yıkmak istedilerse de, yıkamadılar. Hayret ve şaşkınlık içinde, "Yahu bu mutlaka bizdendir." diyerek gittiler.

Biz oradan çıktık. Çıktığımızı gören Ermeniler üzerimize hücum ettiler. Bu sefer köyün köpekleri bizi kurtardı. Köydeki köpekler insan cesedi yiyerek kuduz olmuşlardı. Her tarafa saldırıyor, köye hiç kimseyi yaklaştırmıyorlardı. Bir zaman köpekler bizi korudu. Sonra Ermeniler köyü işgal ettiler. Biz yine katil ve canavar Ermenilerin eline düştük. Bir hafta sonra Ruslar bizi alıp aç, susuz Van'daki Ermeni kışlasına götürdüler.

Rus Kırgız muhafızlarına, yiyecek bulmak için bizi serbest bırakmaları için yalvarıyorduk. Kısa bir zaman kışlanın yanına çıkınca, hayvanlar gibi söğüt yapraklarına üşüşüyor, bir yandan çabuk çabuk bu yaprakları yerken, diğer yandan etek ve ceplerimizi dolduruyorduk. Aç midelerimize bu acı söğüt yaprakları, bal gibi tatlı geliyordu.

Böylece günler geçti. Sonra Ruslar bizi serbest bıraktılar. Tarlalara dağıldık, ektik, biçtik. Değirmen gösterdiler buğdayları öğüttük. Türk askerinin görünmesiyle tam ve gerçek hürriyete kavuştuk. (11)


F. Ermenilerin Savaş Bölgesinden Çıkartılması ve Tehcir Kanunu (14 Mayıs 1915)

Osmanlı hükümeti ilk aylarda isyanlara karşı yalnız yöresel ve özel önlemler almakla yetindi. Rus ordularının doğu illerini işgali sırasında, özellikle onlara öncülük eden Ermeni gönüllü intikam alayları tarafından müslüman halk acımasızca yok ediliyordu. Van'ın düşmesi, Bitlis, Muş, Erzincan, Bayazit, Zeytun, Sivas vs. bölgelerde isyanların ve saldırıların sürmesi üzerine hükümet, orduyu korumak için hareket etmek zorunda kaldı. Halâ serbestçe çalışan Ermeni komite merkezlerini kapattı, komite liderlerini ve kışkırtıcıları tutuklattı. (24 Nisan 1915) Dışardaki Ermeni topluluklarının her yıl katliam yıldönümü diye andıkları 24 Nisan işte bu tarihtir.

Daha sonra 14 Mayıs 1915'te tehcir (göç) kanunu çıkarıldı. Buna göre:

1. Seferde ordu, kolordu ve tümen komutanları, bunların vekilleri ve bağımsız bölge komutanları, ahali tarafından herhangi bir surette hükümetin emirlerine ve ülkenin savunmasına, güvenliği korumaya ilişkin uygulamalara karşı koymak, silahla saldırı ve direnme görürlerse, derhal askerî kuvvetlerle şiddetli biçimde cezalandırmaya ve direnmeyi esasından yok etmeye izinli ve mecburdur.

2. Ordu, müstakil kolordu, tümen komutanları askerî icablardan dolayı veya casusluk ve hainliklerini hissettikleri köyler ve kasabalar ahalisini, tek tek veya topluca diğer yerlere sevk ve iskân edebilirler.

3. İşbu kanun yayın tarihinden itibaren geçerlidir. (12)

Bu kanuna göre, ayaklanma hazırlığı içinde olan Ermeniler İç ve Doğu Anadolu'dan güneye, o zaman sınırlarımız içinde bulunan Suriye, Lübnan ve Irak'a göç ettirilmiştir.


