suskun bir yok oluşun ayak sesleriydi bunlar, taa ki bataklığa girene kadar.yolunu kaybedene kadardı bu sesler.artık yavaş yavaş çamura batarken bi taraftan da ölümün iğrenç kokusunu alabiliyordum..birazcık siz evet birazcık siste vardı gecenin karanlığında ortalıkta dolaşan, onunda ayak sesleri yoktu belkide hiç olmamıştı.
yavaş bir batış, sessizce oluyor ölüme daha uzak olmak için.ne farkederdiki aslında hızlı veya yavaş ama istemiyor bu beden nefesi bir boklu bataklığın ortasında vermeyi.son nefesleri için direniyor.o kadar sakin ki kalp atışlarını dahi yavaşlatıyor.
tik tok tik tok tik tok
dakika da 20 atış demekki yeterlide gelebiliyormuş bu bedene.bir baykuş gözlerimin içine bakıyor ölümü daha önce yaşamışcasına.hiç kımıldamıyor sadece gözlerime bakıyor gözlerimi kaçırmak istesemde.
derin düşünceler, düşürdüğü yer burası tam olarak bu düşünceler sürükledi buraya bir baykuşun gözlerine psişik bakışlarına belki de yardım bekliyor yardım etmesi gerektiği yerde.düşüncelere dalmaya devam ediyor bu zihin son çılgınlıklarını düşünüyor yok olmadan önce son kez çalışmak istiyor..jimi de ölürken son kez solo atmak istemişmiydi acaba?zihnim istiyor düşüncelerininin hepsini açığa çıkarıp bu bataklığa gömmek istiyor.
artık baykuşun gözlerini göremiyorum.çamurun saç diblerine sevgilimin eli gibi değdiğini hissediyorum.hissetmek istediğim buydu sanırım son kez sevilmek saçlarımın okşanmasıydı.
kalbim hızlıca atmaya başlıyor bu düşünce epinefrin etkisi yarattı sanırım bünyemde.hızlanmaya başlıyorum evet hızlanıyorum bu düşünce de gömülmek istiyorum..
yok oluşumda son bir dokunuşu yaşatmak istiyorum..
sanırım sanırım...