bana yalan söylediler

• 14 Ekim 2008 Salı 00:00:00

...ablan sana çok zarar vermiş. Ablam derken sessin titriyor. Düğüne gelmediği için hâlâ kırkınsın sanırım
_yok, insan ablasına kırılır mı? İlk gittiğinde sevinmiştim oh dedim iyi yaptı. Gönülsüz evlilik mi olurmuş diye düşündüm. Sonra zaman geçtikçe tedirginlik arttı. Evde ne uygu kaldı nede huzur, olan oldu sonunda silahlar patladı. Bir bakmışım her yer kan sevdiklerimi birer birer toprağa veriyorum. Neyse en çok zoruma giden ablamın düğünüme gelmeyişi olmuştu. İşte o zaman keşke gitmeseydi dedim. Keşke gitmeseydi diye daha sonraları tekrar tekrar dedim ama iş işten geçmişti. Ablam gitmiş boşluğu bize yadigâr kalmıştı. Şimdi düşünüyorum da keşke gitmesiydi. Yatardı hapiste ben bakardım ona. Yatsaydı içerde, belki de şimdi yeli çıkartı kim bilir
Birden dediğine inanamadı. Ablasının durumu ortaya çıkacakmış gibi telaşlandı. Ona yardımcı olmak için son dediğini duymamışım gibi etrafıma bakıp fotoğraflık görüntü arıyordum. Duyup duymadığıma tam emin değildi. Bana ne kadar kin duyduğunu öğrenmek için, içindeki bana duyduğu öfkeyi, öfkesinin zehrini atması için, ona kendim hakkında sorular sordum. Ne düşündüğünü öğrenmeye çalışıyordum
_belki o da acılar çekmiştir
Ancak kardeşim. Öfke doluydu. Konuşmamın bitmesini nerdeyse beklememişti. Gür bir sesle konuşmaya başladı.
_acılar çekilir hiçbir his adil değildir. Ne kadar acı çekti o bile tartışılır
Kardeşimi yumuşatmaya biraz daha anlayışlı, ablasının gözünden olaylara bakmasını istiyordum
_şimdi şu anda öfkeni görse, senden korkar, yanına yaklaşamaz
_gitmek kolay. Tamam, ama insan giderken kardeşine bir uğrar ya uğrar. Selvim güzelim ben gidiyorum durumları biliyorsun. Ama söz yaşamaya kaldığımız yerden devam edeceğiz. Ya da kardeşini bulur yıllar sonra. Ben geldim der. Gitmek kolay
_sanmıyorum
Sözünü sertçe kesince durdu. Bana baktı. Hiçbir zaman böyle bir şey beklemiyordu benden.
_bende bir yerde giden insanlardanım. Evin tek çocuğum yalnızlığın ne demek olduğunu bilirim. İsterdim ki küskün olduğum bir kardeşim olsun. Arabam onun şehrinden geçerken, içimden burada kardeşim yaşıyor demeliyim. İnan bana bu söz bile insana güven veriyor. Burada bu şehirde benim kardeşim yaşıyor. Neyse bir gün tirenle yolculuk ederken doğulu birine rastladım, nereli olduğunu merak etmeden adama baktım. Gözlerinde korku vardı. Bakışları kırlangıç ürkekliği hayır mı hemşerim dedim. İlk anda konuşmadı. Bana baktı ne kadar güvenilir olduğumu anlamak ister gibi. Konuşmakta sakınca görmeyince anlatmaya başladı. Kan davasından kaçıyormuş, köyden kaçmış. Hemşerim dedi ölümümü bile bulamayacaklar öldüğüm zaman. Öldüğümden bile haberleri olmayacak dedi. Düşünsene bir insan için ne acıtır ölüsünün bile ailesine kavuşamaması. Tamam, hisler farklı yaşanır acı, sevinç ama pişmanlık bence aynıdır
_yaptığım meslekten olacak ben çok hayatlar yaşadım hem de çok. Hayatların birine bir yerinden dahil olmuşumdur. Ya o hayatların sevinççine ya da açısına. Gördüm ki, konu ölümde olsa, ölüme de, ölümün ayrılığına da, ölenin yokluna da alışılıyor. Ölümde, ölenin boşluğu bir şekilde dolduruluyor. Ama gitmek, gideni beklemek, işte bu çok kötü bir şeydir. İnan bunu ben yaşadım gideni beklemek, en zoru bu. Her an gelecek diye bakıyorsun. Onun boşalttığı yeri bir türlü dolduramıyorsun. Gözlerin yollarda herkese kulak veriyorsun. Gidenden iyide kötüde olsa bir haber bekliyorsun. Gideni beklemek askıda unutulmuş giysiler gibi. Bir sürü anı ama anılar sahipsiz...