BOŞLUKLAR

• 25 Nisan 2007 Çarşamba 00:45:34

Saklanması gereken acılarımız vardı ;fakat ne yapmamız gerektiği konusundaki bilgilerimiz eksikti. Ne elimizde sorabileceğimiz bir soru vardı ne buna benzer başka bir şey. Şu an yaptıklarımız bile sadece bir tahmin birazda şanstan ibaretti. Yoksulluğumuz kaderimiz onun değişeceğine olan inancımız da kaderimizin içini işgal etmiş bir eşkıyaydı. Çoğu zaman o eşkıyanın peşinden gittiğimizi inkar edecek değildim. Bunu bilerek ve isteyerek yapıyorduk ; çünkü onun peşine takılıp çok kısa bir zamanda olsa ummadığımız birinin kılığına girip başka bir bedenin yaşayışını hissetmek bize hayatımızda hiç tatmadığımız bir hazzı yaşatıyordu. Bizler fakirliğimizle gurur duyan insanlardık. Bizler yokluğumuzla yaşamayı bilen insanlardık. Bizim cebimizde hiçbir zaman para olmadı. Ceplerimizi acılarımız bazen de boşluklarımız dolduruyordu.
Boşluklar… Bence hayatın gizi boşluklarda bitiyordu ; çünkü boşluk bir nesne bir form teşkil etmiyordu. Herkesin elinin altında , üstünde istese de istemese de yanında olan yokluğunun en çok varlığında hissedilen bir şeydi. Her şeyin içinde bir parça kendini hissettirebilen ender varlıklardan biriydi. Çoğu zaman senle benim aramı büyük boşluklar , birbirimize ters düştüğümüzde ise derin boşluklar kaplıyordu. Onun varlığını kesinlikle yadsıyamazdım. O var. İçimde , dışımda , düşümde , aramızda , her nerdeyse , her yerde var. İçim sıkılır ondan. Hep o mu beni çevreleyecek diye. Tamam belki varlığımın nedeni , soluğumun ön koşulu olmak gibi bana karşı üstün ve ezici marifetleri olabilir , belki de yok olacak bir yeri de olmayabilir ; fakat benim de ona dayanacak gücüm bir yere kadar. Onu sürekli çevremde görmek hiç de güzel ve istenilen bir durum değil. İşte böyle düşündüğüm zamanlarda içimdeki zaman kaymasına engel olamam. İşte bu an tüm evrenin dizlerimin önünde durduğu andır. İşte bu an bir hırka bir ekmek olmama rağmen tüm insanlığın tepesinde gezdiğim andır. Varlıkla yokluk arasındaki bilmece hiç bu kadar çok çözüme yaklaşmamıştır ve varlıkla yokluk hiç de düşünüldüğü kadar gerekli değildir.
Turgut Uçkan