G. Ermenilerin 1918 - 1920 yılları arasında yaptıkları mezâlim

Ermenilerin Ruslara yardımcı olarak birlikte işgal ve katliamlar yaptıklarını yukarıda anlatmıştık. İşgal yıllarında bu zulüm çeşitli şekillerde devam etti. Nihayet 7 Kasım 1917'de Rusya'da ihtilâl oldu, 22 Ocak 1918'de Rusya mütareke istedi. Bunun üzerine Rus ordusu işgal ettiği doğu Anadolu'dan çekilmeğe başladı. Bu esnada Ermeniler yine yağma ve katliamlar yaptılar. Her tarafı yakıp yıktılar. Trabzon, Gümüşhane, Erzurum, Erzincan, Van, Bitlis, Muş ve Kars bölgelerinde pek çok zulümler icra ettiler.


ERZURUM'DA ERMENİ ZULMÜ

Ilıca'da kaçamayan Türklerin hepsinin öldürüldüğünü ve kör baltalarla enselerinden kesilmiş bir çok çocuk cesetleri gördüğünü Erzincan'dan Erzurum'a dönüşünde bizzat başkomutan Odişelidze söyledi. Ilıca katliamından üç hafta sonra 11 Mart 1918 pazartesi günü ordan dönen yarbay Griyazmof gördüklerini şöyle anlattı:

"Köylere giden yollarda uzuvları tahrib edilmiş bir çok cesetlere rastladım. Her geçen Ermeni bu cesetlere bir kere söğüp tükürüyordu. 25-30 metrekarelik cami avlusuna iki arşın (141 cm) yüksekliğinde cenaze yığılmıştı. Bunların arasında her yaşta kadın, erkek, çoluk çocuk ve yaşlılar vardı. Kadın cesetlerinde zorla ırza geçme halleri pek belli bir halde idi. Birçok kadın ve kızların tenasül yerlerine tüfek fişeği sokulmuştu.

Alaca menzil komutanlığı müteahhidi olan bir Ermeni 12 Mart 1918'de yapılan vahşilik üzerine şunu anlattı: Ermeniler bir kadını canlı olduğu halde bir duvara çivilemişler; sonra kalbini oyup başının üstüne asmışlar.

Erzurum'da Rus topçu subaylarından Gürcü asıllı teğmen Midvani şöyle bir olaya tanık olduğunu anlattı: Bir Ermeni, arabacılardan bir müslümanı vurmuş, fakat öldürememiş, sırt üstü düşmüş. Ermeni elindeki sopayı, can çekişen müslümanın ağzına sokmak istemiş. Dişleri kilitlenmiş olduğundan sopayı ağzına sokamayan Ermeni, müslümanın karnını tekmeleye tekmeleye öldürmüş. (13)

30 Ekim 1918 Mondros Mütarekesinden sonra Türk Ordusu Kars ve çevresini terk ederek 1877-1878 Türk-Rus savaşı sonrası çizilen sınırın batısına çekilmişti. Bu bölge tekrar Ermeni cellatların ellerine bırakılmış oldu. Bağımsız Ermenistan devletine bağlı çeteler iki yıl boyunca çeşitli zulümler yaptılar. Nihayet Kâzım Karabekir Paşa komutasındaki Türk ordusu 30 Ekim 1920'de Kars'ı, 12 Kasım 1920'de Iğdır'ı Ermenilerden kurtardı. 3 Aralık 1920 günü Ermenistan'la Gümrü anlaşması imzalandı.

Mondros Mütarekesinin 7. maddesine dayanarak Uzlaşma Devletleri Anadolu'nun her bir tarafını işgale başlamışlardı. Güney illerimiz (Urfa, Antep, Maraş, Adana) önceleri İngilizler tarafından işgal edilmiş ve daha sonraları ise Fransızların denetimine geçmişti. Ermeniler bu bölgede de, Fransızların himayesinde zulüm ve katliamlarını sürdürdüler.


ADANA'DA ERMENİ ZULMÜ

Vanlızade Nihat anlatıyor:

Fransızlar, Ermenilerle iş birliği halinde vesileler icat ederek Türkleri öldürüyorlar; para ve mallarını yağmalıyorlardı. Ermeni kilisesi kasaphane (maktel) olmuştu. Köşe bucaklarda, ıssız yerlerde yakaladıklarını sürüyerek kiliseye götürürler, işkenceler içinde canını alırlardı. Bu gibi facialar bir taraftan devam ederken diğer taraftan Fransızlar sorgusuz sualsiz masum Türkleri Kumlukta Hacı Ali tekkesinde kurşuna dizerlerdi. Rahmetli babam eski sarayda oturuyordu. Güpe gündüz evini bastılar. Bütün ev eşyasını aldıktan sonra depodaki çenberli pamuklarını da götürdüler.

