Ben dünün küçüğüydüm, bugün ise daha çok büyümek istemeyen ’büyük’lerdenim...
Ben dünün geleceğiydim, bugün ise daha çok geleceği küçülenlerdenim...
Eskiden geleceği sabırsızlıkla bekleyen bir çocukken şimdilerde gelecekten korkan bir adamım...
Geleceğe umutla bakanlardanken, geleceği ağzına almak istemeyenlerdenim...
Bir zamanlar kötümserleri sustururken, şimdi onları konuşturanlardanım...
Evim, arabam bir de çok sevdiğim bir eşim olsun diyenlerdenken, ’acaba bir işim olacak mı’ diyenlerdenim...
Yani ‘ben’, ‘ben’ değilim…
Sizde ‘siz’ değilsiniz…
Ben;
‘Belki sussam işe yarar’ diye düşünenlerdenken, susmanın yaptığım en büyük hatalardan biri olduğunu anlayanlardanım…
Çaresizlikte ‘yardım isteyerek hallederim’ diyenlerdenken, çareyi kendimde arayanlardanım...
Başarılı olmak çok zor diye söyleyenlerdenken, başaramayacağım şey yoktur diyenlerdenim…
Artık kimseyi sevemeyenlerdenken, bu gönlün herkesi sevecek kadar büyük olduğunu bilenlerdenim…
Büyüdükçe geleceği küçülenlerdenken, ben büyüdükçe geleceği kat be kat büyütenlerdenim…
İşte bu ‘benim’…
İşte siz busunuz…


--------------------------------------------------------

Not: Aslında bu yazının içeriğini daha yıkıcı, daha sitemkar, daha agresif olarak düşünüyordum. Fakat yazarken düşündüm ki, bu tür düşüncelere kapılmaya gerek yok. İnsanlar yeterince bir çok sıkıntıyla karşı karşıya, onun için onları sıkıntı içine daha çok sokmaktansa bir umut ışığı yakmak daha faydalı olacaktır. ’Ben efsaneyim’ filmindeki bir replik bu düşünceye tam uyacaktır: KARANLIĞA IŞIK TUTUN...