BİR PAZAR SABAHI

• 15 Kasım 2008 Cumartesi 09:39:19

"Bir pazar sabahı.
Her pazar sabahı böyle güzel olmayabilir.Bu sabah neşeliyim.kocamla aram çok iyi,çocuklar hasta değiller,başka türlü pürüz ve düşüncelerim de yok.

Arkadaşları ile akşam biraz alkol alan kocam gece eve gelince taşkınlıklar yapmıştı.Şarkı söylemek,yüksek sesle konuşmak gibi.Benim çok kızdığımı bildiği için biraz bana takılmaktı niyeti ama,benim de elimde değil,çok sinirleniyorum,başkalarını rahatsız etmekten nefret ediyorum.

Ben de onun sarhoşlığundan yararlanarak biraz söylendim ve gidip yattım.Normal zamanlarda söylenmekten çekinirim.Sabah olunca hemen gece olan tartışmamızı hatırladım ve bu hatamı düzeltmeye çalıştım.Kısacası sevgi dolu bir gün bu gün.

Ama banyodan sonra giyinip süslenen,parfümlenen ona yine kızdım şimdi.Benim yanıma gelip yatarken dişlerini fırçalamayan,sabah ağzı kokan ve bundan da hiç çekinmeyen o,şimdi dışarı pırıl pırıl ve güzel kokularla çıkacak.İşte bu düşünceler benim yine neşemi bozdu.Hem benim yanımda konuşmalarına da dikkat etmez,beni kırmaktan hiç çekinmez.Bu durum her sene biraz daha azalıyor,sürekli tartışmalar sonucu .İnsanın hemen "Dışı seni yakar,içi beni yakar"deyimi geliyor aklına bu durumda.

Bu düşünceler aklımdan jet hızıyla geçerken bir yandan da kahvaltı hazırladım ona.Ve çenem de durmadı tabi.Bu düşüncelerimi ona da aktardım bir çırpıda.Eskiden olsa bu durum kavga yaratırdı aramızda.Ama şimdi olgunlaştık galiba.

Bana gülerek:
-Senin canın yine kavga istiyor .Bak!İki gün iyi oluyoruz,üçüncü gün başlıyorsun!
-Sen böyle mi yorumluyorsun?Ben kavga istemiyorum.Sadece benim yanımda da dikkatli olmanı istiyorum.İki kişi evlenmeden önce birbirlerinr en güzel taraflarını gösteriyorlar.Evlendikten sonra başlıyorlar bencil davranmaya.Bizim evliliğimizin ilk gününde başlamıştı bu durum.Çok şaşırmıştım.Zamanla ben de sana uydum.Oysa ben yine özen gösterecektim.Çoğu zaman kavga ile geçti günlerimiz.

Doğal davranmak tabii ki olmalı evlilikte.Bence biraz sınırlı olmalı.İnsan her ne kadar evli de olsa çocukları ve eşinden ayrı bir birey olduğunu da farkediyor zamanla.İşte o zaman eşinin bazı davranışlarını yadırgıyor ve hele eşi kendisine kötü davranıp hakaret ediyorsa hiç çekilmiyor ve nefret duyguları gelişiyor.Böylece olumsuzluklar çoğaldıkça küçük bir olay diğerini tetikliyor.

Kocamla kavga etmedik.Onu kapıdan geçirirken tartışma şakayla karışık sürüyordu.O gitti.Ben de evi süpürdüm,çamaşırları ipten aldım,katladım.Çocuklar için iki çeşit pasta yaptım.Televizyonda film ve yarışmalar izledim.Daha sonra sabah yaşadıklarımı hatırladım ve şimdi yazıyorum.Televizyondaki yarışma düşüncelerimi durdurdu ve vazgeçtim yazmaktan."

O kavgalar aslında hiç unutulmadan her seferinde katlanarak arttı.Güzel başlayan sabahlar hep kötü bitmeye başladı.Ve sonunda ayrılık.Yıllar önce,bu yazının yazıldığı gün güzel günlerden biri olarak kaldı.Geriye baktığımda yanlışım olmadığını görüyorum.Evinde görevlerini yapan bir kadın,çalışan bir anne,içinde bulunduğu durumu iyi değerlendiren iyimser bir insan.