Ermeni çeteleri ansızın çiftliğimize baskın yaptılar. Hazırladığımız bütün malları, ne var ne yok, yataklarımıza varıncaya kadar alıp arabalara yüklediler. Hayvanlarımızı da önlerine katıp, bizim üçümüzün elini kolunu sıkı sıkıya bağlayıp, Şahin Ağa kilisesi köyüne sevk ettiler. Burası mahşerden bir nümune idi. Binlerce Ermeni ile dolmuştu. Çeteler, dişinden tırnağına kadar çapulcu, yağmacı Ermeniler burada mevcuttu. Bizi hay u huyla karşıladılar. Binbir çeşit yakası açılmadık küfür ve hakaretler içerisinde, çete başı Sivaslı Kireççi Agop'un önüne çıkardılar. Gayet terbiyesiz bir biçimde bizden para istedi:

"--Sakladığınız yeri gösteriniz, aksi takdirde başınıza çeşitli işkencelerle ölüm gelecektir!" dedi.

Varımız olan 17 altun lira ile 637 banknotumuzu daha önce elimizden almışlardı.

"--Bir şeyimiz kalmadı ki verelim; verecek paramız yok!" der demez, öldüresiye bir dayak atıp beni merdivenden aşağıya tekmelerle yuvarladılar. Kahkahalarla halimizi seyr edenler arasında, Adana'nın zengin ileri gelen Ermeni tüccarlarından Kalasyan ile Bızdıkyan ve Kasparyan'ı gördüm.

Babamı çırıl çıplak ederek bir çukura götürdüler. Aşıkyan fabrikasında çalışan İstepan adındaki Ermeni, belinden çıkardığı 60 cm. uzunluğundaki kamayı babamın sağ böğrünün karaciğer nahiyesine sapladı. Kelime-i şehadet getiren babama kızan kaatil peygamberimize küfür etti. İkinci darbeyi de aynı bıçakla boynunun sağ tarafına indirdi. Rahmetli babamın başı göğsüne sarktı, şehid olarak gözlerini kapadı.

Babamın ayaklarına bir ip takarak takur tukur sürükleyip kör bir kuyuya cesedini attılar. Tüyler ürpertici bu manzara, hemen beş metre uzağımda cereyan etti. Facianın dehşetinden kanım dondu. Şimdi sıra bana gelmişti. Perişan halimde yanıma geldiler. Beni de anadan doğma soyundurdular. Üzerime bir teneke gaz yağı döktüler. Bir elinde kibrit, diğerinde kutusu olan Ermeni üzerime geldi. Dedi ki:

"--Siz çok zenginsiniz, çok paranız olduğunu biliyoruz. Üzerinizden çıkan para ile bizi aldatamazsınız. Eğer paranın yerini söylemezseniz, babanın akıbetini gördün, seni de diri diri yakacağız. Çabuk söyle, böyle bir ölümden kendini kurtar!"

Diri diri yakılıp ölmenin çok feci olduğunu düşünerek vakit kazanmak maksadıyla:

"--Evet, çok paramız var, hem de heybe dolusu... Bunların yerini çiftlikte size göstereceğim!" dedim.

Derhal gazlı vücuduma elbisemi giydirdiler. Çete başının yanına götürdüler. Çete başının verdiği emir de, derhal çiftliğe gidilmesi, paralar alındıktan sonra geri dönülmesi idi. Verdiğim cevapta:

"--Bu çok yanlış bir emirdir. Paralar samanlıkta gömülüdür. Samanlığı boşaltmak, gömülü yeri açmak hayli vakte bağlıdır. Burası akşam olur olmaz Türk çetelerinin at oynattığı ve etrafı gözettikleri bir yerdir. Şimdi vakit akşam, nerede ise güneş batmak üzeredir. Biz oraya gidip işe başladığımız zamanda, behemehal Türk çeteleri gelecek, iki taraf arasında şiddetli bir çarpışma olacaktır. Ben belki bu çarpışmalarda ölebilirim. Sizin elinize para geçmediği gibi, bir hayli zayiata maruz kalabilirsiniz. Beni öldürseniz bu saatte çiftliğe ayak basmam!" dedim.

