AŞIĞIN SEFASI...
Gece yağan yağmur,
mis gibi kokan çiçekler,
yemyeşil çayırlar
yeni bir tazelik kattı yüreğime...
Temiz havayı içime çektim, çektim, çektim
ne güzelmiş alıp vermek nefes alabildiğince...Şükür dedim rabbime...Büyük bir huzur,
mutluluk, saadet hissettim.
Zaten en büyük saadeti anlayabileyeceğimizi anladığımız; akıl erdiremediğimizi de sorgusuz
sualsiz kabul ettiğimiz de tatmazmıyız?
Bu mutluluğu tadarken aklıma düştün sevgili...
Sen sevgili herşeyinle harhalinle güzelsin...Ama en muhteşem anında bile cennetin gölgesi
olmaktan öteye gidemeyen birisin işte...
Ben sana değil, seni yaradana doyamıyorum...
Sana bu aşığın sefasıdır...