KENDİMCE

• 11 Kasım 2008 Salı 08:40:51

Aşkmıydı sevdamı;
Daha yeniydi yaralarım ve tuzla avutuyordum kendimi,acıma acı katarak.
Ne çok şey yaşamıştım ve yaşadığımı sandığım ne çok şey yaşamımı almıştı.

Sahi kime gönülden vermiştim o sadakayı ve kimdi o gönülden ’’allah razı olsun’’ diyen.Yoksa ettiğim duamı kabul olmuştu tanrı seni çıkardı karşıma...
Gülerkende ağlanabilecegini ögrettin bana,kaç zaman olmuştu böyle gülmeyeli kaç zamandır gözlerim böyle bakmamış ve kaç zamandır bukadar mutluydum. Neydi ne zamandı zaten zamanın anlamı yoktu bizdik zaman.Ne kadar iyiydin ve seni hak edecek ne yapmıştım.

Ağaçların yapraklarını döktüğü,kuşların uzak diyarlara göçtüğü,kasvetli,soğuk gecelerin başladığı günde;
biz inadına filizlendirmiş,yuva kurdurmuş,umutla doldurmuştuk yüreğimizi ılgıt ılgıt sıcaklığıyla akan aşkla..
Kimse inanmamıştı bize neçok şeyi atlattık birlikte;artık acı vermiyordu hayat el ele, göz göze,
yürek yüreğeydik.

Seni sevdim seni çok sevdim ve seni sevmekten korktum.Sen yaralarımı sardın ben sende derin yaralar açtım sevgili

....ve herşeyin başlangıcı bir bahar vakti arkama bakmadan bir çiçeğin kokusundan,bir kuşun kanadıyla
baharın hırçın akan ırmagı misali çıkıp gittim hayatından

Sevme beni sevgili sevme ben senin sevgini taşıyamam hakkım olmayan mutlulugu sana yaşatamam.
Gidiyorum sevgili senin mutlu olman için mutluluğumdan vazgeçerek gidiyorum


Ne çabuk yaşadık ne çabuk yorulduk oysa yaşanmamışlığın kokusu var hala üzerimizde...
Ben sevmeyi beceremedim sevgili sevdan bana büyük geldi
Denildiği gibi ’’benden sana yar olmaz olsa vefakar olmaz...’’