MUTLULUĞUN YAZISI...

• 3 Kasım 2008 Pazartesi 20:32:27

Hayatımıza can veren, renk getiren olgulardan birisi ve en önemlisidir mutluluk… Kimi zaman üzüntü dediğimiz o ateşten gömleği giyme pahasına ulaşırız mutluluğa; kimi zaman piyangodan çıkar önümüze veya bir sabah sürprizi gibi karşılarız mutluluğu, mahmur gözlerle kapımızda…

Belki mutluluk, gök kuşağında bir renk olmayı istemek, bir çocuğun elinde hünerlerini sergileyen bir uçurtmanın, rüzgara böbürlenmesi; yaşlı bir bünyenin göz bebeklerindeki manadır. Birbirleri için hızla çarpan kalplerin adrenalin yüklü tınısıdır belki de… Belki de mutluluk güneşli bir sabahın gizeminde, denize nazır sabah kahvaltısını, simit ve ayranla açmaktır. B ir kaç saat sonra da şöyle şerbet niyetine bir bardak çay yuvarlamaktır mideye…

Kısık ateşte yemek yapmaktır sevdiklerine mutluluk… Gökyüzünden hımbıl hımbıl yağan yağmurun altında, aptalca dolaşmaktır saatlerce. Belki de vuslatı beklemek, etrafta olup bitene kayıtsızca bakmaktır. Rüzgarın melodisine söz yazmaktır kolaya kaçarak… Tamahkar gözlerle kainatın dengesine şehla şehla bakmaktır. Yaşlı bir dedenin yanına sokulup sohbet edebilmektir mutluluk… Neşeli anlarımızı gözlerimizin önüne getirip o anların karelerini dondurabilmektir bir müddet. Belki de ayağımıza takılan bir taşa sövmektir sinirli olduğumuz vakit… Ahkam kesip de hiçbir şey yapamayanlara popomuzu dönüp; dakikalarca gülmek, böbürlenip kendisini her şeyin üstünde tutanların karşısına dikilip; aslında hiçbir şey olmadıklarını yüzlerine söyleyebilmektir mutluluk…

Belki dağınık saçlarla amirinizin karşısına çıkmak; berduş gibi iki kelimeyi bir araya getirememektir dostlar meclisinde. Melankoli sendromlar tuttuğu vakit, birkaç duble atmak aman sabahlar olmasın naraları eşliğinde yığılıp kalmaktır masada. Belki de mutluluk yolcu yakınlarının arasına karışmak ve kalkmak üzere olan bir otobüsteki yolcuya el sallamaktır. O kişiyi yolculuğu boyunca kimdi bu adam ya diyerek düşündürebilmektir gıyabında. Hoşlandığın bir kıza ilk sözü söyleyememek, konuşmaya çok tiz girmek ve işin içinden çıkamamaktır. Belki de sevgilinin bakışlarıyla kızarmaktır hicabından… Kalemini şaha kaldırmaktır yazdığın satırlarda mutluluk. Belki de mutluluk hakkındaki benzetmelerimi saçma bulacak kişilerin varlığını hissetmektir.

Mutluluk beklilerde bulur anlamını ve görecelidir kişiye göre… Her insan bir dünyadır; mutluluğun peşinden ömürleri boyunca koşar dururlar. Kimileri sevabıyla günahıyla yaşar mutluluğu, kimileri üzüntülerin içinden tek tek ayıklar, kimileride hayata mutlu olmak için gelmiştir…

yusufay