Cocukken ne buyuk derdim var diye dusunurdum ve hemen buyuyup bu dertlerden kurtulmak isterdim bunun icinde hep yasimi buyuk soylerdim tipki simdi yegenimin yaptigi gibi. benim o zamanki dertlerim ev odevleri, erken yatmak sorunda kalmak, disarida oynayan arkadaslarima biran once katilmak icin once odevleri bitirme zorunlulugu.
Keske dertlerimiz hep boyle olsaydi. Simdi bende sizin gibi suanda sahip oldugum herseyi vermeye hazirim o gunlere tekrar donebileceksem. Simdi annemin kucagina bende sigamiyorum ama onun bana o zamanlar yaptigi gibi ben onun saclarini oksuyorum. uyudugunda ellerini iki elime alip opup kokluyorum.
Ama ne kadar buyusekte bir gercek varki bizler anne babalarimizin gozunde halen onlarin kucuk cocuklariyiz. Ne zaman annemde kalsam halen aksamlari sut icmem icin israr ediyorlar ve gece uyanip odamiza gelip yorgani duzeltiyorlar.
Ama o cocukluga olan ozlem genede hic bitmiyor.

Eskilere goturdunuz beni. Gercekten guzel bir paylasimdi.
Yazilarin devamini bekliyorum.
Tesekkurler.

hııı olmass mı ?

Hala annemin kucağına sığabilecek kadar olmak istiyorum. Yanına iliştiğimde koca bedenim ve dolu kafayla değil, kendine ait küçük dünyasında yaşayan annesinin bi tanesi olmak istiyorum. Hala süt bekliyorum geceleri yatağıma. İçmek istemesem bile içmem için zorlamasını istiyorum. Dizine yatıp saçlarımı okşayıp bana masallar anlatsın diye bekliyorum.

Hangimiz istemeyiz ki.....Fakat kaçımız değerini bildik o günlerin,zamanında....

Güzel bir paylaşımdı.Teşekkürler.

17sinde biri olarak ben bile özledim..

ÇOCUKLUK HEP BAŞKA ÖZLENİR
MASUMİYET VARDIR ÇÜNKÜ İÇİNDE
DELİDOLULUK VARDIR
HERŞEYDEN ÖNCE ÖZGÜRLÜK VARDIR
KALEMİNİZE SAĞLIK

NE KADAR BUYUSEKDE ONLARIN KUÇUK ÇOCUKLARIYIZ.GEÇMIŞIME DONDUM SATIRLARINIZI OKURKEN.YÜREĞİNİZE KALEMİNİZE SAĞLİK.SAYGILARIMLA.