Çete başı bu düşüncemi haklı buldu. İşi yarına bıraktı. Beni üç nöbetçinin nezareti altında bir odaya soktu. Köyün etrafına da nöbetçiler kondu. Çeşitli yerlere de gözcüler dikildi. İlk işim kolay ölümün çaresini aramaktı. Yarın çiftliğe gidip kendilerini aldattığımı anlarlarsa, kim bilir bana nasıl işkenceli bir ölüm tatbik edecekler. Bunları düşündükçe tüylerim diken diken oluyordu.

Altının, çuval dolusu banknotların neşesi içinde, çeteler yaptıkları günlük mezalimi iftiharla çete başına anlatıyorlardı. Yeğenim Tahsin'in Taşcı'da cesedinin kuyuya atıldığını, Zağarlı, Kamışlı, Yalnızca, Mıhıllı köylerinin tamamen yakıldığını, buralarda ellerine geçenleri ve Yalnızca'da Afganlı müslüman bekçinin, Aşık Kâhya'nın, Zağarlı'dan Sağır Sait'in ve berber Mahmut'un kız kardeşleriyle birlikte çocuklarının, Şahin Ağa kilise köyünden Deli Kerim'in, Gök Mehmet'in karısı Emine'nin, Veysel'in karısı Emine'nin ve daha isimlerini hatırlıyamadığım elli kadar Türk'ün, çeşitli işkenceler içinde nasıl öldürüldüklerini kahkahalarla anlatıyorlardı.

Geç vakte kadar içtiler, hepsi de sızdı. Yediğim dayaktan, yarın karşılaşacağım felaketten yerimde oturamıyordum. Kurtulmak değil kolay ölmek istiyordum. (14)

Fransızların ve Ermenilerin zulmü Maraş'ta halkın ayaklanmasına sebep oldu. Yirmi gün süren şiddetli çarpışmalardan sonra 11 Şubat 1920'de Maraş kurtarıldı.

Daha sonra 20 Ekim 1921'de Fransızlarla Ankara Antlaşması imzalandı. Fransızlar güneyde işgal ettikleri yerleri boşalttılar. Sadece Adana bölgesinden 120.000 Ermeni Suriye'ye kaçtı. 30.000 kadarı da Kıbrıs, Mısır, Adalar ve İstanbul'a gitti.


SONUÇ:

Yukarıda yazdıklarımızdan da anlaşılacağı üzere isyan eden Ermenidir, zulmeden Ermenidir, katliam eden Ermenidir. Mazlum ve mağdur olan, yüzbinlercesi katledilen, tecavüze uğrayan, yerinden yurdundan sürülen mâsum Anadolu müslümanıdır. Fakat Ermeniler bir asırdır yaygara yapmakta, basın, yayın ve propaganda yoluyla dünyayı aldatmağa çalışmakta; haçlı ruhuyla hareket eden bazı devletler de onlara destek olmaktadır.

Soykırım iddiasına gelince; 1914 nüfus sayımına göre Osmanlı topraklarında yaşayan Ermeni sayısı 1.300.000'dir. Bunun 525.000'i işgalci Ruslarla beraber Rusya'ya göç etmiştir. Amerika, Suriye, Yunanistan, İran, Lübnan vs. ülkelere göç edenlerin sayısı da 582.000'dir. Toplam 1.107.000 Ermeninin göç ettiği anlaşılmaktadır. Türkiye'de kalan 50.000 civarındaki Ermeni'yi hesaba katınca, Birinci Dünya Savaşı ve sonrasında, Ermeni isyanları ve göçler esnasındaki toplam Ermeni kaybının 143.000 civarında olduğu anlaşılır. Halbuki aynı dönemde, aynı bölgelerdeki müslüman ahalinin kayıpları 1.400.000'i bulmaktadır. (15) Yâni esas soykırıma uğrayan müslümanlar olmuştur.


