FİLM GİBİ

• 4 Aralık 2008 Perşembe 21:07:07

evet...Yine seninle geçen bi gün , yine aklımdan cıkmadıgın bok bi gün...ve yine karsında sanki kilitleniyorum.Kaybolan anahtarı bulmaya calısıyorum ama hiçbir ışık ve yolumu aydınlatıcak bişey yok.Sanki bir boslukta gibiyim , herzamanki gibi çırpınıslarımı yasıyorum... Sanki hiç bulamıcakmıs gibi hissediyorum.Başka biriyle savaştığımı sanıyorum ama hep kendimle savaşıyorum.İçimdeki farklı kutuplar hep birbiriyle çelişiyor.Hep kendi kendimle ters düşüyorum.Derinden haykırıslarımı yaşıyorum içimde.Her gün yeni bir ıstırap benim için , her geçen gün sanki zindanlardaymısım gibi.
Her yeni gün ölmek gibi sanki , yeniden doğup doğup ölmek. Ve bazen bir anlık cesaret ama en ufak bi terslikte sönen cinsten.Uzaktan seyrediyorum olanları , bir film gibi hüzünleriyle sevinçleriyle...Herşey zor benim için .Belki hiç gelmek istemesdim bu dünyaya olanları önceden görebilseydim , ama olmadı. Önceden yazılmıs bi senaryoyu oynuyorum aynı aktörler gibi... Ama malesef benim oynadığım filmde herşey gerçek ... Hüzünleriyle olsun , sevinçleriyle olsun . Ve yanlıs yaptıgımda geri dönme , o sahneyi tekrardan almak gibi bi şansım yok. Bu oyunda sadece bi şansın var... Ve yanlısının sonucunda ise oyun biter.İnsanların hayal kurma özürleri varken senin kurduğun onca hayal suya düşer...Birden darmadağın olur hayatın...Artık senin için hayat birşey ifade etmez...Sanki herşey susar ve ortalığa garip bi sessizlik hakim olur.Sanki özürlü gibisindir.Uzuvlarını kullanamassın, kör gibisindir , sağır gibisindir.Yaşananlarla bağlantıların kopar.

LÜTFEN Oyun Bitmesin Tanrım..!!!