Susturun dünyada ki tüm sesleri ben konuşacağım belkide yıllar sonra ağlayacağım sevmenin ötesine geçen bir kalbim var, bilerek kimseyi incitemeyeceğim merhamet dolu bir kalbim.Beklemekten usanmayan, yollara bakmaktan yorulmayan gözlerim var.Ve tabiatına aykırı ağlayamayan gözlerim.Sevdiği zaman tireyen, sevdiğinin ellerini birkez tutamadan ölen ellerim.Ayaklarım var benim sevdiği gel dediğinde herşeyi bir kenara itip saadece ona koşan, ve bir kez olsun yoruldum ben demeyen.
Bir avuç emanet gözyaşı istiyorum şimdi dost bildiklerimden hayır bir teselli ve ya dost bir ses istemiyorum saadece bir avuş gözyaşı istiyorum şöyle doya doya ağlayabileceğim.Çünki tüm sevdiklerim gibi onlarda vefasız.Bu kadar derinden incinen bir yüreğe bu kadar zor bir imtihan YA RABBİM dayanma gücünü de ver.Neyin bedeli bu aşkın bana ödettiği bilmiyorum nerde karşılaştık ta ben bunun böyle canını yaktım ki bana böyle zulmediyor.Aslında ne aşk ne sevdiklerim ne de bu hayatın bana bir ettiği yok ben şu yüreği göğsümde taşımıyor muyum? İşte budur beni böylesine söyleten.Galiba teyzem doğru söylemiş esas olanlar geride ben kendi hayatımın esası olamadım ki; neyin gerçeğini istiyorum.
Bugün yine yeryüzünde sevipte, beni şimdilik terketmeyen tek aşkımla dertleştim saldım kendimi keşmekeş deselerde trafiğine saramış yaprakların arasında asırlık ağaçların altında yüreğimi mevlaya tam olarak açabildiğim dert arkadaşım FATİH camiinin avlusuna.Cuma günü olduğu için her zamankinden daha kalbalıktı üçte ahiret yolcusu vardı.Hiç tanımadığım insanlara dua etmenin huzurunu yaşattım kendime.Sessizce gidişlerini izledim sonra içimdeki ufuksuz sızıya döndüm ve yine teselli olmaz ya ölümle kendimi teselli ettim.VE tabi birde İSTANBULLA ,bir şehri özümsemenin varlığını içinde daha anlamlı hissetmenin adıdır İSTANBUL.Eğer başka yerde kaybetsedim böyle bir sevgiyi sanırım dayanmam daha zor olurdu.Şimdi biraz abarttığımı düşünecek olanlar vardır ama tavsiye ediyorum bir sonbahar gününde ve güneşli bir günde şöyle içinizde eskilerden, yenilerden o andan feveran eden tüm acılarınızı, isyanlarınızı, terkedilmişliklerinizi,yani alın size dair ne varsa ve serpiştirin İSTANBULUN O sararmış ağaçlarına mavi sularına gerçekten bir şehrin bir dosta nasıl dönüştüğünü göreceksiniz. VE tabi dua etmeyi de unutmayın Fatih camiinin avlusunda.Belki sevdiğim geri gelmeyecek ve hiç bir zaman diliminde vuslat olmayacak, belki dostlarım benden bir avuç emanet gözyaşını da esirgeyecek belki ben kendi hayatımın bile esas kızı olamayacağım.Olsun vardır bunda da bir hayır dedirten yüreğim son nefesime kadar atmayacak mı bende.Bende bu şehirde bu yüreği taşımaya razıyım.VE geleceğim üstesinden bununda...