--------------------------------------------------------------------------------

(1) Türkiye'nin Siyasi Tarihinde Ermeniler ve Ermeni Olayları, Halil Metin, M. Eğitim Yayını, İstanbul 1997, s. 16
(2) Türkiyenin S. T. E. ve E. O. s. 87-93
(3) Türkiye Tarihi, Yılmaz Öztuna, c. 7, s. 180-181
(4) Tarihte Ermeni Mezalimi ve Ermeniler, Mehmet Hocaoğlu, İstanbul 1976, s. 275-276
(5) Tarihte E. M. ve Ermeniler, s. 478 - 480
(6) Türkiye Tarihi, Yılmaz Öztuna, c. 7, s. 227
(7) Türkiye'nin S. T. E. ve E. O. s. 129-131
(8) Tarihte E. M. ve Ermeniler, s. 720-721
(9) Tarihte E. M. ve Ermeniler, s. 723
(10) Tarihte E. M. ve Ermeniler, s. 733-734
(11) Tarihte E. M. ve Ermeniler, s. 735-736
(12) Türkiyenin S. T. E. ve E. O. s. 146-147
(13) Tarihte E. M. ve Ermeniler, s. 764
(14) Tarihte E. M. ve Ermeniler, s. 704
(15) Türkiyenin S. T. E. ve E. O. s. 28, 157



Dervişân | Katliam Fotoğrafları

.





Şaban Aktaş tarafından 12/20/2008 7:11:26 PM zamanında düzenlenmiştir.

evet....çok dogru...özür diliyecek bir konumumuz olmamalı...diş işleri şehitlerini unutmamalıyız...ortada bir şeyler dönüyor ama ..anlayamıyoruz....

VATANA SEVDALI YÜREĞİNE GURBAN OLSUN O SÖZDE AYDINLAR DELİ KIZ.

GÖZLÜK ALALIM ONLARA GÖZÜKK.

DUYARLI YÜREĞİNİ DESTEKLİYORUM. BU HEPİMİZİN MESELESİ. KARŞIDAN SEYRETMEKLE OLMAZ
KUTLADIM DELİ YÜREĞİNİ.
OKUYAN OKUMAYANA POSTALASIN BU ANLAMLI ÇAĞRIYI.

Benimde onlara söylediklerimi şiir halinde aşagıya alarak duyarlı davranışını takdir ediyor,tebriklerimi sunuyorum.
Kaleminiz daim olsun.
SAYGILARIMLA.

ERMENİSİNİZ ERMENİ

Ermenilerden özür dileyenlere ithafımdır.



Gönül kimi severse atası bilir,
Anladım siz Ermeni’siniz. ERMENİ.
Bizi de dünya alem şanlı TÜRK bilir,
Anladım siz Ermeni’siniz. ERMENİ.

Hakikat örtülmezki çamurla kille,
Dostluklar kurulmaz hiç düşmanca kinle,
Gel sen insan ol biraz söz sohbet dinle,
Anladım siz Ermeni’siniz.ERMENİ.

Katillerden bilesin özür dilenmez,
Bunca katliam nasıl olur bilinmez,
Elin sopasıyla bil adam dövülmez.
Anladım siz Ermeni’siniz.ERMENİ.

Arkadan kurşunu siz sıkmadınız mı?.
Camilere doldurup yakmadınız mı?.
Bebelere süngü siz takmadınız mı?.
Anladım siz Ermeni’siniz.ERMENİ.

ARIBEYİ söyler boş laf ziyandır.
Soykırım inadınız büyük yalandır.
Amacınız güzel ülkemi talandır.
Anladım siz Ermeni’siniz.ERMENİ.

Hüseyin İSPİRLİ
19.12.2008/BAFRA

Değerli arkadaşımızın tüm bu haklı duygularını paylaşıyorum.
Ben de nacizane o çirkin eylemi, vatana ihanet olarak görüyor ve tüm destekleyenlerin - ki buna Cumhurbaşkanı dahil - vatana ihanetle yargılanmalarını Türk savcılarından bekliyorum.

