HÜZÜNBAZ TRENLERİM
akşam oldu kalktı hüzünbaz trenlerim....ne sonbahardı durağı ne yazdan geriye kalan yolcuları ...kimsesiz pişkin dumanı kükreye kükreye gidişi .....rayların üstünde giden yarım kalmış bir aşk hikayesi ...vagonları tıkış tıkış ....uzaklaşıyor uzaklaştıkça yaram acıyor sızım katar katar dizi dizi büyüyor gözümde .....elimde değil gözyaşlarımla beraber avucumu sallıyorum solmuş güllerime inat ....selam veriyorum hoşçakal ....ne zor bilirmisin hoşçakal demeyi...ne zordur giden günlerin ardı sıra yakılan gazelleri dinlemek ...ne zordur ayakta durmak .....koca kara tren un ufak oldu şafakta kaybolucak .....kaybolan zaman kaybolan sevdalar...ardında izi kalır kalın siyah bir duman ......izi kalır silinmez gökyüzünde...
YORUMLAR
Öyle güzel anlatmışsınış ki hüzünleri ve hüzünler içinde kaybolup gider zannettiniz sevdayı...Oysa o sevda gün geçtikçe gittikçe büyüyecek ve bir ömür boyu sırtınızda taşıyacaksınız... kutlarım....
Hüzünler ki aşkın ve şiirin yıllanmış sarabıdır damıtılmıştır acıların imbiğinden Hüzünler ki şairlerin yüreğiden uçuşan sararmış çiçek tozlarıdır Biraz da şairlere özgüdür hüzün ..................... sevgi ve dostlukla...