ÇALILAR ŞAHİT OLUNCA

• 4 Ekim 2008 Cumartesi 00:00:00

Anadolu’nun ücra köylerinden birinde, normal bir yaşantı devam ediyordu.
Malum köyün güzeller güzeli Şehriban, aşık olduğu aynı köyden Rıfat ile evlenmiş, mutlu bir
yaşam sürmektedir.

Köyün başka bir delikanlısı Şehmuz’un da gözü vardır, Şehriban’da. Aynı zamanda da yakın arkadaşıdır Rıfat’ın.

Günlerden bir gün, Şehmuz tarlada beraber çalışmak için Rıfat’ı yardıma çağırır.
Rıfat zaten herkese yardım eder, kimin yapılacak bir işi varsa koşardı.

Şehriban o gün Rıfat’a:

-Aşkım. Bugün beni yalnız bırakma. Bir sıkıntı var içimde. Sanki boğuluyorum.

Rıfat’da: Bir tanem; arkadaşıma söz verdim, beni bekliyor. Kırılmasın, işimiz çok sürmez miş zaten. der ve geç kalmamak için koşarak ayrılır biricik Şehriban’ından.

Tarlaya gelmişlerdir artık. Rıfat ile Şehmuz. Her zamanki gibi şakalaşarak, gülüp eğlenerek, işlerini bitirirler iki üç saat içinde.

-Rıfat: Şehmuz, Şehriban beni bekliyor. Geç kalmadan gitmeliyiz.
-Şehmuz: Tamam ya! Beş dakika dinlenelim, gideriz. Der.

Rıfat oturmuştur meşe ağacının dibinde ki! Şehmuz belinden çıkarttığı silahın namlusunu Rıfat’a doğrultur. Rıfat, önce şaka yaptığını düşünerek:
-Oğlum, sok şunu beline. Kazaya falan uğrarız. Şehmuz pis pis sırıtarak.
-Şaka yapan kim ulan. Şaşırmıştır Rıfat.
-Ne oldu oğlum? Ne olduşimd.... Diyecekken zavallı Rıfat.
-Sonun geldi ulan. Seni burada gebertip, Şehriban’ı kendime alacağım.
-Ya! Şehmuz. Biliyorsun, biz birbirimizi sevdik ve evlendik.
-Bitti ulan bittin sen.
-Yapma şehmuz. Kurtulamazsın bu işten zaten.
-Ben öldürdüm mü diyeceğim salak. İşimiz iki saat önce bitti. Sonra görmedim derim. Seni de bir yerlere atarım. Bir taraftan da Şehriban’a neler yapacağını anlatmaya başladı .
-Ya! Şehmuz. Bak biz senin ile arkadaşız. Nasıl yaparsın? Bak dağlar taşlar, şu çalılar şahidim olur. Dile gelir yanarsın sen de yapma.
-Hah ha ha... Dağlar taşlar çalılar dile gelirmiş. Der... ve tetiğe basar.

Rıfat’ın cesedi yirmi gün sonra ormancılar tarafından bulunur. Çeşitli araştırmalardan sonra faili meçhul cinayete kurban gider.

Olaydan birkaç ay sonra, Şehmuz aracı koyarak, ölenle ölünmeyeceğini, kendisinin de Rıfat’ı çok sevdiğini, orta da kalmaması için !! Şehriban’ı kendisine istetir. Bir süre hazırlıklar yapılır, ve Şehmuz ile Şehriban evlenirler. Evlilikleri süresince Şehriban pek mutlu olamamıştır aslında. Çünkü hala Rıfat’ı nı unutamamıştır o.

Hayatları normal seyrederken çalıştıkları bir gün yine otururlar dinlenmek için.
Rıfat’ı öldürdüğü yerde. Dinlenirler bir süre. Çay demlemiştir Şehriban. Çayını içerken keyiflenen Şehmuz, gülmeye başlar birden. Merak eden Şehriban:
-Ne oldu Şehmuz? Neden gülersin durduk yerde? O sırada hafif bir rüzgar çıkmış,
Yuvarlanarak bir diken üzerlerine doğru gelmektedir aheste aheste. Şehmuz:
-O senin salak Rıfat var ya. Hah ha ha.... Meraklanır Şehriban, biraz da öfke ile
ölmüş adamın arkasından konuşmasan der.
-Tam salak ya! Onu var ya; Ben tam da senin durduğun yerde öldürdüm. Hah hh ha. Mos mor olan Şehriban şaşırmıştır. Neden? Sen nasıl yaparsın böyle bir şeyi der.
-Sende gözüm vardı. Kıskanıyordum, o ölünce seni alacağımı biliyordum. Ha ha ha.
O gün ne demişti bana biliyor musun?
-Ne olacak şimdi. der Şehriban. Yine bir kahkaha ve;
-O gün onu öldürmeden önce, yalvardı bana. Hah ha ha ya! Dağlar taşlar çalılar dile gelirmiş, şahidi olurlrmış ha ha ha. Şimdi şu dikenler yuvarlanırken o aklıma geldi.
Çıldırmak üzere olan Şehriban hiçbir şey belli etmemeye çalışarak akşam eder ve evlerine
giderler.
İlk fırsatta jandarmaya giden Şehriban olan biteni tek tek anlatır. Köye gelen jandarmalar Şehmuzu yakalarlar. Mahkemede suçunu itiraf eden Şehmuz tutuklanır ve cezaevine konur.

Şehriban da bir daha hiç evlenmeden, Dağların taşların hatta çalıların şahit olabileceğini bilerek geri kalan ömrünü doldurmaya çalışmaktadır.