SEVİLENE...
En sevdiğin hiç ulaşamayacağını bildiğinmiş... Tüm renklerin karışımıymış beyaz... Yollar sadece ve sadece ayrılığa gidermiş günümüz masallarında... Umut her yeri yamalı delik deşik bir heybeymiş... Gözünün gördüğü kadar büyükmüş dünya ve sevdiğin hissettiğin kadar yakınmış yüreğine... En güven duyulan kollarda bile üşürmüş insan bazen... Bazense ruhuyla sararmış insanlar birbirlerini... Deli gibi sevmek varmış eskiden... Düzensizliği düzen dengesizliği denge olarak kabul eden insanlar... Sadece sevmek için yaşayanlar örneğin... Birde esirleşmiş hayatlar varmış... İplari başkalarının ellerinnde olan kuklalar... En çaresiz anlarında yalnız bırakılanlar...
ve...
Aşk denilen bi resim varmış... Her insanın farklı gördüğü soyutmu somut mu bilinemeyen... Her gözde başka yorumlanan... Göz yaşı varmış... Sevilene akıtılan... İnsanın en değerlisiymiş o iki damla tuzlu su...
Anlaşılabilmekmiş kimi zaman aşk belki... Kimi zaman beklemekmiş... Kimi zamansa susmak... Bazense emanet edilen ruhlarıymış birbirlerine sevenlerin...
mektuplarım sana yar istesende istemesende....
Şimdi ne olurdu yanımda olsaydın...
ÜŞÜYORUM ÖDÜNÇ VER YÜREĞİNİ...