Her insan, yaptığı mesleği genelde beğenmez, “Bizim meslek bitti” der ve şikayet eder. Oysa hiçbir meslek bitmez ve her meslek kendini yeniler.
Kişi yapmış olduğu o mesleğe vakıf olarak ve severek yaparsa, o meslek kendini yeniler. Ama o mesleği taklitçilik yönüyle ilerleten kişi için o meslek bir gün biter. Bu dediğim sistem, hayatın her yerinde geçmektedir aslında… Ama konumuz meslek olduğu için, yalnızca bu yönüyle ele almayı uygun buluyorum. Yaptığımız işte çalışırken, aynı zamanda o işin incelikleri ve detayları hakkında daha fazla bilgilenmeliyiz ve “Bu işi daha ileri nasıl götürebilirim?” düşüncesi içinde olmalıyız. Araştıran, sorgulayan, eleştirilere açık olan bir yapımız olmalı… Vurdumduymazlık ve aymazlık içinde bulunduğumuz halde, yaptığımız işten hiç fark etmeden uzaklaştığımızı görürüz ve geriye dönüşü zor olur. Sonra da “Bu meslek bitti.” deriz ve kendimizi kandırırız.
Hayat, bisiklete binmek gibidir. Pedalı çevirdiğimiz süre ilerleriz… Pedal çevirmekten vazgeçtiğimizde bir süre o hızla gider, ancak sonra yere düşeriz… Yere düşmemek için sürekli pedalı çevirmemiz gerekmektedir. Yapmış olduğumuz işte de kendimizi yenilemezsek bir gün yere düşeriz… Geriden gelen birileri de bizi geçer… Kimsenin yere düşmemesi dileğimle saygılar…
NOT: ADINI DA DOĞRU YAZ… Onu da ben düzeltmeyeyim.

Hasan Gençay 17 12 2008