KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
YAŞAMIN OLDUĞU HER YERDE BİR HATIRA KALIR...(ÇOCUKLUĞUMUN DELİLERİNE İTHAFTIR...)
Hatıralar, öyle bir zaman gelir ki; hiç ummadığımız bir anda çıkıp, beynimizin, bize o hiç ihanet etmediği bir yerlerinden gülümserler bizlere çoğu kez...
Sanki, o zamana dek hiç yokmuşlar gibi...
Sanki, o zamana dek hiç yaşanmamış gibi...
Sarı, sıcak yaz aylarının, toprağın sanki tutuşup, alevlendiğini hissetiren o görüntüsüne benzeyen ve uzaktan denize düşmüş toprağın yanıyormuş gibi siluetlerini anımsatan o haliyle tuhaf imgeler oluştururlar sanki...
İlkin bulanık, sonra gittikçe belirginleşen bir resim gibi, hafızamıza gelip tutunurlar çoğu kez...
Hep hayret etmişimdir her düşündüğümde; nasıl da kaybolmazlar...?
Bıraktığımız yerde, cansız orda dururlar...
Belki de bize ihanet etmeyen tek varlıklar onlar...
Yaşarken her köşeye bıraktığımız, zamanın belirsizliğine savurduğumuz... Bize ait olan hatıralar...
Yorgun bir gecenin uykusuna dalarken, nerden geldiğini bilemediğimiz, gözlerimizin kirpiklerine sinen, çoğu kez de, rüyalarımızı giren, onları esir alan imgelerle çıkıverirler karşımıza, hatıralar...
Kristal bir bardağın arkasından bakarken, geride görünen görüntüsünü farkkettiniz mi hiç...?
Bulanık ve de belirgin olmayan bir resim gibi...
Öyle işte...
Hatıralarımız gibi yani...
Solgun ve donuk bazen...
Bazen de tersine canlı bir yaprak gibi...
"Dünmüş..." dedirten...
Her hatırada bir yaşam gizli.
Acısıyla, tatlısıyla ...
Her yaşamda; birçok hatıra...
Hüzünlü, derin...
Hayatın gerisinde bıraktığım, ama bir zaman sonra andığım ne çok hatıralarım var...?
Kimi zaman bir sahafın, tozlanmış raflarındaki kitaplarını zamanın kalbine savurduğu bir inatla, özene bezene temizleyip, uzaklara dalıp, gerisin geriye tekrar yerine koyması gibi; bende anılarımı güneşe çıkartıp, hayatın kirinden arındırırım çoğu kez...
Ve onları zamanın belirsizliğine savururum sonra...
Kendi ellerimle...
En saf ve temiz olanlarını ayırırım...
Kirlenmesinler diye...
Yaşamın olduğu her yerde bir hatıra kalır.
Ama her yaşamın...
Deli Vesile’nin de hatıraları vardı belki de... Brakonun...
Kendi elleriyle sokak başlarında bıraktığı, kendi elleriyle hayatın ve zamanın belirsizliğine savurdukları... zamanın belirsizliğinde kaybolup giden... ya da bir ömrün kıyısına vuran...
Sarı sıcak yaz aylarında, güneşin çıplak ayaklarını soldurtuğu... en soğuk kış günlerinde avuçlarda biriken sıcak nefeslerle ısınmya çalıştığı.. Eski bir resmi andıran görüntüsü, zamana savaş açan uzamış sakallarıyla hatıralara uzanmaktı belki onunkisi...
Her sokağın başında bir tebessüm, her cadde başında içten içe bir hüzün...
Ya vesile...? Deli vesile...Vesso...
Zamanın soldurduğu, kimsesizliğin yıprattığı...
Bir yaprak gibi belki...
Çoğu kış gecelerinde kadınların ekmek pişirdiği tandırları mesken tutan vesile...
Bazen ansızın kalbimize sinen o delice gülümseme...
Bazen kırık dökük hüzün dolu bakışlar...
Ve bazen de bir ırmak gibi akan, yatağına sığmayan gözyaşları...
Hepsi birer hatıra...
Hepsi birer zamanın kıyısına vuran yaşanmışlıklar...
Hepsinden daha canlısı Yılmaz... Şoför Yılmaz…
Elindeki direksiyonla yönü ve zamanı belirsiz bir yolculuğa çıkan ve belkide hatıralarını her daim ölümsüz bırakmak çabasına bütün kader yollarını kendine mesken edinmeye çalışmak onun kisi...
