Merhaba Kardeşim !

Az evvel, okuduğum bir dost yorumundan çok üzüntü duyarak etkilendim.
Öncelikle, yorum yazan o kıymetli büyüğüme selam ve saygı sunar, yine o dost yüreğinden dökülen yardım ve dualarını yazan ellerinden öperim.

Dünya, bizler için bir sınav yeridir.
Bizi yaratan mevlamız,bizimle ilgili her düzeni de yine bizlerin hizmetine yaratmıştır.
Yaşadığın ve yüklendiğin hayat öylesi zor ve acı ki,tahminle anlaşılmaz.Lakin yaşanılması istenmeyen bir durumdur.

Sen, bir bahane ile kuyuya atılan yusuf misali mevlaya ve inancına sığınıp,etrafında olan bitenin farkına varıp,içinde bulunduğun durumu değiştirmek istersen ki, istemelisin ! O mutlaka sana yardım elini uzatır.Emin ol.
İstersen bulursun, o ışığı tüm karanlık sokakların bir bir aydınlanır. O’ nun ışığı ve merhameti sonsuzdur. Ümidini asla yitirme !

Mektubum sana üzüntü vermesin birtanem, asıl ben üzülmeliyim.
Sana değil yanlış anlama,kendi duyarsızlığıma, kendi rahatlığıma üzülmeliyim..
Utanmalıyım,kendimi acıtmalıyım ki, aklım, nefsimin olur olmaz arzularına cevap vermesin, etrafına baksın.
Kanayan bir yüreğin yarasını sarsın.İnsan olmanın erdeminin farkına varsın !

Utandım, yediğim ekmekten
Utandım uyuduğum döşekten
Utandım aldığım nefesten
Sen kirlenirken
Ben habersiz gülmekten
Mutlu olmaktan utandım

Yanıma gelebilirsen, kardeşim ol,
Canıma yoldaşım ol,
Uzattığım elim kardeş eli
Dost eli, abla eli..Belki de benden küçüksün, yitirdiğin Anne elin olayım.Bilirim Annesizliği !

Oku lütfen bu mektubu ! Okuyup bir köşede unutma olur mu ?
Yeniden başlamak için Allah insana her daim fırsat verir,
Bu yükü taşıyamazsın bile bile...

Gel.
Bir dilim ekmeğimi, bir tas sıcak çorbamı bölüş benimle.
Beni daha fazla utandırma !
O’ nu gücendirme !
Lütfen,gözyaşları içinde yazdım bu mektubu sana.
Her harfini iyi anlamanı istiyorum..
Yüreğimle birlikte şefkatimi yolluyorum sana...
Ben senin kimsen olmak istiyorum, sen de benim kimsem olur musun ?

Dilerim mektubum ulaşır sana....Hemde en acilinden !

Gözlerinden öperim...