BAHAR HANIM

• 16 Kasım 2008 Pazar 22:44:41

Ahhh nerde kaldı eski sonbaharlar, yapraklarını yavaş yavaş döken ağaçlar,dökülen yaprakların bakır sarısı toprakla dans ederken yaşam daha farklıydı,geçen yıllar eylül geldimi delicesine sonbaharı yaşar, dillerden düşmeyen alpay’in eylülde gel eylülde şarkısını dinlerken yapılan sohbetlerin tadı damagında kalırdı, gün batımında bakır rengi sararan yaprakların yıldızların danslarından alamazdı gözlerini!şimdilerde mevsimlerde insanlar gibi ya iyiler yada kötüler? sadece yaz ve kış olarak kaldılar bizlerle birlikte?ahhhh neden hep çocukluğum demesini anlam veremedi bahar hanım. Çünkü çocukluğunda hep dört mevsimi yaşamıştı.o gün bahar hanım şehrin caddelerinde,sokaklarda ilerlerken gözleri hep agaçları takıldı, ne güzeldi caddeler bakır ve sarı renklerle doluydu etraf,ılık bir rüzgar esiyordu, etrafta insanlar dolaşıyordu, kimileri mutlu kimilerini yüzünden düşen bin bir parça, yavaşca sokuldu bahar hanım gözü yaşlı genç delikanlının yanına neden ağladğını sordu, genç ilk kez kendisi ile ilgileneni görünce önce sustu,sonra bogazında duğümlenen tükrüğü yuttu ve yavaşca bahar hanımın elini tuttu, başladı kendisini üzen geçmişini gelecegini anlatmayı ....hikayesi hem uzun hemde kısa idi, ailesi yoksuldu zorlukla okumasına ragmen bir kızı kaptırmıştı gönlünü, kızda başka birinı kaptırmıştı gönlünü, gencin aşkını karşılık vermediği için düşen yaprakları almıştı avuçlarını, avuçlarındaki yapraklar sanki seven gencin ta kendisiydi,Bahar hanımı derin bir hüzün sardı elinden gelen bir şey yok gibi gelsede!bir an düşündü gencin elindeki kuru yaprakları yavaşca aldı, ve en yakın ağaçtan yeşil bir dal kopardı, ve genç dalikanlının elini uzattı, bak umutsuzluktan, umuta doğru ilk adımı attın, işte senin hayatının ilk değişimi, sen sen ol yüreğinde hüzün olmasın seni seveni sev, seni sevmeyeni deli gibi sevdiğini düşünüpte acı çekme , hayatında gelecek yıllarda acılarla sevgileri birlikte yaşayacaksın ve yaşarken bu gün yaşadığın platonik aşkını düşünüp tatlı bir tebessümde bulunacaksın demiş bahar hanım.Genç derin bir nefes alarak bulunduğu yerden kalkar kendinden emin adımlarla yürümeyi başladı, ilerlerken arkasına dönüp baktı,bahar hanımın el salladığını gördü.işte her insanda mutlaka bir bahar hanım vardır,sevgilerini,mutluluklarını, hüzünlerini acılarını, kederlerini paylaştığı.....MUĞLA 2008