- 1913 Okunma
- 3 Yorum
- 0 Beğeni
SUSMAK YÜR EĞİN ÇIĞLIĞIDIR
Aşkın ne anlama geldiğini, dudaklardan çıkan sözcükler hiç anlatamadı. Birde benim dudaklarım… Ancak iki çift dudak, kendi aralarında fısıldayarak anlaştılar usulca.
Bir insanın iki eli, mümkünü yok işaretlerle anlatamadı nasıl bir şey olduğunu aşkın. İki insan; ellerini birleştirerek, herkesin anlayabileceği kadar açık ettiler aşkı.
Leyle mecnun mu
Kerem ile aslı mı
Ferhat il şirin mi…..onlar gibi olmayı beceremedik yada ben beceremedim.
Teredütler içerisindede boğuştum kendimle günlerce.
’Acaba aşk bu mu?’ diye, merak etmiyor değilim.
Aşk bir tereddütler yolculuğu ise, çok uzun.
İnsanın içini kemirecek, insanı yavaş yavaş bitirecek kadar uzun.
Aşk bumu sizce? Ben, bunu düşünmenin girdabında debelenmekten başka bir işe yaramadığını bildiğim, yeni yorgunluklar yaratmanın telaşı içerisindeyim.
sanırım bu konuda ben tek değilim.Suçluyuz aslında...
Ne ben sizden daha fazla, nede siz benden daha az değil. Sadece suçluyuz.
Bütün bunlar, içerisinde boğuştuğumuz bir denizin bizi yutmasından korktuğum için gelmedi aklıma. sizlerle paylaşmak istediğim bir konuyu bir kez daha hatırladım o kadar
İsmini gurur, kibir ya da başka bir şey koyalım, fark etmiyor. Bunca güzel şeyi, içimizde kilitli tutmaya çalışmanın ismi her neyse; bana çok aptalca geliyor.
İlk doğum gününe, en yakın sevgililer gününe erteleyip duruyoruz, aşkın içimizde yarattığı okyanusun yürek ferahlatıcı sesini paylaşmak zamanlarını.Ben hep öyle yaptım. Bence doğru davranmıyoruz, bunca ihtiyacımız varken içimizden kopan aşk çağıltılarına...İçimden kendi kendime yeminler ediyorum, "İlk karşılaştığımız da ben söyleyeceğim!" Yeminlerim içimden dışıma çıkmayı beceremiyorlar.
hakettiği gibi yüzüne haykıra haykıra "Seni seviyorum!" diyemiyorum. Ve ben söylemediğim için hak ettiğim şeyi duyamıyorum.
Duymak istediklerim bunca özel şeylerken, iyi bir zaman beklentisine girmenin anlamsız suskunluğuyla sarsılıyorum.
İyi bir şey söylemek için, iyi bir zaman beklemekteyim hâlâ inatla.Bütün bunları bilmeme rağmen, yine de susuyorum. Galiba ben buyum. Tuhaf ama varsın tek kusurum bu olsun:-)
Bugüne ne olmuş! Bugünden daha güzelinin geleceğini nereden biliyoruz? Az önce bunları fark etmeme inanamıyorum.Kendimi zehirleyecek kadar keskin bir çaresizliğin içerisinde buluyorum kendimi. Daha fazla geç kalmadan aşkı mı haykırmaya gidiyorum:)
Bu yazım ben ve benim gibi insanlara…….