İçim acıdı sende hissettin mi. Aman benimkide soru nerden bileceksin ki. Sen susarken her şeyi unutmuş senin konuşmanı bekledim. İçimde ne kadar sevgi varsa o an nefrete döndü. Ne zormuş beklemek. Seninde içinde fırtınalar kopmuştur onu da bilemem ama sadece tahmin. Susmak kaçmak mı yoksa acı çekmemek mi? Küçük gibi görünse de dünyam alt üst olmuştu. Bir kaç senede çok değiştim farkındayım insanları üzmezdim kıyamazdım ama şimdi en ufak bir şey olsa karşı çıkıyorum. Neden böyle davranıyorum bende bilmiyorum. İnsana güvenim kalmadı. Kimi bulduysam kaybettim. Zamanla unutmak alışkanlık oldu. Nereye gittiysem sen geldin aklıma ne gördüysem ne dinlediysem. Hayat yordu artık sende yorma sen acı bari bana. Kaçmak geldi içimden neyden ve nereye olduğu bile belirsiz. Deprem gibi yıkıntıdan kurtulmak gibi, Kurtulamayacağımı biliyorum. İçim çöktü çünkü. Sende acımadın bana. Canın sağ olsun. Anlatacak çok şey var fakat ne anlatacak gücüm var nede senin görmene dayanabilecek satırlarım var. Ve hala içim acıyor çünkü hala susuyorsun. Çok ağır geldi bu susmak.
Zamanı geldi sende fark ettin biliyorum. Konuşmak o an yapılacak en güzel eylemlerden biri haline geldi. Evet, konuş susma yeter ki konuş istediğim bu. Dinliyorum içindeki nefreti sevgiyi huysuzluğu varlığımı yokluğumu duymak istiyorum. Ben mi ben ne yaptım sen susarken
içim parçalandı yaşlandım. O an ki suskunluğunu al yaşıma ekle kaç asır yaşlandığımı tahmin et artık. Kolay değil be sevgili sen susarken beklemek.