BARIŞŞ

• 29 Kasım 2008 Cumartesi 18:04:13

Her zaman dilek olarak söylenen fakat hiçbir zaman hayata geçirilemeyen bir kelime vardır. BARIŞ. Nedense istenen hep odur. Maalesef uygulanamayan da yine odur. Gerçekten çok mu zordur bu olgu? Yoksa isteniyormuş gibi görünüp, hiç mi istenilmiyormudur? Nedir BARIŞ? Dünya üzerinde var olan ülkelerin ve bu ülkelerde yaşayan halkların önce kendi aralarında sonra da diğer halklarla kavgasız gürültüsüz yaşamasıdır. Biraz ülkeler arası ilişkileri gözden geçirirseniz, görürsünüz ki, belli başlı sorunlardan dolayı çıkar kavgalar, gürültüler ve savaşlar. Sınır ihlali, su sorunu güç dengesinin bir tarafta daha fazla ön plana çıkması gibi nedenler bunlardan sadece bir kaçıdır. Aynı ülkede yaşayan halklar da aslında her zaman barış içinde yaşamazlar. Ekonomik sorunlar, hoşgörü eksikliği ve iletişim bozuklukları en büyük etkenlerdir. Bundan en fazla kar eden büyük devletler, kendi ülkelerinin menfaatleri doğrultusunda, bu savaşların bitmesini hiç istemezler. Düşünün bir kere savaş malzemeleri yaparak bundan milyarlarca dolar kar eden bir ülke, savaşların bitmesini hiç ister mi? BARIŞ, onların isteyecekleri en son şeydir. Çünkü ülkelerinin sosyal ve ekonomik durumları bozulur. Diğer, sıradan ülkeler gibi yaşamak zorunda kalırlar. Bu da onların tabi ki hiç işine gelmez. İnsanoğlunun içinde asırlardır süren en büyük olma hırsı, BARIŞ’ı unutturmuştur. Gelişmiş ülkeler de dahil olmak, bütün ülkelerdeki ekonomik sorunlar, üç günlük ömrümüzün üzerine kabus gibi çökmüştür. Yeni yetişen nesiller, böyle bir ortamda haklı olarak BARIŞ’ı bilmeden yetişmekte, bununda kalmayıp sanki matah bir şeymiş gibi yaptıklarıyla övünmektedirler. Buna bir de duyarsız aileler eklenince tam bir ballı lokma tatlısı. Savaş ,kavga ve gürültü, 1, bizim zavallı BARIŞ 0. Bana göre durumda yapılacak işlerin başında toplumsal mücadeledir. Okullarda bunun için özel eğitim verilmeli, aileler ile yakın temas içinde olunmalıdır. Eğitimin ailede başlaması gerektiğine inananlardanım.

Yaşamım boyunca hep BARIŞ’dan yana oldum. Şiddetten hep nefret ettim. Savaşın o karanlık yüzünden, bir insanın başka bir insana yaptığı zülüm, eziyet ve işkenceden iğrendim. En çok kahreden de biçare çocukların öksüz kimsesiz evsiz barksız kalması oldu. Çocuklularını yaşayamadan kendilerini savaşın eşiğinde bulan yavrucaklar. Bu olaylara sessiz kalan sözde büyük devletler. Neden insanlar ölüyor, niye evsiz barksız kalıyor? Bir avuç daha fazla menfaat için mi? Dostça, kardeşçe ve BARIŞ içinde yaşamak varken neden savaşıyoruz? Neden?

Bu fani dünya hiç kimseye kalmamış. Ey bir avuç toprak için diğer güçsüz devletlere saldıran, onları yok eden büyük ülkeler!!! Bu dünya size de kalmayacak. Yaptıklarınızın hesabını er geç vereceksiniz. Sizinle aynı dünyada yaşamaktan utanıyorum.

UNUTMAYIN!!! BARIŞ BİR GÜN GALİP GELECEK..