GEÇMİŞ OLSUN!

• 28 Ekim 2008 Salı 02:23:08

Mademki artık yıldızlar söndü gözlerinde… Mademki pişmanlığın dolandı kirpiklerine… Mademki sıcaklığın tükendi ellerinde… Bundan sonra ben de, adına şiirler yazmam gül kokan yaprakların üzerine. Sevdamın resmini çizmem bulutlara gök kuşağı renginde!
Papatya fallarında sevgini sorgulamam! Türkülerin avazından tırnaklarımla sökerim anılarını. Hayalini düşlerimden, gözyaşımla yıkayıp temizlerim ve… Yüreğinden aşkımı alır giderim!

Sen bende yaşıyordun biliyorsun. Biliyorsun sevdam olmazsa, sen de olmazdın. Yüreğim var etmişti seni, sevdam can vermişti ruhuna. Üzülme, giderken acıları ben alırım yanıma… Güzel olan her şey sende kalsın! Güzellikler üretmek senin harcın değil. Hiç değilse benden kalanlar, seni bir süre oyalasın…
Biliyorum! Güçlü olduğum için direniyorsun. Zorlama beni boşuna! Kapattığım kapılardan sana artık geçiş yok! Bunu en çok sen biliyorsun.

Aciz olmamı ne kadar çok isterdin değil mi? Sana sığınmamı, yalvarmamı ya da karşı çıkmamı bu ayrılığa. Kadınsı silâh olarak bilinen gözyaşlarımın, namlusunu sana çevirip,“Ben sensiz ne yaparım?” acizliğine dolanmıyorum karşında. Acımasız hayatın meçhul yarınlarına karşı, başım hep yukarıda. Asi direnişlerim, ayrı odaların kapısına kilit olmuş aramızda. Ayrılığımıza çeyrek kala, pembe umutlarla bakıyorum yine yarınlara ve sen şaşırıyorsun attığım her kahkahaya. Bir güvence arıyorsun bu dik duruşumun arkasında. Oysa…

Oysa ben sadece kendime güvendim, yıllarca bu yaşamın içinde. Bir de güvendim, yüreğimde beni hiç terk etmeyen ilâhî güce! Kendime tutunup kalktım ayağa, dizlerimin üzerine her çöktüğümde. Kimseden aman dilemedim… Kimseyi dinlemedim… Kimseden bir şey istemedim… Fani olan hiçbir şeye tamah etmedim. Sadece sevdim! O ilâhî gücün bana bahşettiği her zerremle; Yüreğimde… Fikrimde… Zikrimde… Gönlümde sevdim… Hep sevdim!

Seni de öyle sevmiştim işte! Nedensiz, çıkarsız, hesapsız sevmiştim seni de. Yalnızlığıma dolamıştım hayalini ay ışığı gecelerde. Nefesim oluyordun her iç çekişimde. Bir yanım hep üşüyordu en sıcak mevsimde bile. Seni tanımadan önce de, hep bir sen düşüyordun kirpiklerime.

Bulunmaz birisi sandın kendini birden, böylesi bir sevgiyi gördüğünde. Küçük dağları yarattığını düşündün, sana bakarken parlayan gözlerimin içinde. Ne yaparsan yap ayrılamam, sensiz yaşayamam sandın, bu inancını yerleştirdin yarınların gölgesine. Sevda sende değil anla artık… Sevda benim yüreğimde!

Nasıl mücadele vermiştim sevdanı yaşatmak için, sende biliyorsun. Yıllardır inatla, içimdeki çocuğu öldürmek istiyorsun. “Ben” olarak değil, “sen” olarak yaşamak, benim için ne demek bilmiyor, anlamıyorsun. “Biz” olmayı başaramadık, başaramıyoruz işte! Boşuna zorluyorsun.

Eş olamadık birbirimize, ayrı dünyaların sınır çizgisinde... Dost kalalım diye uzattım ellerimi sana, delikanlılık bende kalsın diye… Ganimet bilip bu teklifimi, egolarını gizledin dostluk içine bile… Beni biraz anlasaydın… Sevmiş olsaydın!
Eşim olamadın… Hiç değilse dostum kalsaydın…

Şimdi saatleri geriye almaya çalışıyorsun. Takvim yapraklarını tekrar yerine yapıştırıyorsun. Mevsimleri geriye çağırıyorsun. Geçmişe dönmeyi mi düşünüyorsun? Yanılıyorsun!

Bir mucizeye bağlamıştın karşılaşmamızı, şimdi sana dönmem için de bir mucize bekliyorsun. Bense son noktayı çoktan koydum. Roman bitti… Artık sana geçmiş olsun!

Nesrin Göçtürk Kaya