Veda

• 25 Kasım 2008 Salı 16:58:20

25 Kasım 2008/ 16:00

Merhaba Can Özüm…

Bu sana yazdığım son Mektubum olacak belki, Beklide bir veda olacak.
Başlamadan biten aşkımıza bir ağıt, bir son kanıt olsun istedim. Kim bilir ömrümüzün geri kalan kısmında daha ne hengâmeler göreceğiz..

Ben sevmiştim seni hem de çok ve her fırsatta dilimin döndüğünce bunu anlatmaya çalıştım sana. Hoş buna ihtiyacın yoktu ya zaten her halimden belli oluyordu sen olduğum. Dostlarım üzerimin sen koktuğunu söylerlerdi hep gülerdim, o kadar belli oluyordu hani sana olan sevdam.
Ve nedense inanmıştım seninde beni gerçekten sevdiğine ya da inanmak istemiştim.
Belki gerçekten sende beni sevmiştin bilemiyorum ve bu soru işareti aklımın bir yerinde hep takılı olarak kalacak.

Neydi bizi ayıran kara gözlüm? Sevgisizlik mi? ya da birbirimizi haddinden fazla seviyor olmamız mı? Yoksa gelip geçici heveslere mi yol olmuştu yüreklerimiz bilemedim bir tanem, inan ki çözemedim bir türlü. Şu an sadece içimin acıdığını hissediyorum. Tarifsiz bir kor yakıyor ciğerlerimi eriyorum. Sulusepkenim her daim ağlıyorum durduramıyorum gözyaşlarımı elimde değil.

Bittiğine değil sebebini öğrenemediğime yanıyorum. Yaz yağmuru gibiydi geldi ve geçti ama eteri gitti beteri kaldı. İflah olmam ben artık. İçtenice bir sızı bağrımı yarıyor adeta ve her şey boğazıma takılıyor.

Bilsen nasılda yalnız ve kimsesizim bir sokak köpeğinden farkım yok inan ki.
Olmadı bebeğim olduramadık. Tutunamadık dallarımıza, umutlarımızı yeşertemedik
El ele verip tek bir kök bile salamadık toprağımıza.

Şimdi sen gittin ya işte ben o an öldüm! İşte ben yoğum, bittim artık. Ne dizimde derman kaldı ne gözlerimde fer, ne baktığımı görüyorum nede yediğimden içtiğimden haberim var. Kaskatı kesildim ruhsuz bir kaya parçası gibiyim duygularımı da yitirdim seninle birlikte. Ama olsun, olsun be gözüm! Önemli olan senin mutluluğun değil mi?
Güzel yüzlüm içli sızım özlüyorum seni be özlüyorum işte ne edeyim. Keşke ölmeden önce son bir kez görebilmek nasip olsaydı sımağını.

Ha bu arada aklıma gelmişken bir mektup bile yazamayan ben yokluğunda yazmayı öğreniyorum. Sadece satırlar biliyor ve duyumsuyor çaresizliğime olan haykırışlarımı. Sadece kelimelere anlatıyorum sana olan aşkımı ve sırlarımı. Cümlelerle paylaşıyorum yalnızlığımı onlar sessiz sedasız dinliyor beni ve hiç eleştirmiyorlar biliyor musun ne dersem çaresiz boyun eğiyorlar her isteğime.
Ama yetmiyor bir tanem gene de sen olmadan olmuyor. Bilmiyorum daha kaç gün dayanır şu zavallı bendenim bu zalim ayrılığa. Sensiz geçen her gün ömrümden binlerce ömür çalıyor ve yıkılmamak için direniyorum sırf senin teneffüs ettiğin havayı aynı gök kubbe altında solumak için.
Bir küçücük ümit için yaşıyorum.
Hayata tutunma nedenimdim şimdi yaşama nedenim oldun. Gerçi ben kendi içimde ölüyorum ama yinede varlığın bana yaşam sevinci oluyor.
Son nefesimi verene kadarda öyle olacak ayrılınca biter demiştin ya bitmedi sana olan sevgim. Ve şimdi daha çok seviyorum seni. Mesafeler ve ayrılıklar aşkı öldürmüyor bir tanem. İnadına tutunuyorum sevdama sıkı, sıkı büyük bir aşkla sarılıyorum ona. Kaybetmemek için duygularımı, çünkü biliyorum ki bu aşkla gömüleceğim ve her daim içimde taptaze durması için geri kalan ömrümü de bu aşkı muhafaza etmek için harcayacağım.
Şimdi bundan sonraki satırlara ne anlatacağımı düşünüyorum da, senden bana kalan tek hatıra bu olacak herhalde yani ‘Mektup’ yazmak. Beklide bu mektup bir tarih olacaktır kim bilir neyse ben yazdıkça yazıyorum ama bir türlü sana veda edemiyorum.
Aslını istersen veda etmeyi de pek sevmiyorum buda böyle yarım kalsın ne yapalım ilk Mektup olması hasebiyle ve yarım bir Mektup olması dolayısı ile affına sığınarak son satırlarımı düşüyorum bu sayfaya.

Mektup işte daha ne anlatılabilir ne yazılabilir ki katledilmiş bir aşkın cenazesine.
Sen benden gittin be yarım kaldım. Kırıldı kolum kanadım. Ne vuslatı tadabildim ne Veda etmeyi becerebildim. Nede adam gibi sevmeyi bildim. Ben sevgili nasıl olunur onu da bilmezdim ki benim daha önce hiç sevgilim olmadı. Beklide ondandır elime yüzüme bulaştırmam her şeyi. Sen olsaydın ilk olacaktın hayatımda ama olmadı işte olmadı kahretsin..

Bırak aşkımız gibi Mektupta yarım kalsın bitmesin. Kısmet olursa belki bir gün bu Mektubu tamamlarım.

Her şey gönlünce güzel olsun!

Unutma!
Uzakta da olsa seni düşünen, seven ve yaşayan birileri hala var.
Yaşamak nefes almaksa yaşıyorum işte.
Klasik bir veda olsun istemiyorum o yüzden kendine iyi bak demeyeceğim çünkü kendine iyi davranmadığını biliyorum. Ama en azından yaşamak için gayret edebilirsin çünkü sana ihtiyacı olan binlerce, bekli de milyonlarca varlık var. Sen anladın onu.
Ve her zaman tekrarladığım o iki kelimeyi de kullanmayacağım bu sefer sevmediğimden değil yanlış anlama. Artık senin için bir anlam ifade etmediğindendir.

-İyi yaşa! İnsanın ne kadar uzun yaşadığı değil ne kadar kaliteli yaşadığı önemlidir-

Hoşça/kal

Emine GENÇ