AŞKIN LAL HALİ
Acıyor içim, yokluğunun yarattığı büyük enkazın üzerinden sanki yıl geçmiş... Ama hala taze acın hala yakıyor yüreğimi toparlanmama izin vermiyor bi türlü... İçimdeki öksüz kalmış çocuğa sensizliği öğretmek ne kadar da zormuş... Ne kadarda ağırmış içimdeki sana ait varlığı çıkarmak... Tamir etmek kalbini, bedenini...
Yaşanamamışlık işte... İnsanı tahmin ettiğinden daha fazla yoruyor, yıpratıyor... Susuyorum şimdi elimden bişey gelmiyo çünkü... İmkanların imkansızlaştığı yerde elim kolum bağlı şimdi... Yüreğimdeki ıssızlığı gizlemeye çalışıyorum herkesten... Herşeyden... Gözlerimi zoraki kuru tutmaya uğraşıyor,yüzümdeki sahte gülümsemeyi düşürmemeye çalışıyorum...içimdeki yangını senden arta kalanlarla söndürmeye çalışıyorum... Bazen başardığımı hissediyorum, bazense bir arpa boyu yol gittiğimi... şimdiyse içimde yarattığın duygu yağmurunun etkisiyle bir kırılmışlık var sana karşı... bi hüzün... bi karmaşıklık... Susuyorum... çünkü aşkın lal halindeyiz şimdi...
ne olurdu yanımda olsaydın...
ÜŞÜYORUM ÖDÜNÇ VER YÜREĞİNİ...