-Elbette her baslangicin oldugu gibi her baslananin bir sonu olmali, olmaliki bir yenisine belkide daha iyisine, güzeline baslayabilmeli...

-Nasilki her basarisizlik ’belki’ yeni bir basariya tesvik oluyorsa, her ’bitisde’ yeni bir baslangicin müydelecisi olmali... Esen firtinanin ardindan gelen/dogan Günes gibi...

-Evrende hic bir sey bosa yaratilmadi, mutlak olarakdan Yaradan ’zerre’ büyüklügndeki mikrop’u bile ne hikmetlerle yaratistir hic düsündünüzmü??
-Hep daha iyisine daha güzeline kosar durur insan ama engellerle karsilasirsa kizar, halbuki biz anlamasakta nasip olanda bizim yararimiza yaratildigi anlamak zor olmamali...

-Bazen yiyiye, güzele ulasmak icin ’sabirla’ dikenli yollardan gecmeli... Yoksa engeller ve problemler neden yaratilmis olsun??
-Yaradan bizi hicmi sevmiyor dersiniz??

-Daha güzel bir soru; Biz Yaradani ne kadar seviyoruz acaba?? Onu seviyoruz ama Verdigi derdi niye sevmiyoruz, sevemiyoruz dersiniz!!?

-Bizim O’na karsi olan Sevgimizde neler eksik veya yanlisimiz nelerdir kendimize hic sordukmu?? Biraz derin düsünürsek bununda ’sirrina’ erecegimizden eminim...

-Herkes kendi adina muahasebe yapmali, hemde her GüN derin bir tefekkürle...

-Bazen baslamak icin uygun bir ani bekler insan ama o an gelmezsede yinede baslar... Ümitsizde olsa baslar ama ’mutlu’ sonu onu sasirtir hatta mutlu kilar...

-Belkide her zaman her isimiz rast gitmez, gitmemelide.... insan her el attigi isi basarmis olsa, bir ömür boyu nasil tercübe toplar dersiniz??
-insan yasadiklarindan ögrencek ve ögrendikleriylede yasamaya devam edecektir... Cünkü insan sürekli ögrenir, kendini yeniler hatta kendini yeniden kesfeder...

-Sevdigim bir söz vardir; ’Umudu olmayanin gelecegide yoktur’, gelecege inanci olmayanin bir gayretide olmaz ve bosuna kendini avutur durur....

-Buda sunu aklima getiriyor; Kisi knaatkar olarak yasar ve her ’bitisin’ ardindaki sirlari merak eder ve yeni baslangiclari sabirla beklerse her zaman kazanclidir...

-Hayatimizdan her gün biten seylerle yüzlesiriz, belki biterken farkinda olamayiz ama maziye karisip sonradan hatirlandiginda bize aci verir, belkide mutsuz ve huzursuz olmamiza yeterli olur...

-Ve hayel edipde gerceklestiremediklerimiz; Biz bilebilirmiyiz ’acaba’ O hayel ettiklerimiz sayet bize nasip olsaydi yeterince ’mutlu’ olabilecekmyidik...
-Acaba hayel edip kabul ettigim benim icin güzel olanmi yoksa güzel olan ne kadar benim icin hayirli diye kendine sormali...

-Bazen biten seyler bir daha iyisi ve güzeliyle yer degistirir ama bunun farkina varamaz... Kimde Yardandan baska ’gaybin’ anahtari??

-Bazen baslangiclar mutlu baslar ama beklenmedik hüzünle SON ’lanir ama yasananlardan herkes kendince ders cikarmali, olgunlasmanin yolu burdadir !!

-Hedef hep ileri olmali, olmaliki basari artsin, umutlar hic solmasin... Nasip olan acida olsa yararimiza olamazmi? illede Cigköfte acidir diye sevilmiyormu??

-Her ne kadar kisi yasadiklarindan kopmaya zorlansada, bitisler sonradan aci versede, razi olup buraya kadarmis diyebilmeli, demeli...
-Belkide yapilacak olan islerde, o kisi icin hayir olmayabilir, o zaman kapanan kapinin ardindan üzülmek yerine ’acaba’ baska ne yapabilirim diye kendine sorabilir...

-Hic isteksiz hedef, hedefsiz yol kabul görürmü? Her zaman büyük bir cesaretle yeni adimlar atmali hemde hic korkmadan...

-Yol alirken geriye hic bakilirmi, bakilirsa ne kadar düzgün gider insan, nereye gider ve nereye kadar?? Uzun yollarin bile ilk adimla basladigini hep hatirlamali...

-Her ne kadar arzu edilen gibi sonuclanmadiysa bile, hakkinda belkide hayirli olanin bu ’SON’ olabilecegini anlamali, kabul etmeli...
-Nedendir kaybettikleriyle hüzünlenir ve zaman harcar insan?? Halbuki sahip olduklariyla mutlu olmak varken...

-Ama aklilli insan eger tercübeliyse tahmin edebilir ve buda yasadiklarindan kazandigi tercübedir...

-Demekki her bitenin ardindan üzülmek yerine, gelecek olana ümitle hazirlanmali, baglanmali, istenmesede bile gelecekte nasip olanla yüzlesmeli...

-Hayatimiz, her ’aniyla’ bize sunulan ve yeniden telafisi olmayan Rabbimizin bir lütfudur ve sürekli buna sükretmeli, sükretmeliki Rabbim ni’metini arttirsin...

-Yanliz basina ’nefes’ alip vermek bile büyük bir ni’mettirki, bunun kiymetini nefes darligi/astimi yasayanlara bir sormali !!
-Ve bizler bu ni’meti her aninda derlendirmeli ve yasadiklarimizla mutlu olmasini kendimize bir borc bilmeliyiz...

-Yasadiklarimizi oldugu gibi kabul etmesini bilirsek, bitislerin bizleri mutsuz degil mutlu kilmasina saglayabiliriz...

___________Cümlemize hayirli ’bitisler’ mutlu ve hayirli ’baslangiclar’ diliyorum... ’mutlulugun’ Bir hedef degil bir yolculuk sekli oldugunu da asla unutmamali ...

Sahinde Hülya Kahraman /ekim’2008.