Hayatın çıkmaz sokaklarında hız alan ve inatla yol olan Yılmaz...
Belki de en temiz hatıralar onların...
Katışıksız... en yalın olan...
Yaşamın olduğu her yerde bir hatıra kalır.
Ama her yaşamın...
Deli vesile’nin de hatıraları vardı belki de...
Brako’nun...
YORUMLAR
hatıralar...
bir zamanlar yaşanmış olan.
bir zamanlar...
hatıralarda kalmış olan.
Üstadım yine hiç beklenmedik yerden yazmışsın yazını.Deliler.İnsanlar tanıdıklarını hatırlayamıyor,Siz delileri hatırlamışsınız.tebrikler.hatıralarınızı yazıya dökmek de çok başarılısınız.bu tür yazılar da snırım sadece hatırlamak yetmez tekrar yaşamakda lazım.Sizin hiç çocuk olmadığınız gün var mı?
Yine güzel bir yazı eklemişsin Zeki .Tebrikler ;)
"hatıra " kelimesi çok fazla tekrarlansa da konu olarak güzel bir yazı.
"Belki de bize ihanet etmeyen tek varlıklar onlar" bu cümlede "varlık" kelimesi yanlış bence. kavram kelimesi ya da başka bir şey kullanılabilirdi.
iyi çalışmalar.
Selin Yıldız tarafından 4/27/2007 5:20:23 PM zamanında düzenlenmiştir.
sevgili zeki'ce; bence bu dünyada yeterince anlaşılamayan iki sınıf insan vardır...
biri deliler...
diğeri dahiler...
ikisinin arasındaki çizgi çok incedir çoğu zaman...
ve... sen delilerin gözünden maziye bir gezinti yapmıssın..
ve güzel tespitlerde bulunmussun...
yüreğine sağlık...
evgilerimle...
Akıcı ve güzel bir yazıydı.Kutlarım.
Acı da olsa tatlı da güzeldir hatıralar.Dilerim hep güzel olsun hatıralarınız.Selam ve Sevgimle...
Bir kaç tekrarlama dışında gayet akıcı ve hoş bir çalışma. Mutlaka vardır Deli Vesile'nin bile bir kaç hatırası :)
Gün ışığına çıkmaktan korkmayan hatıraları olsun insanların ki her netlendiğinde yüzümüz de yüreğimiz de özlemle gülümsesin.
Emeğinizi kutlarım sayın Zekice. Saygıyla ve sevgiyle kalın
Şair Ahmet Muhip Dranas'ın iki dörtlüğü
geldi aklıma:
"Bazı yapraktı, bazı bir rüzgâr.
Dolardı aydınlık olup, odama.
Bahçemde süzülür giderdi bahar
Sabahının fecri vururken cama.
Ayakları kumda bırakmadan iz
Yanıma geldiği hep gecelerdi;
Sanki bir lahitten kalkar ve sessiz
Uzak bir maziye dönüp giderdi. "
Yazarı kutluyorum. Güzel bir denemeydi.
SEVGİLİ ZEKİCE..
BEN AYRILIN CA ARKADAŞA OKUMASINI SÖYLEDİM YAZINIZI..
GALİBA ÇOK BEĞENMİŞ Kİ DİLİ TUTULMUŞ OLMALI Kİ;
YORUMSUZ DEMİŞ..YAZACAK BİRŞEY BULAMAMIŞ..
ÇOK GÜZELDİ BENCE...
YAZILARINIZ DA BAYAĞI VARMIŞ YANİ..
KUTLARIM ARKADAŞIM..
KALEMİN DAİM OLSUN...AYNUR....S...TABİRİYLE
tebrıkler bugun bır fılm seyrettım sokak cocuklarına ıthaf edılmış sır çocuklarıydı adı ıkisı bırarada bana agır geldı hocam saygılar yazdıklarınızda haklısınuız.arada sırada kermeslere katılıyorum..sokak çocukları için ve fazla kalmıyorum.kalemınız ve ilhan perılerınız hep yanınızda olsun.zeki bey.
ne güzel yazmışsınız hatıraları..
okurken bir çok anı canlandı beynimde..
tebrikler ve teşekkürler..
