Oralar ne mezar, ne de kabirdir. Oralar kınalı kuzuların ebedi istirahatgahı olan gelincik tarlalarıdır.

O kınalı kuzuların istirahatgahlarını süsleyen ay yıldızlı bayrakların rengi artık ne al ne kızıldır.

O renk bu milletin damarlarından bu toprakları besleyen kan kırmızısıdır.

O topraklardan fışkıran çayırın, çimenin rengi ne haki ne de yeşildir. O renk şehitlerin bedenlerini örten üniformaların nuru gibi, güneşin yedi rengini, annelerin çiy damlalarından gözyaşları ile yansıtırken ışıl ışıldır.

Gelincik tarlalarında ki kan kırmızısı bayraklar ve çimenlerin yedi renkli ışıltılarını görmeyenler kördür, sağırdır. Tanrı onların gözlerini gaflet kulaklarını delalet mühürü ile ebediyen mühürlemiştir.

Hakinin, yeşilin ışıltıya; alın, kızılın kan kırmızısına dönüştüğü mukaddes gelincik tarlalarında, her gün şehit yavrularına ninni söylerken karşılaştığınız şehit analarının gözyaşları; kınlaı kuzuları, bu özgür ufukların ebedi muhafızı olarak, mavi göklerde kıyamete kadar dolaştıracak gücün ak sütüdür.

Gelin görün her sabah, o gelincik tarlalarına; kınalı kuzuların bedenlerinden sıyrılıp; ak mermerleri ak küheylanlara dönüştürerek göklere nasıl kanatlanıp uçtuğunu...

Göründe ibret alın, kınalı kuzların şahadet şerbetini nasıl içtiğini...

Ve bilin de gurur duyun, atalarımızın şanlı zaferlerle bu topraklardan nasıl geçtiğini...

ÇANAKKALEYİ DÜŞÜNÜRKEN
Saçlarıma ak düşmüş saçlarıma kır
Oturmuş bakışıma ıssız bir bozkır
Gözlerim yanlız artık gözlerim çakır
Seddülbahir hattını göresim geldi

En ufak ses sarsar şarapnel gibi
Gökte uçup gider mazi yel gibi
Gözlerimden akar yaşlar sel gibi
Seddülbahir hattını göresim geldi

Az bir zaman kaldı şurda ölüme
Çanakkale marşı düştü dilime
Silah almak isterdim tekrar elime
Seddülbahir hattını göresim geldi

Çanakkale tabyaları gözümde tüter
Tabya boyu güller kırmızı biter
Bugün bayram diye kalpak giyerim
Yeter Gazi Paşam ayrılık yeter

Seddülbahir sırtında gün akşam olmuş
Selviler kabirlere ihtişam olmuş
Bugün bayram diye mavzer kuşandım
Alnımda bir damla ter kelam olmuş

Gelibolu’da parlar bir beyaz yıldız
Yıldızlar öksüz kalmış güneşsiz aysız
Bugün bayram insanlar suçsuz günahsız
Mehmedim hatıran kalmaz vatansız

Çanakkale türküsünü söyler dururum
Yüz yıllardır yüreğime kilit vururum
Bayram diye geldikçe bu diyarlara
Şehitleri hatırlayıp ağlar dururum

Savaşla barışın arasında ki mesafe bir mermini çapı kadardır. Fakat o mesafeyi aşmak için gidilecek yol bir asır kadar uzun olmalıdır.