Günlerdir uğramadım yanına.
Suç işledim sanki,bir yere sığamıyorum.Kırmızı durumuna düşmekten hep nefret ederim,yine de engel olamıyorum bu duruma.
Sevgiye ihanet eden biri gibi,böyle eli kolu bağlı oluyorum,yanına gelmediğim bir gün ise, utancımdan günlere çoğalıyor.
Biliyorum, sen, kendimle hesaplarımdan bihaber bekliyorsun..Gözlerin uzun uzun dalıyor gecelere.Kim bilir, hangi gemileri yakıyorsun yıldızların bağrında.İşte bunları bilmek ve sana gelememek,suç olup bıçak gibi kesiyor yüzümün beyazlığını.Kızıl gün batımına resim veriyorum işte o anlar...
Geldiğim de geç kalmış olmaktan korkuyorum.Kırmızıya alıştımda yokluğuna alışamam..
Sen her şeye rağmen,bekliyorsun ya beni,seviyorum seni....Bütün renklere boyansa da yüzüm,senin gözlerindeki o eşsiz ışıltıyla yeniden maviye dönerim.
Bekle beni, gitme bir yere ne olur!

Canım..Canım benim,
Böyle ara vermemin sebebi öyle çok ki,saçlarının dökülmeye başladığı günlerde,kesmeye kıyamadığını,yaptığımız makas kavgalarımızı hatırladım.Gözlerimin buğusunu görmeni istemediğim için,gelmiyorum sık sık.Geldiğimde ise gitmek kolay olmuyor benim için.Seni orda,kimsemizin olmadığı, yalnız şehirde bırakmak zorunda olmak,inan kahredici bir duygu.Her defasında,ardımda iki çift yeşil gözle dönüyorum eve.İnan dayanamıyorum.Çok acı veriyor bunlar bana.

Dua ediyorum senin için,ve bu durumda olan her insan için.Bir an önce iyileşmeni ,yeniden aramıza katılmanı sabırsızlıkla bekliyorum.
Ben,bugün sana gelemedim, ne olur kırılma ablacığım..Ben kendimi affetmiyorum,seni orada yalnız bıraktığım için..Sen beni affet..
Yakma gemileri,ne olur üzme kendini.

İnanıyorum ki,ben sana gelmeden sen bana geleceksin..