Susmakta sonsuz faydaların olduğunu bildiğim halde, dilimin konuşmasından hoşlanıyor olmalıyım ki, başıma bunca belaları açmış olmasına rağmen konuşmasını engellemiyorum veya engelleyemiyorum.

Ey aklına her geleni söylemeye alışkın dilim: Eğer hakkı söyleyemiyorsan hiç olmazsa sus. Eğer lüzumsuzluğa, küfre, günaha alet oluyorsan sus. Eğer boşu boşuna, amaçsız gayret ediyorsan yine sus. Sus ki; senin susman sonucu benim insanlığım ortaya çıksın, başım kurtulsun.

Hakka kulluk yapmayı beceremeyenler, bundan kaçınanlar başka ilahlara kulluk yapmaktalar. Çoğu zaman bunun farkında bile değiller.

Uzun emeller peşinde koşmaktan yorulduk. Sonra bütün emellerin bir sonu olduğunu anladık. Artık Allah’ın rahmetini görmekten başka bir emelimiz kalmadı.

İnsan hazırlıklı olunca başına geleceklere karşı önlemler alabilir. Her şeye boş veren, ömrünü de, çalışmasını da beyhude ziyan etmiş olur. Yoklukta yaşamaya çalışan varlığın kıymetini bilir.
İnancımız inmeyen bayrağımız olmalıdır. İnsan üzerindeki her türlü dünyevi tasarruf insanı köleleştirmekten öteye hiçbir mana ifade etmiyor.

Aramızdan ayrılanların adlarını tek tek sayamam ama bu gidişin bizi mutlaka beklediğini söyleyebilirim. Yaratana kulluğunu bilenin bir tebessümü kalbimde çiçekler açtırır. Ve her gönül kendi dünyasına gömülür. Bu yüzden olacak dünyaya çok özen gösterenlerin mezarları çok süslenir.

Mademki; yerde ve gökte olanların tamamı insanı uyandırmak, aklını düşündürmek için yaratılmıştır. O halde gerçeği anlamak emelimiz olmalıdır. Hakkın rahmeti ümidimiz, azabı korkumuz olmalıdır. Yeryüzünün çiçeklenişi sevgimiz ve güneşin gönüller üzerine doğması gayretimiz olmalıdır.


Zülfikar Yapar Kaleli