ÖLÜMÜ DÜŞÜNDÜM
bugün seni düşündüm ölüm,
ansızın ölsem sabah uyanmasam hiç,uyandırmaya gelen annem uyanmadağımı görse anlasa öldüğümü napardı acabayıkılırdı zor olsa gerek ansızın ölümler.ya bebeğim,meleğim napardı içim çok fazla yandı kızımı öyle hayal edince,dayanabilirmiydi,kaldırırmıydı o minik,körpe yüreği içim irkildi birden.ölümü içimde,yüreğimde,aklımda,damarlarımda hissettim birden.korktum çok korktum ölümden oysa ben lafta korkmazdım ki ölümden.bırakacaklarım geldi aklıma,elbiselerim,takılarım,çantalarım,ayakkabılarım oysaki kardeşlerime bile vermeye kıyamadıklarım vardı içlerinde çok sevdiğim,şimdi hepsi ortada kalacaktı dağıtılacaktı hayrıma,herkes benden kendine hatıra olarak bir parçamı alacaklardı.ya özel anılarım,hatıralarım şimdi hepsi aşikar olacaklardı.borçlarım geldi aklıma,küs olduğum arkadaşlarım,kırdığım kalpler değermi dedim değmezmiş gerçekten.söylemeyi,yapmayı,gitmeyi istediğim yerleri düşündüm sonra keşke dedim hepsine birden keşke yapsaydım,gitseydim,söyleseydim.eksiklerim ne kadar çokmuş meğer,nasıl gözden kaçırmışım bunları ne için di bu çaba geldim gidiyorum dedim işte hiç birşey yapmadan,yaşamadan,yapamadan.boşmuş meğerse.ya gerçekten bu sabah uyanamazsam dedim ya göremezsem hiçbirşeyi,uyumaktan korktum uyanamam diye.RABBİME vereceğim hesap lar geldi aklıma,ne götürüyordumki acaba,kalbimi yokladım,kendimi ölçtüm,aklımı yokladım içim rahatladı biraz ama kulluk vazifelerim geldi aklıma namazım,orucum,yaptıklarım kabul mudur acaba eksiklerimi bağışlarmıydı RABBİM bağışlardı.bunu içim rahat olarak yazıyorum çünkü onun merhametini,affını,rahmetinin büyüklüğünü biliyordum,yaşamıştım çok kez bu mucizeyi.ama yinede korktuğumu hissettim,ölümden yaşadım,bildim.kızım geldi yine aklıma o çok küçüktü ihtiyacı vardı bana.gözyaşlarım süzüldü bir kezdaha yanaklarımdan aşağıya.korkarak gözlerimi açtım ve şükürler olsun sana ALLAHIM şükürler olsun sana,doğan güneşi sabahı,rutin dediğim o güne çıkmayı nasip ettiğin için.kızıma sıkı sıkı sarıldım öptüm öptüm,annemi şaşırdılar tabi benim o gece yaşarken öldüğümü bilmiyorlardı.aynaya bile daha bir gülerek baktım.ve yaşamanın değerini daha bir güçle anladım herşeye rağmen.ve....
seni seviyorum ALLAHIM,seni seviyorum hayat,seni seviyorum kızım,annem,kardeşlerim sizi seviyoooooooorum.merhaba yenigün merhaba herşeye herkese merhaba.....
YORUMLAR
ölümü çok düşündüm....ölmek çok kolay olduğu kadar da çok zor....istediğin zaman ölemiyorsun ki rabbim ne kadar nefes verdi ise yaşamak zorundasın....ben ölenlere cenaze arabasına o kadar imreniyorum ki anlatamam....benim için düğün dernek çünkü öldüğümde inanıyorum ki aslan oğlum beni karşılıyacak...yani kavuşacağım gün....iyi ki ölüm var hepimiz öleceğiz yoksa kardeşler bile birbirini yer hayat hiççç yaşanılmazdı insanlar nasıl değişti sevgi saygı sadakat kalmadı menfaat ön sıralarda......sevdiklerinizle uzun ömürler dilerim rabbim evladınızın acısını göstermesin...insana asıl o zaman yaşamak zor geliyor
Aklım, iradem, duygularım, eylemlerim var.
Bir birey olarak, bana ait benliğimle tek ve yalnızım.
Bilmeden, istemeden, evrendeki bu döngünün içinde buldum kendimi !
Peki, bir “ben” olarak bu döngüdeki yerim ne ?
Bu gökle yer arasında, bulunduğum tam bu yerde işim ne ?
Hangi ihtiyaç beni gerektirdi de, o yüzden varım ?
Nedeni olmayan bir sonuçsam eğer, bu ne kadar anlamlı ?
Anlamlı değilse, nedir hayat fırsatının bedeli ?
Kim zorladı beni hayata gelmeye ?
Kim ikna etti beni, ölümün sözleşmesini hayata gelirken yapmaya , ölüm bir son değil sevgili aşir arkadaşım başlangıç , önemli olan yaşarken karşımıza çıkacak olan değerleri değerlendirmek tutunmak hayat a
böyle durumlarda benim aklıma kimsesizler gelir, annesiz babasız kalanlar, özellikle sömürüldüğü için zaten tükenmiş toplumlardaki kimsesizler gelir, kemikleri torba gibi olmuş derisinin içinden sayılan çocuklar, işte beni kahreden bunlardır, hem onlara yardım edememek ve hem de benzerlerim tarafından sömürüldüklerini düşünmek kahreder beni...