Yaşamaktan korkuyorum
Ne zaman biteceği belli olmayan geri sayım başladı.Zaman hızla tükeniyor, ölüm kapıda pusuda, pusuladığı ellerini bana tuzaklamış.
...ve biterken umutlarım ölüme az kalırım.
Nereden geldiğim belli, nereye gideceğimide biliyorum.Ölümden değil yaşamaktan korkuyorum.
Hayat çilelerle dolu içine çalınan bir parça mutluluğu arayıp bulmak ve çılgın zamanlarda yaşamak düşmüş bize.
Hüznün sınırlarımı ihlal etmesi ve her seferinde kana susamış bir canavar gibi üzerime gelmesinden değil..
Ve her hüzne boyun eğişimde,yenilmiş bir ordunun ezikliğini taşımktan değil.
Işıkları söndüğünde şehrin, en kara gecelerin karanlığından değil
Neden bu kadar öfkeli olduğunu anlamadığım belkide hiç bir zaman anlayamayacağım bu deli rüzgarın deli deli üstüme gelmesinden değil
Avazı çıktığı kadar susan dert ortağım olan taş duvarların bana isyan etmesinden değil
Ben sadece yaşamaktan korkuyorum...
YORUMLAR
ben sadece yaşamaktan korkuyorum
ben de sadece yaşamaktan korkuyorum
ama sadece yaşamak istemiyorum
bana sunulan hüzünlere
bana yorulan dertlere
bana lütfedilen yokluğuna
tüm sevgilerin ,vefanın, insanlığın
sevgi umut mutluluk istiyorum olmak
yaşarsamda sadece yaşamak deil
korkmamaya kararlıyım
bana kendi korkumu hatırlattınız
beni yaşattınız yazınızda sayenizde kendi kendimle konuştum galiba.silsemmi acaba yok
yürekten teşekkürler size
dönüp okumadan kaydedeceğim bunu