GÖRENLER...

• 19 Nisan 2007 Perşembe 12:43:04

Kaldırımsam ayak altı ve bir şiir yazdıysam
Çiğnenmek koymaz bana
Ezip geçen aşk olsa!...

Hayata!...
Ne olduğunu bilmediğiniz
Anlatılmaz denen şey
Yaşadım
Anlatıyorum
Siz...
Ezip geçenler
Okuyun
Adam!...
Gibi...

Dertleştiniz benimle
D/inledim...
Tüm sırlarınızı biliyorum...

İbre; kimsesiz

Önümde bir duvar
Duvarda bir afiş
Afişte bir aşifte
Hadi namın yürüsün...
Bu değil...

İbre; nankör

Yeşil, su gibi yeşil
Kocaman gözleriyle
Beni anımsatan
Minicik bir mucize vermek için ellerine!
İşte bu yüzden seninim...
Cennet kokusu sardığında odanı
Ben sana dünyayı bahşetmiş olacağım.
Ve her şeyin adını aşk koyacağım...

Hedefi belli bir mermidir hayal
Ve kurşun gibi ağırdır taşıması...
Sırtlansam baharları olur ya birinde yakalarım gülüşünü
Bir yerinden geçmeli hayatın bu sahnesi
Bir yerlerde aşkın ılık nefesi...
Kim bilir belki!...
Yoksun! ne acı....

İbre ; sıfır - mütemadiyen

Önce mahalli bir ağızla küfürler etti
Yeni yetme kız
İlk aşkı gördüm ilkten sersefil
Sonra yeminler etti...
Artık sevmeyeceğim!...

Zor muydu bu kadar söylesene sokak lambası?
Sen neden vaçgeçmiyorsun öyleyse beni aydınlatmaktan?
Ve sönüyorsun sebepsiz ağlamak istediğimde.
Ya ben neden kocaman bir delik içinde saklıyorum gövdeni?
Ben taş, sen beton
Biz sevebiliyorsak
Neden üzerimizde panzerler?
Ve neden yaktı seni o kalabalık bir Pazar sabahı aniden?

En kalabalık şehrin,
En geniş caddesinde,
En işlek aşkları yaşadınız üzerimde.
Siz terk ettiniz ben ağladım...
Ben ağladım siz unuttunuz...
Utanmadınız...
Ve bir mutluluktur tutturdunuz...

Evindeki huzuru toprağa verip
Bir huzur evine yerleştirildi...
Gözü yaşlı ve içinde ölüm telaşı
Gelip geçti her sabah.
Mezarlığa giden yönüme özlemle bakar
Dönüşünde bir avuç toprak taşırdı nasırlı elleri...
Kalbinin tam üstünde...
Aşk dedim aşk...
Ah aşk...
Sende mi gömüldün tarihe?

Bu kadar karamsar olma dedi sokak lambası
Ben buradan daha iyi görebiliyorum...
Keşke sende görebilsen
Sevdiğinin göğsünde uyuyan kızın yüzündeki gülümsemeyi...
Üzülme!
Alnından öpenler bile var hala sevdiğini...

Aşk ile kuruldu dünya
Hala aşkla dönmekte
Artık acıyla serilmeyin üzerime
Tekmelemeyin isyanla
Bırakıp gitmeyin gözü yaşlı
Aşkla basın üstüme
Kader ne ki?
İnsansın sen....
Aşk emrinize amade...

Yeter ki sevmeyi bilelim
Kaldırımlar siyah değil...

Ayşe Elif OKUR