Kelimenin İntiharı

• 28 Ekim 2008 Salı 19:47:31

Bir gün kelime dayanamadı ve intihar etmeye karar verdi..hap içmeyi düşündü ama her anında uyanık olmalıydı..
düşündü....düşündü....bunu hak edecek ne yaptım insanlara?
.ve insanlar beni hak etmek için ne yaptı ki bana? Sus konuşma dedi tanrı...düşünme...bütün suçlu sensin...sensin. Suçum neydi ki..her şey olmaktı belki..kapsamak her şeyi..sus diyen tanrı..yok muydu bu işte parmağın?
Bir tek parmağı yoktu tanrının...bütün suç insanındı.....tanrıyı yaratan ve yerin dibine de batıran insanındı suç.....tanrı insandı.
Korktu birden..bu kudretli varlık ölmesine engel miydi acep?..
başarabilecek miydi? bu kadar kolay mıydı ölmek aşk için?.tekrar düşündü..
ucuz diyebildi...homurtu netleşti sonra ucuzum çoğu zaman..
Aşk çok ucuzsun...
o an kararını verdi.
Hep uzaktan izlediği o maviliğe gömülmek son ve ilk kez o mavilikle dolmak istiyordu.
Gövdesine baktı göz ucuyla..Hiç bir zaman beğenmemişti onu..
saydam akışkan bir şeydi..fakat güzel kokardı hep..
bilirdi bunu..
Dokununca bütün gizemini keşfederdi...ama birden sonra elleri titrerdi.
Gözyaşlarına dokunmadan geçememek içini acıtırdı..kahrederdi..bu zıtlık ona hep yabancı,sinsi gelirdi..
Kahkahalara karışmış gözyaşlarıydı gövdesi..ve artık iyice ağırlaşmıştı bu yükü..
ağırlaştıkça ölüme daha hızlı koşuyordu...belki göz yaşlarını silecek biri olsaydı ölüme bu kadar hızlı koşmazdı...
Aşk aşık olamaz mıydı?..insanı yalnızlıktan kurtaran bu fedakar varlık neden bu kadar yalnızdı?
İsyanına küfretti hemen ardından..insanlaşmak olurdu bu..tüketmek,her şeyi,çok cabuk tüketmek..
“Belki kadın olsaydım?”
Malum olmuş gibi sol tarafı sızladı gövdesinin..
hiç bitmez dediği ilk bitişini hatırladı..diğerinden tek farkının düz bir göğüs olduğunu düşündüğü bir varlık nasılda kısa bir konukluk yaşatmıştı..oysa içinde ilk doğduğunda öyle bir yaşam sevgisi duyumsamıştıki aşk,eller ilk buluştuğunda anlamından ötürü müthiş bir gurur yaşamıştı..
Gerisi bir saniye kadar uzun ve kısaydı.hepsi bu..bitmek buydu.
Kadın denilen göğsü bombe varlık onda ilk o zaman acı ve acıma hissettirmişti.yıllarca misafir olmuştu sonra akıp akıp uzaklaşmıştı aşk.
Masum değildi oysa..ne kadın ne erkek..öğrenecekti uzun uzun..
Başını kaldırdı düşüncelerini sıyırırken rüzgar..
Bu güçlü turnanın kanatlarında belki de son kez hissediyordu rüzgarı..bıraktı düşünmeyi..son anlarının keyfini çıkartmalıydı artık..
turnaya baktı .ne kadar güzeldi..2 ay önce düşmüştü kanatlarına onun..üzüldü.
bu ilk terk edişi olacaktı aşkın..herşeyi ilk terk edişi..hiç onu bırakmayacak bir varlığın kanatlarındayken hemde..
düşünmeyi ertelemeliydi...sadece rüzgarı düşünmeliydi.kendi olmanın tadına varmalıydı..
Ve bir gün yeniden ilk anda ki kadar tertemiz doğmayı umut etti..
gözlerin içinde,hızla çarpan güzel,sıcak ve sevgiyle dolu bir kalbin içinde gözlerini açmak hayata..
hafif ve nazenin..
kahkaha ve şefkat dolu bir bedene kavuşmak arzusu vardı içinde..
acıların yazıldığı destanlarda adını istemiyordu artık..
ve yamulmuş dudakların çıkar kelimeleri ile başlayan cümlelerinde başrol istemiyordu kendisine..
rüzgarın serinliğini ve hafifliğini tam da şimdi hissetmeliydi...ilk doğarken ki an gibi...hafif ve berrak..
ve tam aşağıda sonsuz mavilik..
Parlak,çekici ve uzak ışığına daldı güneşin..
“senden çok daha yakıcı oldum.. ne yazık, geceleri..”
sıcaklık utanmasız yanını anımsattmıştı..
Kendisini var eden ve tüketen şey tam da buydu aslında..
İnsanların uğrunda bilinçsizce havladıklarını gördüğü tam da buydu..
Basitçe yorumlanırken içine hapsolduğu tam da buydu..
“tutku…”
“Bir saniye olmalı” dedi atlamadan hemen önce,
”o kadar uzun ve kısa..”
Aşağı doğru yumuşak ve korkusuz kayarken turnanın yolda duruşunu, afallamasını ve geri dönüşünü esefle izledi..onun için üzgündü..
hissettiği serinlik tüm vücudunu sararken umuduna olan inancı kuvvetlendi..
Gözlerini hiç yummadı..
bıraktıklarını son ana kadar izleyecekti..
Her şeyin değiştiğini biliyordu..”ölmek inanılmaz bir trajedi” dedi son anlarında..
”ve huzur dolu maalesef...”

Herkes vardı sen yoktun..
Hep olmuştun hiç olmadın gibi..
Sen hep varsın var olmadığın gibi
Olmayacaksın olduğun gibi
Dolanma artık şiirimin kuyruğunda,
Bitmeyecek dedim,anlasana..