Dik yokuşu çıkarken zorlanıyordu.Bu sefer yanında etrafın uğursuz gözleriyle birlikte taşıdığı kanda vardı.Peruğunu yere attı.Topuklu ayakkabılarını eline alarak şişmiş gözleriyle dışarıdan bakıldığında karamsar bir duruş sergileyen evine geldi.Şahin diye seslendi.Kapı açılınca içeri tüm gücüyle attı kendini Ziya.Şahin’den ayna istedi.Suratına baktı.Takma kirpiklerini beraber çıkarttılar.Kendi içinde karanlık oluşmuştu.Susarken çıldırmayı biriktiriyordu.Ne olduğunu sordu Şahin;
Polisler bir anda baskın yaptılar.Her taraftan geliyorlardı.Çok az kişi kaçabildi.Ellerinde joblarla neremize vurduklarına bakmadan acımasızca üzerimize can yakıcı biçimde vuruyorlardı.Her defasında bir kez daha vur dedim bir daha vur...Ne kadar öldürebilirsin beni.Şahin tüm gücüyle sarıldı.Gerçek sevgiyi biz yaşıyoruz seninle.Bedenlerimizi satıp ruhlarımızla kimsenin ulaşamadığı o boşluğu dolduruyoruz.Bunu yanında yatınca anlıyorum.Belki lanetliyiz,dışlanıyoruz,cehennem yerimiz fakat birbirimizi seviyoruz.Uğursuz gözler bizi etkileyemeyecek.Bir gün son olacak buna kesinlikle eminim.

Hayata baş kaldırmalarıyla toplumda cinsel yaşam özgürlüğü mücadelesi veren insanlara ön yargılı davranılıyor.Çoğumuzun cesaret edemediği korkuyu ezip geçiyorlar.Yinede o gözlerimizle bakıyoruz.Yaşam mücadelesi veriyorlar iş bulamıyorlar ne yapmalarını bekleye biliriz...?

Gecenin sabahını devam eden sonuyla bitirelim.
Yıldızları as evine belki senin olmadığın yerde onlar özgür kalırlar.İsyan etmezler yakındırlar yaradana .Ellerini her açışında sitemini,kinini,kendi cinsini sevişini tekrarla.Kaybedeceğim diye üzülme.Benim için sade kal...
Bülent Yalçınkaya...