Bu gün ordaydım!!!

• 20 Eylül 2008 Cumartesi 00:00:00

Çok uzun bir hikaye aslında, Ben öyle kolay kolay yaşadıklarımı anlatabilen birisi değilim... Heleki şu son altı aylık dönemde yaşadıklarım sanırım bir roman olurdu... Bilirsiniz her hikayede bir son vardır ve her hikayede bir iyi birde kötü taraf... Benim hikayem uzun hemde çok uzun... Kısa bir özet... Çok sevdim hemde çok ömrümü adadım, aldığım nefesimi adadım... Bir çok şey yaşadık iyi kötü, bir çok şey... Küstük, barıştık ihanet yedim, ihanet yedik... Annesi ve babası vefat etmişler... Allah rahmet eylesin... 11 Mayıs anneler günü... Birlikte annesinin yanına gidecektik ama o gelmedi, o gün bana bir çok şey söyledi hemde hayatımda duymayı bile istemediğim beni kahreden sözler... Sadece annesinin (annemin) Adını ve ebedi istirate çekildiği yeri biliyordum... Gittim, yalnızdım ama genede gittim... Uzunca zaman aradım mezarı tek tek dolaştım tüm mezarlığı, tüm isimleri tek tek okudum... Otlarla kaplanmış ismi okunmayan bir mezar gördüm, otları temziledim ve annem ordaydı... Herkez anneler gününde hediye aldı annesine ben kendi anneme hediyesini aldım ama hediye bekleyen birisi daha vardı onun annesi (annem)... Bir gül fidanı aldım, annemin mezarını ellerimle eştim fidanımı diktim... Armağanımı verdim annesine (anneme)... Dua ettim ve söz verdim "ben var oldukça koruyup kollayacağım mutlu edeceğim... Sen benim çiçeğime iyi bak, ben seninkine iyi bakıcam çünkü... Keşke burda olsaydında ellerinden öpebilseydim..." Vedalaşıp çıktım mezarlıktan... Akşam eve geldim bana bir mesaja attı beni değilde bir başkasını sevdiğini söyledi... Ağladım saatlerce, ağladım, ağladım... Sevdiği insan onu sevmiyordu hatta adını bile duymak istemiyordu... SÖZ verdim anneme mutlu edicem diye! Mademki söz verdim, mademki benim varlığım mutlu edemiyor onu! Aldım karşıma çocuğu konuştum, yalvardım, ağlaya, ağlaya onunla birlikte olmasını, onun yanında olmasını istedim... Ve bitti dedim herşey bitti!!! Çocuğa "ziyaretime gelin..." derken ölmeye karar verdiğimi bilmiyordu... Koruyup kolla, sev sevil, mutlu ol mutlu yaşayın dedim... Allah yolunuzuda bahtınızıda açık eylesin dedim, ve bu son konuşmam oldu.. Artık kararımı vermiştim ölmeliydim yoksa yüreğimdeki ateşi gözyaşlarımla söndüremeyecektim, yoksa bu sevdayı bitiremeyecektim... Onu aradım küçük gelinimi... Affet beni başaramadım yapamadım dedim söz verdim tutuyorum, artık mutlu ol, herşey bitti, yolun sonuna geldim... Son sözlerimdi bunlar ve telefonu kapattım... Mutfağa gittim ve ne kadar hap varsa (iki kutuya yakın) yutup yatağıma girdim... Artık bitecekti acılar, artık sönecekti içimdeki ateş... Son duamı ettim gülümsedim herşeye inat ve uykuya daldım... Gece bir çok rüya gördüm, ara ara uyandım, Bir keresinde kalbimin öyle hızlı atığını hissetim ki, hayatımda hiç kalbim böyle çapmamıştı, soğuk terler boşalıyordu aciz bedenimden... En son bir düş, bir rüya gördüm... Bir kadın vardı ilkez gördüğüm bir kadın... Orman gibi biryerden çıktı hayal meyal hatırlıyorum... Bir çok şey söyledi bana... Ama hatırlayabilidiğim sözler şunlardı "üzülme artık, herşey düzelecek, vaktin gelmedi, HAYATTASIN" ve birden uyandım... Annem başımdaydı sabahın altısı hiç birşeyden haberi yok garibimin işe gitmem için uyandırmıştı beni... Uyandım, zorda olsa ayağa kalktım, Aylardır Dünya bu kadar güzel değildi gözümde, Aylardır güneş hiç bu kadar tatlı görünmüyordu gözüme... Sanki gzölerime çekilen perde inmişti herşey o kadar güzeldiki... Annesi (Annem) o gece beni yalnız bırakmamıştı. Kimdi o düşlerime giren kadın? Kimdi? Ben inanıyorumki annesiydi (annemdi) beni o gece yalnız bırakmadı... Bende onu yalnız bırakmıycam... Gücüm yettiğince dünya döndükçe, nefes ladıkça ziyaretine gidicem... Bu gün ordaydım annemin yanında dertleştim... Özlemimi anlattım hasretimi, olanları, af diledim ondan sözümü tutamadığım için af diledim...
Çiçeklerim solmuştu... Gül ağacım yeşildi ama ucundaki güller solmuştu... Birden kendimi gördüm onları gördünce... Acaba annemin bana isyanımıydı Sözümü tutamadığım içinmi güllerim solmuştu... üzüldüm haftalardır gözyaşı düşmeyen gözlerimden ilk defa gözyaşları süzülüyordu...
Şimdi birçok şeyi bilmiyorsunuz kimse bilemeyecek...
Allah biliyor ya herşeyi gönlüm rahat...
Allah biliyor ya içimdekileri içim rahat...
Şimdi herkez beni "günah keçisi" ilan etti Dostum sandığım isanlar bana sırt döndü...
Ama dedim ya Allah biliyor ya varsın herkez istediği gibi bilsin...
"Hayat herşeye rağmen, yaşamaya değer..."
Şunu öğrendim kimsenin uğrunda ölmeyeceksin, uğrunda ölünecek sevgiliyi arayacaksın ve sevgin için yaşayacaksın!!! Verdiğin söz için!!!

Saygılarımla....

(((KuRt)))

Not: aynı zamanda tüm şiirlerimin hikayesidir!!!