Bu gerçeklerden alıntıdır...



Bir arkadaşım çok hastaydı . Hastalığı ölümcül bir düzeydeydi ve kurtulmasına doktorlar hiç şans vermiyorlardı. Onları görmeye gittim elimde bir küçük saksı ve içinde begonya vardı..Begonya için ömrü uzatır derlerdi. Bende buna inanıyor ve bunun için arkadaşıma bir ufak hediye götürüyordum.



Oraya vardığımda gülen 2 insan gördüm karşımda, şok içindeydim . Ama nasıl anlatılabilirki , erkek arkadaşı ve kendisi katıla katıla gülüyordu. Ve bana nikah davetiyelerini uzattılar, nikahları yarın olacaktı.



Ama dedim usulca...



Kız gözlerimin içine bakarak anlamakta zorlanıyorsun galiba dedi..



Evet dedim Hafifçe kafamı sallayarak.(nasıl olabilirdiki , ölmek üzeri olan bir insan bu kadar sevgi dolu olabilirdi.)



Beni yanına çağırdı..



Yavaş adımlarla yanına gittim ..



Bana dediki: " Öleceğini bile bile sevebilen , Dünyaya bir yaşam getiren ve onun öleceğini bile bile ona sevgi gösteren tek canlı insandır .. Ben üzülmüyorum çünkü hayatımdaki en büyük sevgiye sahibim ."



Bunu derken benim gözlerim dolmuştu..



Erkek arkadaşı yanıma geldi ve elimdeki çiçeği alarak baş ucuna koydu sevgilisinin...



Onunla bir dakika bile benim için bir ömre değer dedi.. Onunla evlenecekti çünkü onu seviyordu. Belki Allah bize yardım edecek ve onu yaşatacaktı. Bütün dualarımız bunun içindi. Benim yaşadıklarımı bilen arkadaşım beni yanına çağırdı ve hafifçe başımı okşayarak, hayattasın dimi ... aşkı yitirmiş olabilirsin ama yeterince zamanın var git ve doğru olanı bul dedi..



Nikahta şahitleri ben oldum , diğer şahitleride doktorlarıydı ama aileleri gelmemişti nikaha çünkü bu olayı onaylamıyorlardı. en mutlu anlarında çocuklarını yalnız bırakan aileler maalesefki kızlarını birdahada göremeyecekti çünkü ertesi gün kendisini kaybettik .



Bana yadigarı ise "hayata tutunma gücüm" oldu , ondaki bu sevginin bir kısmıda sanırım o anda bana geçmişti, herşeye rağmen ben yine bendim yıkılmamıştım , devam edecektim ..



"İYİ BİR DOST ANISINA"


GoLIaT
13-12-2008