yürek yorgun bu aralar...

• 2 Kasım 2008 Pazar 01:35:14

Ben kimim?Neden kendime bu kadar acı çektiriyorum?
Yaşama bu kadar sevgiyle,umutla bakan ben....
Nerede şimdi?Bu hale nasıl geldim?
Artık hiçbirşey düşünmek te,yapmakta istemiyorum...
Bıraksınlar beni benimle,belki başbaşa verirsek
Bu anlamsızlıktan,umutsuzluktan çıkabiliriz birlikte...
Yıllar nasıl da hızlı geçiyor,bazen o hıza ayak uydurmakta zorlandığımı hissediyorum...
Ben gerçekten bu dünyaya mı aitim?Hiç sanmıyorum...
İnsanların sahte maskelerle dolaştıkları bu dünya bana göre değil...
Peki ben ne istiyorum,bugüne kadar ne yaptım kendim için?
Hep başkalarının mutluluğu için koştururken,kendimi hangi çıkmaz sokakta unuttum?
Kayıp ilanı versem,dönermi bana acaba?Yoksa oda mı benden umudunu kesti...
Çok yorgunum....Bir kedi gibi kıvrılıp yatmak ve hiç kalkmamak,ne güzel olurdu....
Beynim uyuşuyor,uyuyamıyorum uzun zamandır...
Aklım başka düşünüyor,yüreğim daha farklı...
Ruhumun bu olanlarda söz hakkı yok...O hala direnmeye çalışıyor...
Birgün hiçbirşeyi düşünmeden alıp başımı gitmek istiyorum....
Bunu başarabilecekmiyim?Bilmiyorum,mantıksal baktığımda olanaksız görünüyor....
Ama yorgun yüreğimin bir köşesinde savaş veren içimdeki çocuk neden olmasın diyor....
İnsan acı çekeceğini ve imkansız olduğunu bile bile neden bir hayaletin peşinden gider?
Hayalet diyorum evet sevdiğim,onun için acılar çektiğim adam,
Benim onu önemsediğim kadar beni önemsiyormu gerçekten...
Bir ortak geleceğin olmayacağını bile bile,neden insan kendine bu aciyi çektirir?
Birgün bu yürek yorgunluğum geçermi?Yoksa ben mi pes deyip ruhumu yanıma alıp giderim bilinmeze....

ADA(Handan Savaşçın)01:23
02.11.2008