- 938 Okunma
- 4 Yorum
- 0 Beğeni
MİNİK KANATLARIN BÜYÜK RÜZGARI
Kelebeğin ömrü ne kadar kısa ise bu kısa ömre sığdırdığı kanat çırpışları da o kadar çok ve uzun sanki… Kara trenin sesindeki ağıda benzeyen öykülere rağmen kelebek mutlu, kelebek huzurlu, kelebek çoğaltan tüm azalanları…
Yaşamı uzunca bir ömürle ödüllendirilen canlıların kalbi atıyor mudur kelebeğin her saniye coşkuya heyecana yeniden doğan kalbi kadar… Onların yaşam kalitesindeki rahatlığın dokunuşu kelebeğin tedirgin hassas ama aşk dolu dokunuşuna benziyor mudur?
Dokunmayın onun kanatlarına!
Kanatlarındaki benekler geleceğe götüreceği öykülerin izleri... Öyküsünü yarım bırakmamak adına yaşama ve anlama çırptığı kanatlarına azmin kokusu sinmiş… Siz bir gün diye adlandırırken onun ömrünü, o hiç saymadı ölüme giden törenin adımlarını.. Adımları saydığı takdirde çiçeklerin yaprakları arasında ve kokularında sakladığı sevincini kaybedeceğini biliyor…
Kanatlarını çırparken ki çıkardığı minik rüzgârlar susuz çiçeklerin nefes almasını sağladı… Küçük antenlerindeki sevgi titreşimleri kaktüslerin dikenlerine bile dokunup onlara hikâyeler anlattı belki de ağlattı… Minik rüzgârlar doğuran kanatlarındaki renklere gelince… Renklerin kelebeğe cömertçe sunulması belki de şifrelendirilmiş anlatımların çözüm yollarıydı…
Gece bazı kelebekler uyumaz karanlıktan korkan yüreklere yoldaş olmak umut ışığı olmak için… Ve küçücük kanatlarıyla, koskoca geceye ve karanlıkta beslenen düş bozguncularına kafa tutarlar… Buna duyguların zirvesindeki dayanışma denir..
O, yaşama ve güzelliklerine bu denli asılırken kanatlarına çarpan doğmamış karanlıkların okları belki yaşama sevincini sonlandırmadı ama minik kanatlarının rüzgârını azalttı… Bu azalış kanatlarını üşütse de o hep mavinin serseri sıcaklığında ısıttı gölgelerin kuşatmasındaki cesur bedenini…
Doğmamış karanlıkların okları; lacivert gecenin, hırçın dalgaların, kısır döngülerin, hüzne gebe zamansız hikâyelerin koynunda büyüyecek… Yanına özlemleri, sevgisizliği, bencilliği ve paylaşımsızlığı da alarak esecek gücünü yağmur yüklü bulutlardan alarak… Bu kadar desteğe ve büyüklüğe rağmen karanlıkların okları kelebeğin ömrüne ve sevincine dokunamayacağını onun küçük rüzgârında savrulurken anlayacak belki de...
Akşam olmak üzere…
Beyaz Ağıt/Mehtap ALTAN
YORUMLAR
Rüzgarlar kelebekler için esmez aslında.Rüzgar kendini gerçekleştirirken boşlukta,kelemek kendini bulur amansız koşuda...Onun görevi uşmak,rüzgar olsada,olmasada.Ama,kanat en çok kelebeğe yakışır.Kelebek olmasaydı belkide hiç özenmeyevektik kanatlara...Herkes cüssesi kadar var ya,Kelebek yalnız kanatlarıyla vardır aslında.Gerisi pis bir böcek...Kelebek kanadı gibi baktıkça dinlendiren..Güzel yazıydı.Kutladım efendim.Selam,saygı...