ÖLÜM

• 24 Nisan 2007 Salı 15:03:55

Tecrübeler... Tecrübeler....
Ne çok şey yaşarz dimi?ne çok doğarız... ne çok sever,aşık olur... ne çok aldatılır,aldanırırz... ne çok evleniriz,aile olur,doğururuz... ne çok güler,ne çok ağlarız...mutlu oluruz... acı çekeriz...ne çok sevişir, ne çok ayrılırız....
Ne çok diyemediğim iki şey yaşarız. Sadece bir kez tecrübe edebiliriz ve bunu asla yazamaz, dizelere dökemez ,yaşanmışlık olarak anlatamayız. Böyle bir anımız asla olamaz... Bir kez doğar,bir kez ölürüz...doğarken ağlarız ;ama sebebini hiç anlatamayız. Doğan ağlar ;ama bir insan doğdu diye mutlaka birileri güler, mutlu olur dimi...o halimizi herkes anlatabilir ama biz anlatamayız...Biz , bir de ölürüz...ölümü kimse tecrübe edemez dimi?Çocuğuna anlatamaz.... anıları yoktur ölümün...ölürüz sadece... birileri ağlar ardımızdan, biz sadece ölürüz.Doğumda şanslıyız ... anlatırlar dünyaya nasıl geldiğimizi. Peki gidişimizi...kaç gidiş vardır dünyadan hiç saydınız mı. Doğuşumuz bir ama ölüşümüz bin bir...
Ölüm, yüzü soğuk,içi soğuk... yazılışı soğuk. Tecrübesi soğuk...bin bir ölüm var dünyada...siz hiç ölümü yazdınız mı...çevrenizde azrailin soğuk nefesini duydunuz mu peki,bana mı geldi diye ürperdiniz mi?.Hastane odalarını sever azrail... kokusuyla dellenir... sıra sıra bekleşirler canlar...ömrü boyunca bir kez bile aç kalmamış bir hastayla
ömrü boyunca aç ayaşamış insan aynı anda bekleşir ölümü. Bir yatakta parayla doğmuş ,parayla uyumuş milyarder son nefesini verir... bağlarsınız ayaklarını beyaz bir gazlı bezle ve çenesini... örtersiniz üşüyen bedeni beyaz bir örtüyle... yanındaki yatakta sefil bir yaşamın kurbanı ,açlık kokan son nefesini verir... geride aç çocuklar bırakarak.. ve ayaklarını bağlarsınız, çenesine düğüm atarsınız beyaz bir gazlı bezle... hastanede ne çarşaf vardır yeterince ne de sedye... iki ölüyüde koyarsınız ayakuçlu bir sedyeye... örtersiniz üstlerini aynı beyaz örtüyle...yaşamları boyunca bu kadar yakın yatmak koyun koyuna imkansızken... işte beraber gidiyorlar baş başa,el ele...Hepimiz aynı ölüyor fakat artlarından aynı ağlamıyoruz.....
Ne çok doğuyoruz,ne çok doğuruyoruz,ilginçtir bir kez ölüyoruz...