- 1060 Okunma
- 4 Yorum
- 0 Beğeni
O YANIK BEBEK BENDİM
Benim aklımın ermeye başladığı çağlar, çok erken idi.
Bebektim, Babamın kucağında idim.
Of! Of! Of! Yanıyordum, çok canım acıyordu.
Tüm vücudum, yanık ilaçları ile kaplı, bir akşamüzeri;
Babacığımın kucağında, arka bahçemizin çitleri uzantısında, ileri geri devamlı, gidip gelmekteyiz,
Nasıl mı yanmışım?
Evde, emekleyerek gidip, mangalın üzerindeki, kaynar su dolu koca kazanı üzerime.
Annem nerede idi?
Bir buçuk yaşımda idim. Olayı hala, hissederek hatırlıyorum.
Geçti bu yanık acısı, izi bile yok.
Yine aynı yaşın, ikinci yarısında, gece uyanıp, süt istiyorum, acıkmışım.
Anneme uzanma çabasındayım.
Lakin rahatsız etmişim, bir küçük tekme yiyorum, bir daha bir daha!
Babacığım uyumuyormuş. Anneme diyor ki: Bana Mushaf’ı ver!
Mushaf veriliyor. Öpüyor Mushaf’ı.
Diyor: Yarın seni bu evde görürsem öldürürüm.
Ertesi gün, Anne yok.
Yakın bir tarihte de boş oluyorlar.
Üstelik de, yine hamile imiş.
Sevgili erkek kardeşime.
YORUMLAR
Bu okuduklarımda gerçek payı var mı acaba diye düşünüyorum. Tezatlar çıkıyor karşıma. Tamam hayat tuhaf hayat garip, annelik her kadına haiz bir özellik olamaz biliyorum. Uyku yarı ölümdür, kafam karıştı. Lütfen bana bunların sadece bir hikayeden olduğunu ve gerçek olmadığını söyleyin???
merhaba,
"bu ilginç öyküleri nereden buluyorsunuz" diye sorabilir mi acaba okurlarınız?
yoksa bazıları zaten sormaktalar mı?
ancak acı deneyimlerin bu şekilde yaşananları olabileceğini hepimiz biliyoruz. buna ihtimal vermek zorundayız. birçok ailenin, içi sevgi dolu olmayan yürekleri de barındırdığı, tüm bunlara, aile büyüklerinin doğru eğitim vermedikleri, belki ellerinde veya bir köşede bulundurdukları kutsal kitaplarını doğru okumadıkları, gibi birçok nedenden kaynaklanmış olabilecek binlerce olay sayabiliriz.
ancak burada, sizin doğrudan cesaretle kaleme aldığınız öyküler, daha çok yaygınlaşırsa, içler acısı ortamların ne kadar sıradan, veya çocukların kaçamadığı, tutsaklar gibi büyüklerin elinde cahilce eylemlere maruz kaldıkları daha açıkça görülebilirdi.
umarım bu şiirleri veya pasajları, farklı ortamlara yılmadan taşıyabilirsiniz. çünkü bunlara gerek duyan, bu acıları istemeyen binlerce insan olmalı dünyada..
bu olayları aktaracak yufka yüreği barındırmak da kolay değil gerçekten; bu kadar acıdan sonra, bu tür olayları yaşamış olabileceği düşünülen bir insanın, katı yürekli olmasını, artık insanlığa yararı tükenmiş kötü kahramana dönüşmesini bile beklemek ihtimal dahilinde gözüküyor..
umarım bu olayları yaşayanlar, kendilerini kolaylıkla kurtarıp, sağduyu ile yaşamlarına devam edebilirler..
böyle bir şiiri paylaştığınız için teşekkürler.
saygılarımla.
orhah tiryakioğlu.