Vatanseverler susmadıkça Vatan kaybedilmez !

degerli kardesim,

yurekten kutlarim hassasiyetinizi ve durusunuzu. Halkimiz ya sindirildi, ya da asaletini unuttu!

her bela bizim basimizda patliyorken adeta '' YARABBI SUKUR BUNADA'' diyecek hale geldik!

umarim milletimiz kendine gelir. birde su particilik davasini bir bitirebilsek! bakiniz o zaman sahlanisimiz dahada guzel olacak diye dusunuyorum...

saygilarim derinden

Sahi bu Hırant Dink'in cenazesinde neden bu ülke insanı "Biz Ermeniyiz,Biz Hırant Dink'iz " diye bağırtıldılar..Benim babamın dayısı ve iki kardeşi Erzurum'da camiye tıkılıp 164 kişi ile yakıldığında bu Ermeniler "Biz Türk'üz,Biz Ali'yiz ,Biz Mehmet'iz " diye bağırdılar mı acaba.?.Benden özür dilenmeden hangi Ermeniden özür diliyor bu kendini bilmezler.Sonra sen kimsin.Eğer sen suç işlediysen git kendi adına Ermeni adli makamlarına teslim ol ben yaptım de katliamı.Binlerce insanımızı katleden Ermeniler neden bizlerden özür dileme kampanyası başlatmıyorlar.Eğer bu yapılacaksa karşılıklı olmalı.Acaba bu özür dileme kampanyasını başlatanlar da mı Ermeni kökenli diye geliyor aklımıza.Eğer öyleyse açıkça söylesinler bilelim.Ben bu kampanyayı düzenleyenleri şiddetle kınıyorum ve tarih önünde bir gün bu yaptıkları yanlış nedeniyle yüzlerine tükürülecektir diye düşünüyorum.Biz bu ülke ve Mustafa Kemal Atatürk sevdalıları olarak bunlara karşı kınama kampanyası düzenleyenleri de ayakta alkışlıyorum.Selam ve sevgi benden.

bugün senin değil ama birilerinin milletin vicdanında kesinlikle öldüğü gündür sevgili "Mahzun Prenses..." Allah sana ve senin gibilere ömürler versin ve dahi ölümsüz kılsın..! HEPİMİZ TÜRK'ÜZ VE HEM DE TÜRK OĞLU TÜRK'ÜZ..!

NE MUTLU TÜRK'ÜM DİYENE..!

BİZ VATAN SEVDALILARI.....

Evet Can biz kalmışız VATAN sevdalıları gerisi SATAN sevdalısı...

Herşeyi satma sevdasındalar en son onurlarını ve TÜRKLÜKLERİNİ de sattılar.Hiç bir zaman onların yolundan gitmeyen CUMHURİYETÇİ TÜRK VATANDAŞLARIM kaldı geriye ellerinde AY YILDIZLI AL BAYRAKLARLA ve gönüllerinde HER YANI KAN KOKAN (ATALARIMIZIN ŞEHİTLERİMİZİN KANI) BU TOPRAKLARLA...

"Ülkeler kılıçla alınır ancak adaletle korunur"

demiş zamanın birinde TİMUR.

Peki yüce TÜRK adaleti nerede kaldı ki yurdumun her yanında emperyalizmin kılıcı can alırken, onlar gidip ayaklarına kapanıyor ermenilerin.

Bir onurluca yaşamak var insanı ayakta tutan,insanlar ayakta oldukça memleket yere düşer mi?

Ayağa düşenlerden ASLA olmayacağız Cannn...

YAŞASIN BÜYÜK TÜRKİYE CUMHURİYETİ................

Duygularımıza tercüman olduğun için, teşekkür ediyorum değerli dostuma, sevgim kucak kucak...

NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE YİNE DÖKTÜRMÜŞSSÜN ATİYE HANIM YOK KESİN CUMHUR BAŞKANI OLMASIN BU NA KESİN KANAAT GETİRDİM SAGLIKLA KAL YÜREGİNE SAGLIK ALLAH KALEMİNİZE ZEVAL VERMESİN BAYYYYY